Πέτρος Κόκκαλης: Το δόγμα «Κάνε τους τη ζωή κόλαση» μας πιάνει όλους

Η κυβέρνηση δεν επιδίωξε ποτέ μακρόπνοες λύσεις στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, αλλά αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο δόγμα της με κάθε τρόπο αποτροπής των προσφυγικών ροών, μία ανεδαφική και αντιδραστική επιλογή που δεν μπορούσε να έχει καμία άλλη κατάληξη από όσα παρακολουθούμε στη Μόρια αυτές τις ώρες. Η κυβέρνηση έκρυψε την άρνηση διαχείρισής της πίσω από πατριωτικές κορώνες, εγκαταλείποντας κάθε σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών ένταξης. Τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν, με τις κακουχίες για όλους στη Λέσβο - κάτοικους και μετανάστες - να φέρνουν ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης που μόνο σε εξέγερση μπορούσε να οδηγήσει, δημιουργώντας μία ανθρωπιστική και υγειονομική βόμβα με δυνητικές συνέπειες για όλη την επικράτεια. Τα σημάδια ήταν εκεί, αλλά τα έσπρωξαν κάτω από το χαλί με τα ΜΑΤ.

Το δόγμα της αποτροπής που κορυφώθηκε επί των κκ. Μηταράκη-Κουμουτσάκου πρακτικά σήμαινε «κάνε τη ζωή τους τόσο κόλαση που οι επόμενοι να προτιμήσουν να μείνουν στις εμπόλεμες ζώνες». Σε αυτό το πλαίσιο, έφτασαν ακόμα και σε παράνομες επαναπροωθήσεις, που μας έχουν εκθέσει διεθνώς ως κατώτερους ακόμα και της Τουρκίας σε ό,τι αφορά την ανθρωπιστική διαχείριση του προβλήματος.

Η κυβέρνηση έδεσε τα χέρια της όταν, εθελοτυφλώντας, έκανε το προσφυγικό μέρος της κομματικής αντιπαράθεσης. Δεν ομολόγησε ποτέ στην κομματική βάση και τον εαυτό της πως τα προσφυγικά επιδόματα και οι λοιποί πόροι διαχείρισης που καταδίκαζαν επί ΣΥΡΙΖΑ, ως δήθεν προτεραιοποίηση των προσφύγων έναντι των Ελλήνων, προέρχονταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι στέρησε τους πάντες από τις λύσεις που είχαμε διαθέσιμες σαν χώρα.

Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, το οποίο άφησαν να λήξει χωρίς έγκαιρες διάδοχες κινήσεις, με αποτέλεσμα εκατοντάδες αναγνωρισμένοι πρόσφυγες να καταλύουν εκ νέου ξεριζωμένοι και άστεγοι στην πλατεία Βικτωρίας, με τα παιδιά τους εκτός σχολείου, τινάζοντας κάθε πιθανότητα ένταξης στον αέρα.

Δεν γίνεται, όμως, να μην δίνονται λύσεις στα προβλήματα, χάριν δογματισμού, ή κομματικού αφηγήματος και πελατείας. Ό,τι δεν λύνεται χειροτερεύει. Οι προσφυγικές ροές, ως αποτέλεσμα και της κλιματικής κρίσης, δεν ανακόπτονται με κανένα δόγμα αποτροπής, αλλά απαιτούν πόρους για ρεαλιστικές πολιτικές διαχείρισης και ένταξης, πόρους διαθέσιμους από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη χώρα.

13.000 άδειες καρέκλες για τους πρόσφυγες στη Μόρια έξω από το γερμανικό Κοινοβούλιο

Δεν είναι λύση οι φράχτες, οι πολεμικές επιχειρήσεις, οι κραυγές και οι κορώνες. Όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, ή δεν έχει ασχοληθεί με το πρόβλημα, ή κοροϊδεύει με το μάτι στραμμένο στην επανεκλογή του, δίνοντας τροφή στο τέρας της ακροδεξιάς. Η κυβέρνηση οφείλει να ανατρέψει τις έως τώρα ανεδαφικές πολιτικές της και να δώσει λύσεις, ειδικά τώρα, εν μέσω μίας πανδημίας με πολύ αβέβαιο μέλλον.

Μέσα στο Σεπτέμβριο αναμένεται το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη νέα μεταναστευτική πολιτική που θα αντικαταστήσει τη Συνθήκη του Δουβλίνου, μέσα από το οποίο θα επιδιώξουμε και θα απαιτήσουμε τη δίκαιη κατανομή των προσφύγων και μεταναστών σε όλες τις χώρες της Ένωσης, χωρίς εξαιρέσεις. Η Ελλάδα δεν θα γίνει ούτε η φυλακή, ούτε το καθαρτήριο των παγκόσμιων προσφυγικών ροών, χωρίς αυτό να αθωώνει τις κυβερνητικές επιλογές που επιφέρουν εκρηκτικές συνέπειες, παρότι οι ροές έχουν παγώσει, ενώ στη χώρα βρίσκονται μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο.

Τα μεγέθη είναι απολύτως διαχειρίσιμα όταν υπάρχει σχέδιο και βούληση, με εφικτές λύσεις και παρεμβάσεις που μπορούν να δρομολογηθούν άμεσα, ξεκινώντας με την εξασφάλιση βιώσιμων συνθηκών διαβίωσης για τις 13.000 ανθρώπους που αυτή τη στιγμή «φυλάσσονται στην εθνική οδό». Οι άνθρωποι αυτοί είναι αθώοι, ενώ παλεύουν για πολλοστή φορά στη ζωή τους να διαφύγουν από μία ακόμα κόλαση.