Σύνοδος Κορυφής αυξημένης φροντίδας για την Τουρκία
Με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που διανύουν τη lame Duck period, να έχουν το βλέμμα τους στραμμένο πιο βαθιά στη Μέση Ανατολή, με μεγάλο κόστος για το Ιράν και πιθανώς την ειρήνη στην εκεί περιοχή, και όχι τόσο στη Μεσόγειο... η Γερμανία καλείται να χειριστεί Το ζήτημα σε δύο βασικούς άξονες.
Ο πρώτος είναι αυτή η μόνιμη λογική ή δικαιολογία του να μην "χαριστεί η Τουρκία στη Ρωσία" και ο δεύτερος είναι οι στενές οικονομικές σχέσεις με τον ταραξία της ανατολικής Μεσογείου δεδομένου ότι η Γερμανία είναι η πρώτη σε άμεσες επενδύσεις χώρα στην Τουρκία. Επιβάλλοντας δηλαδή η Ε.Ε "κυρώσεις που θα δαγκώνουν" όπως πιθανώς θα προσδοκούσε η ελληνική κυβέρνηση ή μέρος της Ελληνικής κοινής γνώμης, εμμέσως οι Γερμανοί θα επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις στον... εαυτό τους και μάλιστα σε μία πολύ κρίσιμη οικονομικά περίοδο λόγω και της πανδημίας.
Προκειμένου λοιπόν να πέσει και πάλι η Τουρκία στα μαλακά, ο Ερντογάν διευκόλυνε με τον ελλιμενισμό του Oruc Reis στην Αττάλεια ενώ ο Τούρκος πρόεδρος αφού φυλάκισε "όποιον μιλούσε τουρκικά" (337 αξιωματούχους) πριν λίγες μέρες με αφορμή το πραξικόπημα του 2016 θα προβεί τώρα σε ανακοινώσεις για την ενίσχυση του κράτους δικαίου στη χώρα του.
Θέατρο του παραλόγου δηλαδή με την Ελλάδα να υπενθυμίζει σε όλους την απόφαση του ευρωπαϊκού συμβουλίου τον Οκτώβριο που υποτίθεται ότι θα έφερνε την Τουρκία σε απολογητική θέση για την επιθετική συμπεριφορά της έναντι της Ελλάδας. Στο πλευρό της χώρας μας μόνο η Γαλλία η οποία ζητά την επιβολή κυρώσεων αλλά και αυτή όχι για την τουρκική επιθετικότητα έναντι της Ελλάδος αλλά κυρίως για τις επεμβάσεις Ερντογάν στη Συρία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και τη Λιβύη.
Σύμφωνα με διπλωματικές πήγες η Ελλάδα έχει δύο δρόμους. Ο πρώτος είναι να φτάσει μέχρι και το βέτο σε σχέση με το κείμενο συμπερασμάτων της συνόδου του Δεκεμβρίου καθώς θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμη στην ελληνική κοινή γνώμη άλλη μία σύνοδος στην οποία η Τουρκία θα πέφτει τα μαλακά μετά τα όσα έκανε στην Ελληνική ΑΟΖ όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Ο δεύτερος είναι η αποδοχή του "να πάει πιο μακριά η βαλίτσα" μέσω μιας συμφωνίας για πολυμερή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο με παράλληλα οικονομικά ανταλλάγματα που ενδεχομένως να σχετίζονται με το ταμείο Ανάκαμψης.
Στο παιχνίδι είναι πάντα και το Κυπριακό το οποίο όμως αποκλείεται να προχωρήσει όσο υπάρχει η (χρονική και μόνο πλέον μετά την αποδοχή της ήττας από τον Τραμπ) εκκρεμότητα της διαδοχής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεδομένου ότι μετά την ανάληψη καθηκόντων από το Τζο Μπάιντεν και μέχρι να συναντήσει αυτός, τους Ευρωπαίους ηγέτες θα φτάσουμε Μάρτιο πιθανότατα οδεύουμε σε μία εκ των γεγονότων σύνοδο γέφυρα, που εξαιρουμένης της Ελλάδας φαίνεται να βολεύει άπαντες με πρώτο τον Ερντογάν.
