Lockdown: Μετρώντας την απόσταση ανάμεσα στο 1ο και το 2ο

Κατά το πρώτο lockdown (το οποίο φαίνεται στο γράφημα με το κόκκινο βελάκι και παρακαλώ να το δείτε), έκλεισαν τον κόσμο μέσα μέσα για δύο μήνες. Κάποιοι άνθρωποι έχασαν δουλειές, χρήματα κ.λπ., αλλά παρά τις δυσκολίες αντέδρασαν στην πλειοψηφία τους πολύ θετικά.

Αντιλήφθηκαν την αναγκαιότητα των μέτρων και έτσι οι αριθμοί των κρουσμάτων μειώθηκαν, σε σημείο που κάποιοι πίστεψαν ότι σχεδόν μηδένισε... Κι κάπου περί τα μέσα Ιουλίου με αρχές Αυγούστου έχουμε το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».

Η κυβέρνηση εμφανίζεται με τη βεβαιότητα ότι έχει νικήσει τον ιό κι ας ήταν επιστημονικά γνωστό ότι το δεύτερο κύμα θα ερχόταν. Τα μέτρα που παίρνει είναι αστεία και αντικρουόμενα. Ανοίγει ο τουρισμός, οι επισκέπτες ελέγχονται δειγματοληπτικά και όπως είναι αναμενόμενο ξεκινά εκ νέου η αύξηση των κρουσμάτων.

Κατά τον Σεπτέμβρη, ενώ τα νούμερα ανεβαίνουν, βγαίνει η Υπουργός Παιδείας και ανακοινώνει ότι δεν θα μοιραστούν μάσκες στα σχολεία γιατί είναι είδος «ατομικής προστασίας» δείχνοντας την αντίληψη που επικρατούσε σε εκείνη τη φάση. Ότι δηλαδή υπάρχει η πολυτέλεια να μην συνδράμει η πολιτεία σε μέσα προστασίας στα σχολεία, διότι είναι «ατομικά». Από δίπλα σιγοντάρουν κι οι κοινωνιοπαθείς των κοινωνικών δικτύων, μην τυχόν και μοιραστεί κάτι τσάμπα στον κόσμο.

Στο μεταξύ οι αριθμοί έχουν αρχίσει και φουσκώνουν αλλά στην κυβέρνηση κάθονται απλά και τους κοιτάνε. Νέες ΜΕΘ δεν ανοίγουν, γιατρούς δεν προσλαμβάνουν και ο πρωθυπουργός ενόψει της μεγαλύτερης ύφεσης της μεταπολεμικής ιστορίας, είναι σε διακοπές σαν να μην υπάρχει αύριο, μάλλον ακριβώς γιατί δεν υπάρχει.

Το καλοκαίρι τελειώνει, τα παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο το οποίο τα υποδέχεται με ατομικά παγουρίνο και με μάσκες αλεξίπτωτα, καθώς τελικά αποφάσισαν να τις μοιράσουν κατόπιν της κοινωνικής πίεσης. Και σε τάξεις γεμάτες. Και οι περισσότεροι επιστρέφουμε στις δουλειές μας. Όμως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι επίσης γεμάτα, επειδή όπως είπε ο Πρωθυπουργός η κυβέρνηση δεν μπορεί να γεννήσει λεωφορεία. Οπότε κάθεται και κουβεντιάζει αν πρέπει να κλείνει η εστίαση στις 12, αν είναι μικρά τα πρόστιμα, αν πρέπει να κλείνουν νωρίς και τα περίπτερα κ.λπ. κ.λπ.

Και κάπου εδώ, ενώ έχει βγει ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης κι έχει διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση 2ου lockdown, κι εγώ ως άνθρωπος της αγοράς τον ακούω για να ξέρω πώς να κινηθώ στη δουλειά μου, τελικά τα παγουρίνο, οι μάσκες αλεξίπτωτα και τα ανορθολογικά μέτρα δεν πιάνουν (ώ τι έκπληξη) και καταλήγουμε να σε 2ο lockdown...

Συμπέρασμα

Προφανώς μπορείς να αρνείσαι την πραγματικότητα όσο θες, μπορείς και να χρηματοδοτείς τα ΜΜΕ επίσης με όσα θες, για την αρνούνται μαζί με εσένα, αλλά η πραγματικότητα είναι εκεί και κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Φαινόταν η κατάσταση που πάει, δεν χρειάζεται να μασάς δαφνόφυλλα σε μαντείο για να την έχεις προβλέψει.

Όταν ο στόχος είναι να μην πας σε lockdown αλλά τα μέτρα που παίρνεις είναι αστεία, τότε η προφητεία είναι αυτοεκπληρούμενη. Διότι δημιουργείς εκείνη τη συνθήκη που θα σε οδηγήσει τελικά στο lockdown. Τα μηδενικά μέτρα εκτόξευσαν τα κρούσματα κι οι ελλείψεις στο ΕΣΥ έκαναν μονόδρομο το lockdown.

Απλά μαθηματικά είναι, αλλά ξέρουμε ότι η κυβέρνηση αυτή εξελέγη έχοντας καταργήσει τα μαθηματικά και κυβερνά χωρίς αυτά έναν λαό ο οποίος, είτε επειδή το επέλεξε, είτε επειδή εκπαιδεύτηκε, δεν έχει σε καμία υπόληψη τα μαθηματικά.

Η απόσταση ανάμεσα στο 1ο και το 2ο Lockdown είναι μεν χρονική, αλλά στον πολιτικό χρόνο αυτό που μετράει είναι πόσα έκανες στο μεσοδιάστημα. Δυστυχώς, μοιάζει σαν αυτή η χρονική απόσταση να τείνει να είναι μηδενική.