Χάρις Αλεξίου: Σπάνια στιγμιότυπα και συγκινητικές αναμνήσεις με Λοΐζο, Ξαρχάκο, Νικολόπουλο και Νταλάρα [pics]
Σε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου της «τα Τραγούδια της ξενιτιάς», που ηχογράφησε πριν από τριάντα χρόνια και έμειναν στο συρτάρι της δισκογραφικής της και στη σκιά των μεγάλων τότε επιτυχιών της, η Χάρις Αλεξίου σε μια προσωπική εξομολόγηση ανακοίνωσε ότι δεν θα ξανατραγουδήσει. «Έχω απομακρυνθεί από τραγούδι τελείως. Δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως τραγουδούσα παλιά. Και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω και να το κάνω αυτό, αν δε μπορώ να το κάνω καλά». Είναι πολύ λίγοι αυτοί που έχουν κάνει καριέρα σαν της Χαρούλας Αλεξίου στο ελληνικό τραγούδι. Η Χαρούλα έχει πει κυριολεκτικά τα πάντα. Και δεν τα έχει πει απλά αλλά τα έχει σαρώσει. Και τι δεν θα έδιναν νεότερες τραγουδίστριες για να έχουν πει το ένα δέκατο από όσα τραγούδησε, να έχουν συνεργαστεί έστω και με έναν από αυτούς που συνεργάστηκε. «Η καριέρα μου ουσιαστικά ξεκίνησε, όταν μ’ άκουσε ο Απόστολος Καλδάρας, όταν έκανα ακρόαση και τραγουδούσα το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι…». Κι εκείνος μου έδωσε μετά το «Έστειλα δυο πουλιά, στην Κόκκινη Μηλιά, που λένε τα γραμμένα…», λέει η Χάρις Αλεξίου...
Το 1975 ηχογράφησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, τα "12 Λαϊκά Τραγούδια", με την "Δημητρούλα" να μαγεύει το κοινό. Εμφανίστηκε σε μπουάτ στην Πλάκα, ανοίγοντας το δρόμο σε ένα νέο τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών, τελείως διαφορετικό από τη συμβατική λογική των νυχτερινών κέντρων. Ήταν η περίοδος της μεταπολίτευσης, του πολιτικού τραγουδιού και της αναβίωσης τουρεμπέτικου, που βρήκε την Αλεξίου να τραγουδά μπαλάντες, λαϊκά και έντεχνα, δημοτικά και ρεμπέτικα. Τραγουδά για μεγάλο διάστημα με τον Γιώργο Νταλάρα, με τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Πάριο. Οι συναυλίες της σε στάδια και θέατρα με τραγούδια των Λοΐζου, Παπαδόπουλου, Νικολόπουλου, Σπανού, Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, σημείωσαν μεγάλη επιτυχία.
Ήταν χειμώνας του 1972… Ο Γιώργος Νταλάρας πηγαίνει ένα βράδυ στο κέντρο «Καν-Καν» στην Πέτρου Ράλλη, προκειμένου να δει και ν’ ακούσει τη Πίτσα Παπαδοπούλου με την οποία είχε δουλέψει λίγα χρόνια πριν και οι δυο τους είχαν γίνει φίλοι. Πρώτο «όνομα» στο μαγαζί είναι ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο οποίος ήδη ήταν ένας μεγάλου μεγέθους σταρ για τα ελληνικά δεδομένα. Ωστόσο, στο σχήμα υπάρχει και μια νεαρή κι άγνωστη τραγουδίστρια, η οποία κάνει σιγόντο στις «φίρμες» και λέει και δυο-τρία τραγούδια μόνη της. Το όνομά της, Χάρις Αλεξίου!
Ο Νταλάρας εντυπωσιάζεται από τη φωνή της, ζητά από το μαέστρο του μαγαζιού να πει άλλο ένα τραγούδι.Από τότε και για τα επόμενα πέντε χρόνια, οι δυο τους θα είναι μαζί σε νυχτερινά κέντρα και μπουάτ, θα συνυπάρχουν συχνά στη δισκογραφία και φυσικά θα δεθούν με μια δυνατή φιλική σχέση που διατηρείται ως τις μέρες μας.
Τον Αύγουστο του 1972 θα κυκλοφορήσει η πρώτη δισκογραφική συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα με τη Χάρις Αλεξίου.Πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς και ιστορικούς δίσκους στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, την «Μικρά Ασία». Μουσική Απόστολος Καλδάρας, στίχοι Πυθαγόρας και το άλμπουμ γίνεται ανάρπαστο, με πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων (η απονομή έγινε ένα χρόνο μετά)
Ο Θανάσης Γιώγλου, συλλέκτης δίσκων, μουσικός, αρθρογράφος, ο οποίος στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Το πάθος και το λάθος», έγραψε στο βίβλιο ότι η Χάρις Αλεξίου, στην πρώτη ηχογράφηση του τραγουδιού «Όταν πίνει μια γυναίκα», ακούγεται με τη φωνή της Καίτης Πετράκη. Το λάθος ήταν του ηχολήπτη, που μπέρδεψε τις κόπιες, αναφέρεται στο βιβλίο. Το «Όταν πίνει μια γυναίκα» ξαναηχογραφήθηκε με πιο πλούσια ενορχήστρωση και πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία στον δίσκο της Αλεξίου «Δώδεκα λαϊκά τραγούδια» το 1975. Η πρώτη εκτέλεση του 1970 παρέμεινε ανέκδοτη σε LP ή CD». Σκεφτείτε, ακόμη, τι ένιωσε η Χάρις Αλεξίου στην πρώτη της ηχογράφηση:
«Κάθισα κι εγώ πλάι στο ραδιόφωνο να ακούσω το τραγούδι, δεν αναγνώρισα όμως καθόλου τη φωνή μου. Στην αρχή νόμισα ότι έτσι αλλάζει η φωνή στο ραδιόφωνο» θυμάται η ερμηνεύτρια. Το ραδιόφωνο όμως δεν είχε... στρεβλώσει τη φωνή της: ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει με το όνομα της Χ. Αλεξίου να αναγράφεται, με τη φωνή όμως της Κ. Πετράκη χαραγμένη στο βινύλιο!
Παρ’ όλη την αναγνώριση όμως που λάμβανε ήδη από συναδέλφους και δημιουργούς, ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα της είναι η συμμετοχή της στο δίσκο «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα και του Πυθαγόρα το 1972: τραγούδησε τα κομμάτια «Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί», «Πήρε φωτιά το Κορδελιό», «Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς», τα οποία και έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Ο δίσκος σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων: είναι ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, ενώ συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες ηχογραφήσεις του 20ου αιώνα. Μάλιστα, ο δίσκος γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία και στην Αμερική.
Την περίοδο 1973-1974 δίνει συναυλίες στο πλευρό του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Ξυλούρη, κάνει δεύτερες φωνές σε δύο δίσκους του Στέλιου Καζαντζίδη, αλλά και στο «Παποράκι του μπουρνόβα» του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, συμμετέχει σε δίσκους μεγάλων δημιουργών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Άκος Δασκαλόπουλος, η Σώτια Τσώτου, ο Βαγγέλης Γκούφας και ο Κώστας Βίρβος, ενώ κάνει και τη μοναδική της εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Δυο καημοί» του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην ταινία «Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας».
Το 1975 ο πρώτος της προσωπικός δίσκος, που γίνεται χρυσός και περιέχει τραγούδια δημιουργών όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Νίκος Γκάτσος, ο Αντώνης Βαρδής, ο Κώστας Βίρβος, ενώ τα κομμάτια που ξεχωρίζουν περισσότερο είναι: «Δημητρούλα», «Η Ρόζα η ναζιάρα», «Ελενίτσα», «Λένγκω» και το «Όταν πίνει μια γυναίκα» σε νέα εκτέλεση.
Το 1979 ηχογραφεί ένα δίσκο σταθμό, όχι μόνο για την καριέρα της, αλλά και για το έντεχνο λαϊκό τραγούδι με τίτλο «Τα τραγούδια της Χαρούλας» σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Όλα σε θυμίζουν», «Τέλι-τέλι-τέλι», «Ο φαντάρος», «Πες μου πώς γίνεται», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Κι εγώ σαν πόλη», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή», «Γύφτισσα τον εβύζαξε». Ο Μάνος Λοΐζος, που έτρεφε ιδιαίτερο θαυμασμό για τη Χαρούλα, είχε δηλώσει για εκείνη: «Κουβαλάει μέσα της την παράδοση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η τραγουδίστρια είναι η Ελλάδα. Έχει μέσα της τους ελληνικούς δρόμους. Το χρώμα».
Το 1986 συνεργάζεται δισκογραφικά με το Θάνο Μικρούτσικο, όπου ερμηνεύει κομμάτια του συνθέτη σε στίχους Νίκου Καββαδία, Άλκη Αλκαίου και Ανδρέα Μικρούτσικου. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Η αγάπη είναι ζάλη», «Ερωτικό» (Πιρόγα), «Το γράμμα», «Ελένη» και «Εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia». Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο των Φατμέ, τραγουδώντας το «Πες το κι έγινε» και το «Μπλέξαν οι γραμμές μας» με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Μαζί με το Θάνο Μικρούτσικο περιοδεύει σε Ελλάδα και εξωτερικό, με τελικό προορισμό το θέατρο Olympia του Παρισιού όπου ηχογραφείται ο δίσκος «Haris Alexiou a Paris». Ο συνθέτης μάλιστα, δε διστάζει να δηλώσει ότι η Χάρις Αλεξίου είναι η αδυναμία του από όλο το ελληνικό τραγούδι, προσθέτοντας: «Στο στόμα της, οι λέξεις, οι φράσεις, οι συλλαβές ζωντανεύουν. Μεταμορφώνονται την ίδια στιγμή σε βουνά και θάλασσα».
Το 1988 η Χάρις Αλεξίου γράφει δύο τραγούδια σε μουσική και στίχους για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ένα από τα οποία είναι το «Ζήτα μου ό,τι θες», ενώ συνεργάζεται και με τον Ιταλό τραγουδοποιό Paolo Conte, ηχογραφώντας και τραγούδια του σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Την ίδια χρονιά επιστρέφει με έναν πιο εξωστρεφή λαϊκό δίσκο, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος γίνεται χρυσός, και ξεχωρίζουν αρκετά κομμάτια όπως: «Η νύχτα θέλει έρωτα», «Δεν υπάρχουνε λόγια», «Πάρε το δρόμο ξαναγύρισε», «Αγάπησέ με», «Όλα μου τα καράβια»
Η αλήθεια της είναι μόνο μια. Ότι είναι η πιο σπουδαία Ελληνίδα τραγουδίστρια, έχει το πιο μεγάλο ρεπερτόριο και αυτό που ακούμε στη φωνή της, τον βαθύ πόνο, τη ζωή ολόκληρη. Είμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε και την ακούμε. Φωνές σαν αυτή μπορεί να σταματούν αλλά δε χάνονται ποτέ.
Με πληροφορίες από το musiccorner
