Μεράβ Μικαέλι: Η νέα αρχηγός της κεντροαριστεράς στο Ισραήλ

Το κόμμα της ιστορικής Αριστεράς το Ισραήλ προσπαθεί να επιβιώσει και νέα του ελπίδα είναι 54χρονη  δημοσιογράφος Μικαέλι η οποία είναι βουλευτής εδώ και μία δεκαετία.

Γεννημένη στην πόλη Πετάχ Τίκβα έγινε δημοφιλής χάρη στις εκπομπές της στο ραδιοσταθμό Galgalatz αλλά και σε τηλεοπτικούς σταθμούς.

Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα ισότητας των γυναικών προστασίας από την έμφυλη βία και υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων.

https://www.youtube.com/watch?v=4YigCCSP224

Ως γνήσια Ασκενάζι ( οι Εβραίοι που ζούσαν στην Κεντρική Ευρώπη) είναι προοδευτική και λάτρης της καλής ζωής. Ζει στο Τελ Αβίβ. Είναι πρόκληση για αυτήν να πείσει τους συντηρητικούς σεφαραδίτες και την Εργατική τάξη για το πολιτικό της πρόγραμμα.

«Το σύστημα Δημόσιας Υγείας που δημιούργησαν οι εργατικοί πριν από 70 χρόνια αποτελεί τη βάση της σημερινής επτυχίας του εμβολιαστικού προγράμματος» θυμίζει η Μεράβ Μικαέλι που θα προσπαθήσει να εκπαραθύρωση από την εξουσία τον Μπενιαμίν Νετανιάχου το μακροβιότερο πρωθυπουργό στην ιστορία του Ισραήλ.

Με την Μιχαέλι στο τιμόνι, δέκατη αρχηγό του κόμματος τα τελευταία 20 χρόνια θα γίνει μία κρίσιμη προσπάθεια αυτό να μπει στη Βουλή (Κνεσέτ) και να επιδιώξει τη συμμετοχή του σε μία πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας.

Η τελευταία φορά που οι εργατικοί νίκησαν ήταν το 1992 με 34% των ψήφων επί ηγεσίας Γιτζάκ Ράμπιν. Πριν 20 χρόνια ο εργατικός πρωθυπουργός Εχούντ Μπαράκ ηττήθηκε και έκτοτε η δύναμη των εργατικών μειώνονταν μαζί με την επιρροή των συμφωνιών του Όσλο για το Παλαιστινιακό.

Το 2015 το κόμμα έλαβε 19% και τον Απρίλιο του 2019 μόλις 5%.

Οι πρώτες αποφάσεις της νέας αρχηγού

Αρχικά η Μικέλι κάλεσε τους εργατικούς υπουργούς να αποχωρήσουν άμεσα από την κυβέρνηση Νετανιάχου ή να φύγουν από το κόμμα. Στη συνέχεια έστησε εσωκομματικές κάλπες ανοιχτές σε όλους τους ψηφοφόρους των εργατικών ώστε να καθοριστεί η σειρά των υποψηφίων στο ψηφοδέλτιο.

Η Μιχαέλι συχνά αναφέρεται σε «μία κοινωνική πλειοψηφία στο Ισραήλ που θέλει λύση και Ειρήνη με τους παλαιστίνιους αλλά μέχρι στιγμής δεν υπήρχε πολιτική βούληση για αυτό».