Δυστοπικός Σεπτέμβριος
Αμφιβάλλω αν έχει υπάρξει πιο δυστοπικός Σεπτέμβριος ως προς τις συλλογικές προσδοκίες τις τελευταίες δεκαετίες. Εκτός και αν θυμάστε εσείς πότε τελικό κυπέλλου Ελλάδος να γίνεται Σεπτέμβριο για να πω και τον καημό των ημερών ημών των φιλάθλων και να το πιάσω από τα ελαφρά πριν προχωρήσουμε στα σκληρά.
Στην πραγματικότητα ο «Σεπτέμβριος» κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και εν τέλει ειδησεογραφικά ήταν ο... Αύγουστος που ολοκληρώθηκε. Ελληνοτουρκική κρίση, ανασχηματισμός, δεύτερο κύμα πανδημίας κορονοϊού, κραχ τουρισμού έδωσαν το στίγμα του τι θα ακολουθήσει. Και από Σεπτέμβριο, χειμώνας σε όλα τα επίπεδα.
Με εξαίρεση το αφήγημα του Ταμείου Ανάκαμψης, που πάντως ο ευφυής και ικανός οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Αλεξης Πατέλης προειδοποιεί ότι έχει εξαιρετικά πιεστικές χρονικές αιρεσιμότητες για να μπορέσουμε να αντλήσουμε χρήματα, δεν υπάρχει τίποτα άλλο θετικό στον ορίζοντα.
Η μέση ελληνική οικογένεια δεν γνωρίζει καλά καλά πότε θα ανοίξουν τα σχολεία. Με ποιες προϋποθέσεις θα λειτουργήσουν, τι θα γίνει με τα φροντιστήρια, τις αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες των παιδιών. Σχεδιάζει μηχανικά γνωρίζοντας ότι ένα κρούσμα αρκεί να αναβάλλει τα πάντα. Και δεν θέλει να μελετά το κακό για την γιαγιά και τον παππού που πρέπει να κλειδωθούν πάλι μέσα.
Αυτό επηρεάζει τα μάλα την αγορά και τον χώρο της εργασίας για όσους ακόμα τη διατηρούν και όσους δεν ακούσουν τα άσχημα μαντάτα λόγω της δεδομένης πλέον οικονομικής κρίσης αλλά και των απαιτήσεων που αλλάζουν.
Ήδη το πρώτο επτάμηνο του 2020 υπάρχει πάνω από 11 δισεκατομμύρια ευρώ έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό εκεί που η κυβέρνηση προσδοκούσε Plus 1 δισ αν δεν υπήρχε κορονοϊός. Όσο για τα έσοδα του τουρισμού κατέρρευσαν.
Πολιτικά και πριν πάμε στην κυβέρνηση, η αντιπολίτευση είναι σε απόλυτη κρίση. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ πελαγοδρομούν για διαφορετικούς λόγους. Το ΚΙΝΑΛ είναι σε απόλυτη σύμπνοια κοινοβουλευτικά με τη Νέα Δημοκρατία ενώ τα μισά στελέχη του κοιτάζουν προς τα αριστερά και τα άλλα μισά προς τα δεξιά. Με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, συνέδριο δεν μπορούν να κάνουν ούτε στο... Ελ Πάσο λόγω κορονοϊού. Γιατί προκριματικά μονομαχίας τύπου Ελ Πάσο θυμίζουν οι καθημερινές αψιμαχίες, βούτυρο στο ψωμί κυβερνήσης και main stream Τύπου. Άρα οι διαφορές θα παραμείνουν και μαζί τους η εσωστρέφεια. Ενδιαφέρον θα έχει η αλλαγή των τομεαρχών από τον Τσίπρα αλλά οι πολίτες έχουν σοβαρά προβλήματα. Δύσκολα θα συγκινηθούν με μικροαλλαγές ή με τι γράφει ο καθένας και η καθεμία στο facebook.
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη επιστρέφει από το ταξίδι του μέλιτος. Πρώτη χρονιά διακυβέρνησης με επικοινωνιακή και λειτουργική επιτυχία αλλά σημάδια κόπωσης μέσα στο καλοκαίρι και κυρίως εξάντλησης του αφηγήματος. Κορονοϊός και ελληνοτουρκικά ζορίζουν την κατάσταση. Χθες σε ένα τραπέζι φίλων μιλώντας για το facebook ήρθε η κουβέντα στις selfies τους στα συλλαλητήρια για τις Πρέσπες και μόνο που είδα να κοκκίνίζουν τα πρόσωπά τους σαν την πλώρη του Oruc Reis σταμάτησα την κουβέντα. Δεν φταίνε σε τίποτα ο Χρήστος και ο Αντώνης που σηκώθηκε τόσο ψηλά ο «πατριωτικός πήχης» και τώρα περνάμε όλοι μαζί από κάτω.
Στα ελληνοτουρκικά οι σοβαροί άνθρωποι έχουν χωνέψει ότι συρόμεθα σε οδυνηρό συμβιβασμό αν όχι σε κάτι χειρότερο που ακόμα κι αν φαντάζει ρεαλιστικό, θα καθορίσει το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων για τις επόμενες δεκαετίες.
Οι κάτοικοι αυτής της χώρας είτε φοβούνται μην αρρωστήσουν απο τον κορονοϊό είτε φοβούνται μην πάνε σε πόλεμο. Γιατί αν κοιτάξουν την τσέπη τους Θα αρρωστήσουν σίγουρα. Τουλάχιστον η πλειονότητα.
Την κανονικότητα την έφαγε ο κορονοϊός. «Οι βάρβαροι του ΣΥΡΙΖΑ» έφυγαν προ πολλού και τώρα τι θα απογίνουμε; Ποιο θα είναι όχι το αφήγημα αλλά ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης; Το όραμα. Απλά η επιβίωση;
Τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου τουλάχιστον δύο δημοσκοπήσεις θα δουν το φως της δημοσιότητας. Από όποιο εξωραϊστικό φίλτρο και να έχουν περάσει, οι πληροφορίες κάνουν λόγο για έκρηξη όχι στον αριθμό των κρουσμάτων αλλά στον αριθμό των αναποφάσιστων, ενώ τσιμπάνε και τα ακροδεξιά κόμματα. Η δε διαφορά πρώτου δεύτερου μειώνεται. Όμως τι 20 τι 17 μονάδες. Πέρα από μία τάση φθοράς η αίσθηση στην κοινωνία είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική αυτή τη στιγμή. Μιλώ για τους κανονικούς. Οι φανατικοί τα βλέπουν όλα μπλε ή κόκκινα.
Δεν υπάρχει επίσης και η διαφυγή ή το όπλο των εκλογών. Με γεμάτες τις εντατικές προσεχώς βάσει των στατιστικών δεδομένων, δεν μπορείς να στήσεις κάλπες με ουρές. Δύσκολο φθινόπωρο. Δυστοπικό. Και σκεφτείτε ότι δεν έγραψα τίποτα για προσφυγικό μεταναστευτικό, Τραμπ, Μεγάλο Περίπατο, ΔΕΘ που δεν, Μπαρτσελόνα χωρίς Μέσι και Ολυμπιακό με 36άρηδες.
Καλό φθινόπωρο και υγεία. Για τα άλλα βλέπουμε. Και θα τα διαβάζετε και θα τα βλέπετε όλα στο flash.gr
