Ο Αλέξης Τσίπρας και τα εμπόδια προς την κοινωνική πλειοψηφία
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ανεκτικός ως εκεί που δεν παίρνει. Και μπορεί ο Μπουτάρης να τον χαρακτήρισε Killer σε μία συνέντευξή του προχθες γιατί κάποιο προσωπικό παραπονάκι θα έχει σαν μεγάλο παιδί που παραμένει, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κουβαλά στην πλάτη του εδώ και κοντά μία δεκαετία πολύ κόσμο με απίστευτη υπομονή.
Για όλους δε αυτούς που υποτίθεται ότι "έφαγε" ή υποβάθμισε, έφυγαν ή απομακρύνθηκαν, αν εξετάσετε προσεκτικά την κάθε περίπτωση ξεχωριστά θα δείτε ότι εκείνοι εξάντλησαν την υπομονή και ανοχή του Τσίπρα και στο τέλος ζήτησαν και τα ρέστα. Η μετέπειτα πορεία τους, το ταμείο που λέμε, της καθεμίας και του καθενός έδειξε αυτό που ο κόσμος καταλαβαίνει και είναι καιρός να αρχίζει να εφαρμόζει και ο ίδιος ο Τσίπρας.
Να βάλει και κάποιους ακόμα στη γωνία και να βελτιώσει το HR στο κόμμα είναι αυτό που χρειάζεται επειγόντως. Και το γράφω έτσι ακριβώς HR (Human Resources) γιατί οι πρώτοι που θα αφρίσουν με την συγκεκριμένη απολίτικη ορολογία είναι και αυτοί πού υποβάλλουν τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ στο μαρτύριο του Προμηθέα Δεσμώτη.
Τα αετόπουλα (όπως και εκείνα της μυθολογίας) που με τις ενέργειες ή τις πούρες αποψάρες τους κάθε τρεις και λίγο του τρώνε τα "συκώτια" μεταφορικά και κυριολεκτικά και σίγουρα επικοινωνιακά. Αν βάλετε δίπλα σε αυτούς και κάποιους ακόμα πού για σχεδόν πέντε χρόνια είχαν την εξουσία στα χέρια τους και δεν έμαθαν καν "στου κασίδη το κεφάλι" τότε "τα πράγματα είναι πολύ δυσκολα" που λένε και τα σεξιστικά σποτ της πολιτικής προστασίας.
Και πάμε στις τελευταίες ημέρες που ενώ η κυβέρνηση έχει αρχίζει να ξοδεύει το "κεφάλαιο εμπιστοσύνης" που είχε δημιουργήσει τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας με μια σειρά λαθών και ανακολουθιών, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φρόντιζαν να ισοφαρίζουν την κατάσταση βοηθούντων βέβαια και των ΜΜΕ. Ο ένας βγαίνει και δηλώνει ανερυθρίαστα επενδυτής Airbnb. Ο άλλος ουδέποτε εκλεγείς με σταυρό προτίμησησης και εκλεκτός των ορκισμένων εχθρών του Τσίπρα ανακαλύπτει ως ανεπιθύμητους τους τελευταίους που απέμειναν να μάχονται έστω και μονήρεις στη λογική τους. Και ένας τρίτος που έχει φορέσει τον μανδύα του τελευταίου μάγκα και αγωνίζεται για τα like και την επανεκλογή στην επαρχία του. Γιατί όταν με τις ενέργειες σου κερδίζεις εσύ προσωπικά πολώντας ένα ακροατήριο γύρω σου αλλά κάνεις ζημιά στο κόμμα σου, δεν είσαι μάγκας. Είσαι πονηρός. "Πονηρίδης" που λέγανε και στο συνεργείο του πατέρα μου σε μια υπόγα στην Κυψέλη. 
Σε αυτούς λοιπόν τους "Πονηρίδηδες" απαντησε ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από την συνέντευξη του στην κυριακάτικη Αυγή όταν σε ερώτηση για την οικονομία είπε μεταξύ άλλων: « [...]φροντίζουμε, πάντα και με επιμονή, η εικόνα του καθενός από μας, είτε αφορά σε οικονομικά ζητήματα είτε σε διαπροσωπικές σχέσεις είτε, βέβαια, σε πολιτικές απόψεις, να είναι μια εικόνα καθαρότητας, διαφάνειας και αφοσίωσης στα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας». και συμπλήρωσε: «Να αναγνωρίζουμε με συντροφικότητα το δικαίωμα του καθενός μας στην προσωπική άποψη, χωρίς να μοιράζουμε χαρακτηρισμούς, να καταφεύγουμε σε υποτιμητικές ταμπέλες, να ανακαλύπτουμε και να ξορκίζουμε ομαδοποιήσεις εκεί που δεν υπάρχουν, με τον τρόπο που τις περιγράφουμε. Είναι απαράδεκτο, και θα έλεγα αυτοκαταστροφικό, η διαφορετικότητα να οδηγεί σε εχθρότητα. Η πολυχρωμία μας δίνει ζωή και μας ενώνει και όχι κάποια επίπλαστη ομοφωνία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εκφραζόμαστε δημόσια χωρίς να παίρνουμε υπόψη τις συλλογικές αποφάσεις και υποχρεώσεις. Ούτε ότι ανακαλύπτουμε εχθρούς, νέα και παλιά μέλη, δεξιούς και αριστερούς, εξτρεμιστές και μετριοπαθείς, μέσα στο κόμμα μας». Και αναρωτιέμαι. Αρκεί να τους τραβήξει το αυτί μέσα από μία συνέντευξη στο κομματικό όργανο για να συμμορφωθούν; Η εποχή είναι σκληρή. Άνθρωποι πεθαίνουν, άλλοι κρύβονται στα σπίτια τους για να μην πεθάνουν και οι μισοί χάνουν τις δουλειές τους και μάλιστα με ΚΥΑ. Τα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας που ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να υπερασπιστεί θέλουν σχέδιο, μέθοδο, σοβαρότητα και ρεαλισμό. Σοβαρή ομάδα που θα αμφισβητήσει κάποια στιγμή σοβαρά την κυβέρνηση. Χόρτασαν, πασιονάριες, μάγκες και ινστρούχτορες. Το παιχνίδι παίζεται πλέον σοβαρά. Και δεν επενδύουν ούτε στους πρωταθλητές του twitter και του facebook ούτε στους άκαπνους κομματικούς γραφειοκράτες που το 2015 τους βρήκε η μόδα με μουστάκι ή χωρίς γραβάτα. Άλλαξε η μόδα κύριοι. Και κάποιοι πρέπει να αρχίσουν να ζουν με τις αναμνήσεις τους και όχι με όνειρα στις πλάτες του αρχηγού. Ξέρετε τι λέει ένας κόσμος που κινείται στον μεσαίο χώρο ή μπορεί να επηρεάσει από διάφορα μετερίζια; Γιατί να παλέψουμε; "Για να γίνει ξανά υπουργός ο τάδε;" Και τι θέλεις τώρα δηλαδή; Μπορεί κάποιος να ρωτήσει. Εσωστρέφεια, μαλλιοτραβήγματα και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών; Απαντώ. Όποιος φοβάται την αναμέτρηση με την αλήθεια και την αλλαγή κάνει λάθος. Θυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία το 2015 έφτασε στο ναδίρ μην μπορώντας καλά καλά να οργανώσει εσωκομματικές εκλογές. Κι όμως κατάφερε στη συνέχεια με σωστή οργάνωση, στρατολόγηση ετερόκλητων δυνάμεων (αλλά πάντως δυναμεων), ρεαλιστικές συμμαχίες και σκληρή επικοινωνιακή τακτική να φτάσει το 2019 στην απόλυτη επιτυχία. Έπαιξε βρώμικα; Μπορεί. Αλλά πάντως έπαιξε. Και παίζει. Επαγγελματικά και αποτελεσματικά. Χωρίς αναστολές, ενοχές και υποκρισίες. "Αυτοί είμαστε, take it or leave it". Και ο λαός το δέχεται, ξεκάθαρα, όσο και κορδωμένες να είναι οι δημοσκοπήσεις, γιατί δεν έχει και άλλη ρεαλιστική επιλογή. 
Αντίθετα η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως γκρινιάζει γιατί δεν έχει φιλικά μέσα ενημέρωσης (την ώρα που πληρώνει από το κομματικό ταμείο ήδη τρία τέσσερα έχοντας φροντίσει να "σκοτωθεί" με τα υπόλοιπα). Δέσμια της αυτοεκπληρούμενης προφητείας του ηθικού πλεονεκτήματος που οφείλουν οι άλλοι να αναγνωρίζουν. Το βασικότερο όμως είναι ότι δεν κάνει "τον εσωτερικό καυγά" τώρα που είναι νωρίς. Αν δεν μπει ο καθένας στην θέση του. Αν δεν σκέφτεται π.χ πριν πει ή γράψει κάτι ότι θα τον παρει ο Καλογήρου μετά και θα ψάχνει πέτρα να κρυφτεί, δουλειά δεν πρόκειται να γίνει. Αν βεβαια και ο κάθε Καλογήρου (εννοώντας αυτούς που έχουν αναλάβει κρίσιμους τομείς ευθυνης και όχι μόνο τον διευθυντή του γραφείου του πρώην Πρωθυπουργού) το σηκώνει με αυτόν τον τρόπο που πρέπει το τηλέφωνο. Ή γενικά, σηκώνει το τηλέφωνο του. 
