Πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή (βάλε όμως το ρολόι) - Σαν σήμερα δούλεψαν τα πρώτα ταξίμετρα

Παζάρια και «πειρατές», ταξίμετρα και άδειες-χρυσάφι: Μία βόλτα στην ιστορία και τα περίεργα του κόσμου των ταξί, επιβιβάσου γρήγορα γιατί το ρολόι… γράφει.

Πριν το ταξίμετρο, υπήρχε το... παζάρι

Ήταν 27 Μαΐου 1963 όταν το ελληνικό κράτος αποφάσισε, με υπουργική απόφαση, να επιβάλει την υποχρεωτική τοποθέτηση ταξιμέτρων στα ταξί. Το μηχάνημα αυτό έπρεπε να τοποθετείται σε εμφανές σημείο, δεξιά του οδηγού και κάτω από το παρμπρίζ. Μέχρι τότε, η κοστολόγηση της διαδρομής βασιζόταν αποκλειστικά σε μια «συμφωνία κυρίων» – ή καλύτερα, σε ένα μικρό παζάρι, όπως συνέβαινε για χρόνια και στα αγοραία ταξί της επαρχίας.

Με την εφαρμογή του ταξιμέτρου, σταδιακά εξαλείφθηκαν και οι «πειρατές» οδηγοί που παραμόνευαν σε γωνίες δρόμων για να βρουν πελάτες. Κατά την περίοδο της Χούντας, δόθηκαν αφειδώς άδειες ταξί σε πολύτεκνους, χωροφύλακες, ιερείς και στρατιωτικούς, συχνά όχι για να εργαστούν αλλά για να τις πουλήσουν — παρά το γεγονός ότι οι άδειες ήταν θεωρητικά αμεταβίβαστες. Με νομικά τεχνάσματα και παράθυρα στον νόμο, οι άδειες άλλαζαν χέρια, δημιουργώντας ένα γκρίζο πεδίο παραοικονομίας.

Χαρακτηριστικά, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η αξία μιας άδειας ταξί μπορούσε να αγγίξει ή και να ξεπεράσει τις 200.000 ευρώ – ιδίως στην επαρχία, όπου η προσφορά ήταν περιορισμένη. Παρά τις προσπάθειες θεσμικής οργάνωσης και τη δημιουργία εταιρειών ταξί, πολλές πρωτοβουλίες δεν ευδοκίμησαν λόγω αντιδράσεων του κλάδου, αλλά και της ίδιας της αγοράς.

Ταξί από όλο τον κόσμο – Τα πιο περίεργα

Λένε πως οι ταξιτζήδες στην Ελλάδα γνωρίζουν τα πάντα και… παράγουν αστικούς μύθους, και γνωρίζουν κρυφές αλήθειες, όμως τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο;

Ιαπωνία: Εκεί οι οδηγοί Ταξί φορούν γάντια, οι πόρτες των αυτοκινήτων ανοίγουν αυτόματα και δεν δέχονται φιλοδωρήματα. Ο σεβασμός στον πελάτη είναι σχεδόν τελετουργικός.

Ταϊλάνδη: Ταξί με έντονο χρωματικό συνδυασμό: Πράσινο, κίτρινο και πολλές φορές εξοπλισμένα με… ηχοσύστημα που θυμίζει club και φυσικά τα διάσημα τρίτροχα tuk tuk με οδηγούς που το έχουν «σκάσει» από… τσίρκο. Ο θρύλος λέει πως αν μπεις σε αυτό ξημερώματα στην Μπανγκόκ μετά από clubbing ασπάζεσαι τον Βουδισμό.

Λονδίνο: Τα κλασικά black cabs είναι παγκόσμιο σύμβολο, με οδηγούς που περνούν αυστηρό τεστ (το θρυλικό "The Knowledge") για να μάθουν την πόλη.

Κούβα: Τα ταξί (εκτός από τα κανονικά μοντέρνα/δεκαετίας 90 αυτοκίνητα) είναι συνήθως vintage αμερικανικά αυτοκίνητα των '50, δίνοντας την αίσθηση ότι ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο.

Κάπρι: Μοναδικές «φτιαχτές» κατασκευές, ανοιχτών αυτοκινήτων, που θυμίζουν λιμουζίνες. Δεν θα τα δεις αλλού

H παλαιότερη μάρκα αυτοκινήτων που χρησιμοποιήθηκε ως ταξί

Η Renault ήταν από τις πρώτες εταιρείες που παρείχαν ειδικά διαμορφωμένα οχήματα για χρήση ως ταξί, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα.

Στις ΗΠΑ η Ford τροποποίησε πρώτη το Model A για χρήση ταξί στο Σικάγο, ωστόσο, το ταξί έμβλημα στην Αμερική είναι το Checker Marathon. Η Checker Motors Company, παρήγαγε το μοντέλο το 1959 και έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1982.

Ταξί στον κινηματογράφο – Στην Ελλάδα και τον κόσμο

Οι ταινίες που αποτελούν σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, με πρωταγωνιστή… το ταξί είναι πολλές, ξεχωρίσαμε τις:

«Τaxi driver» (Ο Ταξιτζής), με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, στον ρόλο ενός απόστρατου, που πολέμησε στο Βιετνάμ. Πάσχει από κατάθλιψη και εργάζεται τα βράδια ως ταξιτζής, προκειμένου να καταπολεμήσει τις αϋπνίες του.

«Conspiracy Theory» (Θεωρίες Συνωμοσίας), με τον Mel Gibson να πρωταγωνιστεί στον ρόλο ενός φαντασιόπληκτου και παρανοϊκού ταξιτζή. Τελικά αποδεικνύεται πως κάποιες θεωρίες του δεν είναι και τόσο ανυπόστατες και εξελίσσονται σε αληθινές.

«Collateral» (H Διαδρομή), με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ και τον Τζέιμι Φοξ, ο οποίος και προτάθηκε για την υποψηφιότητα Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου. Πρόκειται, για την ιστορία μεταξύ ενός επαγγελματία δολοφόνου, ο οποίος κρατά όμηρο έναν ταξιτζή, κάνοντάς τον συνένοχο παρά τη θέλησή του.

«The Fifth Element» (To Πέμπτο στοιχείο), με πρωταγωνιστή τον Μπρους Γουίλς ως οδηγό ταξί, ο οποίος μετατρέπεται εντελώς τυχαία στον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να σώσει τον κόσμο από μία ολέθρια καταστροφή.

Τέλος, από την παραπάνω προτεινόμενη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά και μία ελληνική κλασσική επιλογή. Πρόκειται για το Σοφεράκι, μία κωμική ταινία με πρωταγωνιστή τον Μίμη Φωτόπουλο, παρουσιάζοντάς τον ως έναν απλό λαϊκό ταξιτζή και ως έναν ταγμένο εργένη, ο οποίος όμως στη συνέχεια ερωτεύεται. Στο video (από το κανάλι Castalia) βλέπουμε πού γυρίστηκε η ταινία και πόσο διαφορετική ήταν η Αθήνα.

Όσο για τραγούδι νομίζω πως ο Ταξιτζής (Στράτος Διονυσίου) τα λέει όλα.

Η σκοτεινή πλευρά των ταξί

Ο «δολοφόνος με το ταξί»: Η υπόθεση Δημήτρη Βακρινού. Ο Δημήτρης Βακρινός, ταξιτζής στο επάγγελμα, συνελήφθη τον Απρίλιο του 1997 ως ύποπτος για δύο φόνους. Κατά την ανάκριση, αποκάλυψε άλλες τρεις δολοφονίες, καθιστώντας τον έναν από τους πρώτους καταγεγραμμένους serial killers στην Ελλάδα.

Η εγκληματική του δράση ξεκίνησε το 1987, όταν σκότωσε τον συγκάτοικό του Παναγιώτη Γαγλία και πέταξε το πτώμα στην Αργολίδα. Το 1993, έκαψε ζωντανή την 25χρονη Αναστασία Σιμιτζή όταν εκείνη τον προσέβαλε. Ένα χρόνο αργότερα εκτέλεσε τον ταξιτζή Θεόδωρο Ανδρεάδη λόγω διαφωνίας για πελάτες.

Το 1995, πυροβόλησε τα αδέρφια Σπυροπούλου στο Μενίδι για οικονομική διαφορά σε αγορά αυτοκινήτου. Τελευταίο θύμα του ήταν ο Σεραφείμ Αγιαννίδης, τον Μάιο του 1996, επειδή – όπως ισχυρίστηκε – του χάλασε ένα προξενιό. Κατά τη διαφυγή του τραυμάτισε έναν αστυνομικό και τον πατέρα του θύματος.

Η αστυνομία έφτασε στα ίχνη του όταν, μετά από μαρτυρίες, υπέθεσαν ότι ο δολοφόνος δεν ήταν επιβάτης ταξί, αλλά οδηγός. Λίγο καιρό αργότερα, ο Βακρινός συνελήφθη και ομολόγησε τα εγκλήματά του.