Στο απόηχο της τηλεμαχίας
Πολλοί ρωτούν εάν άξιζε εν τέλει το debate των έξι πολιτικών αρχηγών. Τηλεοπτικά πάντως, τρεις ώρες είναι ατελείωτος χρόνος, ωστόσο με βάση τις μετρήσεις η τηλεμαχία και τηλεθέαση είχε και εκ των πραγμάτων ειδήσεις έβγαλε. Νικητή πάντως δεν φαίνεται να έβγαλε. Στα θετικά της βραδιάς εντάσσεται το πολιτισμένο κλίμα που υπήρξε παρά τις δεδομένες πολιτικές τριβές αλλά και το παρασκήνιο με τις αντιδράσεις και τους διαλόγους δημοσιογράφων και πολιτικών αρχηγών.
Βέβαια, η απάντηση του Πρωθυπουργού για το σκάνδαλο των υποκλοπών έδωσε όχι απλά ειδήσεις και τροφή για άρθρα, σχόλια και ρεπορτάζ στους δημοσιογράφους αλλά ταυτόχρονα πυροδότησε νέο γύρο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην τελευταία μάλιστα «στροφή» πριν από τις εκλογές. Κι αυτό γιατί μπορεί η προεκλογική περίοδος να οριοθετήθηκε από τις μετεκλογικές συνεργασίες, τη διαχείριση των διερευνητικών εντολών και το τελευταίο διάστημα τα κυβερνητικά προγράμματα, ωστόσο, όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν ότι η υπόθεση των παρακολουθήσεων ακόμη και αν κάποιοι επέλεξαν να «στρουθοκαμηλίζουν» έχει επισκιάσει την πολιτική ζωή της χώρας εδώ και μήνες. Άλλωστε, η παραδοχή του Πρωθυπουργού μετά από ερώτηση της δημοσιογράφου Ράνιας Τζίμα ότι αυτή η υπόθεση είναι μία σκιά για την κυβέρνηση της ΝΔ είναι χαρακτηριστική. Λίγες ημέρες πάντως πριν από τις εκλογές η υπόθεση των υποκλοπών μπήκε ξανά σε «πρώτο πλάνο». Η αντιπαράθεση σε αυτό το έδαφος είναι δεδομένο πως δεν ευνοεί τις προεκλογικές επιδιώξεις της κυβέρνησης καθώς πρόκειται για ένα ζήτημα που παράγει πολιτικό κόστος και δημιουργεί πιέσεις στο στρατόπεδο της ΝΔ.
Στο debate πάντως πολλοί ισχυρίζονται ότι διευρύνθηκε το «χάσμα» μεταξύ Νίκου Ανδρουλάκη και Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρώτο να χρησιμοποιεί «σκληρή» γλώσσα δηλώνοντας ότι στόχος του είναι «να πάνε στη φυλακή, να αναλάβουν τις ποινικές τους ευθύνες αυτοί που έστησαν το παρακράτος». Μετά λοιπόν την απόσταση που άνοιξε μεταξύ των δύο κομμάτων αρχικά λόγω των δυο κυβερνητικών προγραμμάτων που κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις, τώρα η υπόθεση των υποκλοπών επανέρχεται στο προσκήνιο «κατεδαφίζοντας» τις όποιες γέφυρες επιχειρήθηκαν να στηθούν στο όνομα των όποιων μετεκλογικών σεναρίων συνεργασίας.
Παρά το αυστηρό πλαίσιο της συζήτησης «παραθυράκια» υπήρξαν. Όλες οι πλευρές φάνηκε πως είχαν διάθεση να σχολιάσουν τα όσα ακούγονταν μέσα στο στούντιο του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής. Πάντως, από την πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αρκέστηκε σε επιθέσεις απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά προχώρησε και σε επιθέσεις «φιλίας» προς τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα με το βλέμμα του ευκρινώς στραμμένο τόσο προς την κάλπη της 21ης Μαΐου όσο όμως και στην επομένη των εκλογών. Απαντώντας ουσιαστικά στον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, είπε ότι «τον λαό μπορεί να τον σώσει η ενότητα», παραφράζοντας ουσιαστικά το προεκλογικό σύνθημα του Περισσού σύμφωνα με το οποίο «μόνο ο λαός σώζει το λαό».
Οι εκλογές ούτως ή άλλως είναι μία ανταγωνιστική διαδικασία. Τα debate πάντα χρειάζονται και όσο περισσότερα γίνονται τόσο το καλύτερο για τη δημοκρατία και το διάλογο καθώς θέσεις, προτάσεις και αντιθέσεις τίθενται επί τάπητος. Από εκεί και πέρα, το αν θα δούμε δεύτερες εκλογές, δεύτερο debate και ίσως τηλεμαχία των δύο μεγάλων είναι κάτι που θα δρομολογηθεί (ή και όχι) στις 21 Μαΐου. Ας ελπίσουμε πάντως την επόμενη φορά, ο διάλογος να είναι όντως διάλογος και όχι αποστειρωμένοι μονόλογοι. Ακόμη κι έτσι βέβαια, η πολιτική μπαίνει σε πρώτο πλάνο, γεγονός που αποτελεί «οξυγόνο» για την ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης.
