Πέθανε ο ηθοποιός Γιάννης Καλάκος από δυσδιάγνωστη και ανίατη ασθένεια
Ένας από τους δικούς του ανθρώπους που ήταν κοντά του μέχρι το τέλος ενημέρωσε τον κόσμο για την απώλεια του ηθοποιού.
«Ο Γιάννης Καλάκος έφυγε για αυτό το τελευταίο ταξίδι αφού πάλεψε με μία δύσκολη, δυσδιάγνωστη και ανίατη ασθένεια, την Πλάγια Αμυοτροφική Σκλήρυνση, που παραλύει σταδιακά νευρώνες και μύες. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος, συνάδελφος, σύντροφος, εργάστηκε πολλά χρόνια στα σχολεία μέχρι και την τελευταία στιγμή που μπορούσε να στέκεται όρθιος χωρίς βοήθεια. Και εκεί, έφτιαξε μαγικές παραστάσεις για παιδιά, παραστάσεις με ερασιτεχνικές ομάδες επίσης, που άφησαν αυτό το ιδιαίτερο αποτύπωμά τους, μία μικρή σφραγίδα του Γιάννη.
Ο Γιάννης είχε πάθος και ταλέντο στη δουλειά του. Και είχε πάντα μια ιδέα, μια σπίθα, ένα σχέδιο που μάζευε σιγά σιγά το υλικό και του έδινε πνοή σε ένα θεατρικό εγχείρημα. Στον υπολογιστή του και στα σημειωματάρια του, οι σημειώσεις είναι άπειρες.
Από πολύ μικρός, στον Βύρωνα, πιτσιρικάς δημοτικού και αργότερα στην εφηβεία του, έγραφε, οργάνωνε ομάδες, και παραστάσεις και συμμετείχε σε διαγωνισμούς θεάτρου, πολύ πιο πριν σπουδάσει αυτό που αγαπούσε και εργαστεί επαγγελματικά στον χώρο.
Ήταν ένας πολύπλοκος και υπέροχος άνθρωπος, θαρραλέος. Νιώθω χαρά, ευγνωμοσύνη και περηφάνια που τον συντρόφευσα αυτά τα δέκα χρόνια, από τότε που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Μου είπε πολλές ιστορίες, πολλές ανησυχίες του, πολλά σχέδια, κοντά του ακολουθούσα αυτό τον αεικίνητο ρυθμό που οδηγούσε τη ζωή του. Και στον δρόμο αυτό βρέθηκαν φίλοι και αγαπημένοι πολλοί , συνάδελφοι και μαθητές και μαθήτριες του, που θα τον θυμούνται πάντα.
Η ημέρα και ώρα της αποχαιρετιστήριας τελετής, θα ανακοινωθούν σύντομα. Εδώ, στον τοίχο του Γιάννη», αναφέρει η ανακοίνωση.
«15 χρονών κι ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκα σ ένα πρόχειρο στημένο σκηνικό στην αυλή του 2ου λυκείου στο Βύρωνα παίζοντας Ψαθά … κι ήρθες και μου είπες να ερθω στην θεατρική ομάδα που έχεις φτιάξει και στην τελική άναψες τη φυτιλιά της ζωής μου… σ ευχαριστώ βρε Γιάννη… καλό σου ταξίδι…
(η φωτό με Δήμητρα από μια επιθεώρηση σου το ’86)», γράφει ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.
Σε ανάρτησή του, ο Σταύρος Νικολαΐδης αναφέρει: «Ο πρώτος μου σκηνοθέτης και επί σκηνής δάσκαλος… Παιδιά ακόμα, χάρη σε αυτόν δημιουργήσαμε ερασιτεχνική ομάδα στο γυμνάσιο, με τους Vasilis Charalampopoulos A, ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΟΝΤΕΛΛΗ, Δήμητρα Χ”τρακόσα, τις αδερφές Χατζηχαραλάμπους και άλλους. Βραβευτήκαμε μάλιστα σε πανελλήνιο διαγωνισμό! Εγώ κι ο Βασίλης ακολουθήσαμε, τα άλλα παιδιά τραβήξανε άλλους δρόμους. Ποιος ξέρει τι θα γινόταν αν δεν είχε βρεθεί στον δρόμο μας. Τα λέγαμε κάπου κάπου, μα τελευταία είχαμε καιρό να μιλήσουμε… Κρίμα Γιαννάκο μου… πολύ στεναχωρήθηκα…».
