Οι (αναμενόμενες) «μάχες» στο κοινοβούλιο και ο Μ. Βορίδης
Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, πήρε το βράδυ του Σαββάτου, όπως εξάλλου αναμενόταν την ψήφο εμπιστοσύνης των 158 νεοεκλεγέντων βουλευτών.
Από εδώ και πέρα έχει να αναμετρηθεί… με τον εαυτό της. Τουλάχιστον για ένα μεγάλο διάστημα. Ίσως ως τις ευρωεκλογές, ένα χρόνο μετά, όπου θα περάσει και το πρώτο «τεστ» από την κοινωνία..
Όπως φάνηκε και στην τριήμερη συζήτηση στην Βουλή, παρά τα πολλά κόμματα στην αντιπολίτευση, είναι σαφές ότι το επόμενο διάστημα (και προφανώς όχι μικρό) η κυβέρνηση δεν θα έχει αντίπαλο.
Ο Σύριζα έχει τα δικά του εσωτερικά προβλήματα που τον οδηγούν σε αδιέξοδα και καμμιά εναλλακτική πρόταση, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί ακόμα να βρει βηματισμό να ασχολείται με το πως θα «υπερκεράσει» τον Σύριζα (όχι πάντα επιτυχημένα), το ΚΚΕ κινείται στην δική του «μονόχνοτη» λογική, όπως όλες τις τελευταίες δεκαετίες.
Από την άλλη, ο Κ. Βελόπουλος, συνεχίζει τον λαϊκιστικό δρόμο με μεγαλύτερη ένταση προσπαθώντας να κυριαρχήσει στον «πέραν της ΝΔ δεξιό χώρο». Ένα χώρο που διεκδικείται από τους Σπαρτιάτες που είναι άγνωστοί ακόμα πως θα κινηθούν και την Νίκη που μάλλον είναι εκτός θέματος.
Όσο για την κ Κωνσταντοπούλου και την Πλεύση Ελευθέριας, μάλλον αντιλαμβάνεται την εκλογική της επιτυχία ως μια «ρεβάνς» που πηρέ από τους πρώην συντρόφους της και το σύστημα γενικώς. Και έτσι φαίνεται να κινείται.
Η κυβέρνηση λοιπόν θα κριθεί κυρίως από τα αποτελέσματα που θα έχει σε όλους τους τομείς και ιδίως σε τομείς που έχουν άμεση επιρροή στον πολίτη. Τομείς που ορισμένες φορές στην προηγούμενη θητεία , παραμέλησε, κοιτώντας τους μεγάλους στόχους. Και αυτοί οι τομείς είναι η ασφάλεια των πολιτών (και ασφάλεια σημαίνει και η παρουσία αστυνομίας στις γειτονίες και η καταπολέμηση του μικροεγκληματος), η υγεία και η παιδεία.
Ο άλλος τομέας που θα κριθεί , κυρίως στο επικοινωνιακό πεδίο, είναι η Βουλή. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην πλειοψηφία τους μη έχοντας εναλλακτικές προτάσεις ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες και αφού η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει κινήσεις και επιλογές που είχαν κάποια από αυτά τα κόμματα ως «προμετωπίδα», θα προσπαθήσουν, μέσα στο κοινοβούλιο να «φανούν». Να δείξουν ότι υπάρχουν και να κινηθούν το καθένα με δικούς τους στόχους.
Ο Σύριζα να δείξει ότι «είμαστε ακόμα ζωντανοί» που λέει και το τραγούδι (ιδίως μετρά την εκλογή νέου αρχηγού), το ΠΑΣΟΚ να δείξει ότι «μεγαλώνει» και είναι «η πραγματική αντιπολίτευση» ενώ τα μικρότερα κόμματα θα προσπαθήσουν είτε να υπερκεράσουν το ένα το άλλο, άρα θα λαϊκίζουν και θα φωνασκούν , είτε να κατοχυρώσουν την παρουσία τους με το βλέμμα στις επόμενες εκλογές.
Όλα αυτά τα δεδομένα , μπορεί να δημιουργήσουν λαϊκίστικες- εκρηκτικές καταστάσεις στο κοινοβούλιο, με σκοπό την προώθηση τους στην δημοσιότητα, για να κατοχυρώνουν ο καθέναν τον ρόλο τους.
Φάνηκε εξάλλου και στην συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις οπότε κάποιοι αρχηγοί, έδειξαν τις προθέσεις τους. Όπως , όμως φάνηκε στην τριήμερη συνεδρίαση αυτή, η επιλογή του Κ Μητσοτάκη, να ορίσει ως υπουργό Επικρατείας με αρμοδιότητα και την κοινοβουλευτική παρουσία της κυβέρνησης, τον Μ.Βορίδη, ήταν μάλλον πετυχημένη.
Ο έχων ευφράδεια λόγου, συγκροτημένη άποψη και δυνατότητα αντιπαράθεσης και με «σκληρούς αντιπάλους» Μ. Βορίδης στην παρέμβαση του, έδειξε τα δόντια του.
Απάντησε σε αιτιάσεις κομμάτων και σχολίασε δηλώσεις άλλων αρχηγών, με ευστοχία. Διαβασμένος και έτοιμος, έδειξε πως το πεδίο του κοινοβουλίου, όταν έχει εν λευκώ την παρουσία του, «του πάει».
Η επιλογή ήταν σωστή και ίσως επιβεβλημένη μια και ορισμένοι φαίνεται πως σχεδιάζουν να κάνουν την αίθουσα του κοινοβουλίου «πεδίο μάχης», σε όλα τα επίπεδα. Φαίνεται ότι δεν θα τους είναι πολύ εύκολο, με τον υπουργό Βορίδη απέναντι τους. Και διαβασμένος είναι και δεν φοβάται να αντιπαρατεθεί και ξέρει «που να χτυπήσει» τον καθέναν.
Η συνέχεια «επί της οθόνης» του κοινοβουλίου.
