Μήπως να λέμε «ευτυχώς που βγήκε ο Ερντογάν»;
Ο Πρόεδρος Ερντογάν, μετά από 31 χρόνια στην εξουσία, κατάφερε και αυτή την φορά να κερδίσει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των πολιτών της Τουρκίας και να ξεκινά μια ακόμα πενταετία στο τιμόνι της χώρας του
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό για τους Τούρκους πολίτες, για μια κοινωνία , όπως έδειξαν και αυτές οι εκλογές ξεκάθαρα διχασμένη, θα φανεί πολύ σύντομα. Και θα φανεί πολύ σύντομα γιατί η κατάσταση της Τουρκικής οικονομίας, όχι μόνον δεν είναι καλή , αλλ. απέχει αγγίξει τα όρια της χρεωκοπίας (για να το πω ευγενικά).
Ο μέσος Τούρκος πολίτης έχει και πάλι να αντιμετωπίσει όχι μόνον τις υπέρογκες καθημερινές αυξήσεις των προϊόντων πρώτης ανάγκης αλλά και την ανεργία και τα προβλήματα με την στέγη. Προβλήματα που , δυστυχώς, γιγάντωσε ο τελευταίος καταστροφικός σεισμός.
Όλα αυτά αφορούν τον Τουρκικό λαό που έκανε την επιλογή του. Η επανεκλογή Ερντογαν είναι θετική, αρνητική ή ουδέτερη εξέλιξη για την χώρα μας. Αυτό είναι το κύριο ερώτημα που αφορά εμάς. Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα.
Ναι ο Ταγίπ Ερντογάν, ιδίως τα τελευταία χρόνια έχει ανεβάσει πολύ τους τόνους απέναντι στην χώρα μας (αλλά και προσωπικά στον πρωθυπουργό). Ναι ο Τ Ερντογάν, έχει επιτρέψει στους υπουργούς τους και άλλους αξιωματούχου να καλλιεργούν θεωρίες για «γαλάζιες πατρίδες» και νησιά που βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή. Ναι ο Τ. Ερντογάν, μας απειλεί κατά διαστήματα ότι «θα έλθει μια νύχτα»…
Με μια πιο καθαρή ματιά , θα έβλεπε κάνεις ότι όλα αυτά είναι, κυρίως λόγια, λέξεις, φράσεις, απειλές και χάρτες. Όχι πως όλα αυτά δεν είναι τίποτε, όχι πως δεν φτιάχνουν κλίμα και δεν καλλιεργούν διεκδικήσεις. Όμως, αν σκεφτούμε λογικά, θα δούμε πως οι αντίπαλοι του σημερινού προέδρου, τα κόμματα τους δηλαδή, κυβερνούσαν όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο, για να αναφέρω ένα μόνον θέμα.
Αλλά υπάρχει και κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον που μας αφορά. Ο Προέδρος Ερντογάν πορεύθηκε τα τελευταία χρόνια αντι-δυτικά, αντιευρωπαϊκά και αντιαμερικανικά. Έκοψε σχεδόν όλες τις γέφυρες και απέδειξε και στους πιο δύσπιστους Αμερικάνους ότι στρέφει προς την Ανατολή, στη ν οποία ως μουσουλμάνος ηγέτης , θέλει να αποκτήσει κεντρικό ρολό και δεν ενδιαφέρεται για την δύση. Απεδείχθη αναξιόπιστος.
Μπορεί η γεωγραφική θέση της Τουρκίας να αποτελεί ακόμα ένα «όπλο του», όμως και αυτό για πολλούς λόγους και από πολλές εξελίξεις, εξουδετερώνεται ή έστω μειώνεται η σημασία του. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, αλλά και άλλες χώρες της περιοχής (Ισραήλ, Αίγυπτος κλπ.) έχουν στραφεί προς την χώρα μας, που έξυπνα κινήθηκε και κάλυψε το κενό.
Έτσι , πολύ απλά, η παραμονή του Τ Ερντογάν στον Προεδρικό θώκο της Τουρκίας, που σημαίνει δύσκολες (στην καλύτερη περίπτωση) σχέσεις με την δύση, συμφέρει και βοήθα την χώρα μας , να επεκτείνει τον ρόλο της στην περιοχή και να γίνει το σύνορο της Δύσης προς την Ανατολή.
Και όπως έχουμε πει και άλλη φορά, τα σύνορα τα φυλάνε όλα τα κράτη…..
