Το Who is who του Κάχι Καχιασβίλι
Τα μπράτσα του στιβαρά. Του έχουν χαρίσει άλλωστε τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Η δύναμη όμως των χεριών του δεν μειώνει την ευαισθησία της ψυχής του. Ο Κάχι Καχιασβίλι, γνήσιος Καρκίνος στο ζώδιο, μπορεί να δείχνει ανίκητος πάνω στα πλατό της άρσης βαρών, στην προσωπική του ζωή όμως είναι ευαίσθητος, με καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Στην καρδιά του έχει δύο χώρες. Τη Γεωργία όπου είδε το φως του ήλιου για πρώτη φορά στις 13 Ιουλίου 1969. Πριν επτά όμως χρόνια επέλεξε το γαλανόλευκο της Ελλάδας. Όταν ήταν μικρός, δεν είχε φανταστεί ότι θα έγραφε ιστορία στους Ολυμπιακούς αγώνες με τα τρία σερί χρυσά μετάλλια του. Πίστευε ότι θα γινόταν κοσμοναύτης! Ή ζωγράφος! Στο σχολείο μισούσε ένα μάθημα: τους Ρώσους ποιητές. Ηταν από τους καλούς μαθητές, μέχρι την τελευταία τάξη, οπότε και αφοσιώθηκε στον αθλητισμό. Δεν θα μπορούσε να υποστηρίζει άλλη ομάδα από τη δυναμό Τιφλίδας. Στην Ελλάδα, όμως, δεν έχει συλλογική προτίμηση.
Θαύμαζε πάντα τη Μεγάλη Ρωσία, ενώ του αρέσει και η σύγχρονη Γαλλία. Δεν πιστεύει ότι το 13 είναι γρουσούζικο νούμερο, συμπαθεί και το 7.
Στο τραπέζι εκτιμά πάντα ένα καλομαγειρεμένο πιάτο, αρκεί ο μάγειρας να είναι μερακλής. «Στην Ευρώπη η ελληνική κουζίνα είναι τόσο γνωστή, όσο η γεωργιανή στη Ρωσία» λέει χαρακτηριστικά. Το βυσσινί και το κίτρινο είναι τα χρώματα που προτιμά.
Αναγνωρίζει την αξία του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου και πιστεύει ότι σταθερές αξίες στον αθλητικό χώρο είναι ο Μοχάμεντ Αλι, ο Βαλερί Μπορζόφ και ο Καρλ Λιούις. Ως πιτσιρικάς είχε πρότυπο τον Ρώσο κολυμβητή Σαλνίκοφ, θεωρεί τον Μαραντόνα «θρύλο» του ποδοσφαίρου και πάντα θαύμαζε τον τρόπο που λειτουργούσε η εθνική ομάδα γυμναστικής της Ρουμανίας.
Στη γυναίκα εκτιμά την κλασική ομορφιά. «Πρέπει να είναι θηλυκό» λέει χαρακτηριστικά. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρεί πρότυπο γυναικείου κάλλους την Μέριλιν Μονρό και τη Σοφία Λόρεν. Αλλά και τη μητέρα του! Είναι πολύ δεμένος με την οικογένεια του. Θαύμαζε πολύ τον παππού του, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.
Η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Κυρίως πριν τους αγώνες. «Με βοηθά να συγκεντρωθώ και να χαλαρώσω. Οι επιλογές μου είναι ανάλογες της διάθεσής μου. Όταν θέλω να ηρεμήσω, ακούω κλασική μουσική: Μπαχ και τους Ρώσους μουσουργούς». Κλασικούς όμως χαρακτηρίζει και τους Pink Floyd. Όταν θέλει να ανέβει ψυχολογικά, προτιμά την ελληνική μουσική. Πάριο, Βοσκόπουλο, Τερζή, Μαντώ. Δεν έχει άμεση σχέση με την πολιτική. Πιστεύει όμως ότι είναι απαραίτητη μέσα στη ζωή μας: «Ετσι όπως έχουμε γίνει, δεν πας πουθενά χωρίς πολιτική. Στον αθλητισμό και στη ζωή».
