Ελληνικός Κινηματογράφος Γκιζέλα Ντάλι: Η ελληνίδα «Μπριζίτ Μπαρντό» που έβαλε το γυμνό στα σπίτια των Ελλήνων [pics]

Η Γκιζέλα Ντάλι ήταν ηθοποιός του ελληνικού σινεμά του 60.  Παρόλο που σπούδασε από νωρίς χορό, εικαστικά και υποκριτική στις αντίστοιχες σχολές Ανωμερίτου, Καλών Τεχνών και Εθνικού Ωδείου, είχε ένα look τόσο ζουμερό,  ήταν όμορφη και προκλητική με αποτέλεσμα να της εμπιστεύονται μόνο ρόλους πιο αισθησιακούς.  Το πραγματικό της όνομα ήταν Αδαμαντία Μαυροειδή και γεννήθηκε το 1937 στην Πλάκα, η καταγωγή της ήταν από τα Μέγαρα  και έκανε το ντεμπούτο της με την ταινία του 1960 με το «Ραντεβού στη Βενετία».

Συνήθιζαν να την αποκαλούν την Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό. Ο φακός αποτύπωσε το τέλειο σώμα της σε πολλές αποκαλυπτικές σκηνές που έκοβαν την ανάσα στον ανδρικό πληθυσμό που δεν ήταν συνηθισμένος εκείνη την εποχή να βλέπει γυναίκες να γδύνονται τόσο άνετα.

Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος της στην ταινία Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης (1963). Εκεί, στο ξεκαρδιστικό σκετς με τον Θανάση Βέγγο επίδοξο φωτογράφο, η Γκιζέλα Ντάλι ήταν η στριπτιζέζ που τον αναστάτωσε ερωτικά, σε σημείο που έπεσε λιπόθυμος όταν πέταξε όλα τα ρούχα της και εμφανίστηκε με μπικίνι.

«Προσοχή και κοιτάμε εδώ» της λέει ο Βέγγος, δείχνοντας της τον φακό. ‘

«Να δω το πουλάκι, ε;» τον ρωτάει εκείνη για να λάβει την απάντηση:

«Αμ έτσι όπως πάμε, θα το δεις και το πουλάκι».

https://www.youtube.com/watch?v=9e1MlmBCl9E

Η εντυπωσιακή της παρουσία δεν περνούσε απαρατήρητη και σύντομα κέρδισε μικρούς ρόλους σε κωμωδίες όπως »Του Κουτρούλη ο γάμος» (1962), το ξεκαρδιστικό »Γέλιο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (1963) στο πλάι του Γιώργου Κωνσταντίνου, »Νυχτοπερπατήματα» (1964) και το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Ζερβουλάκου, »Ου κλέψεις» (1965) . Δεν κατάφερε να πρωταγωνιστεί, όμως έμεινε στη συνείδηση του κοινού και έπαιξε στο πλευρό σπουδαίων ηθοποιών.

Ο μεγάλος της έρωτας

Η Γκιζέλα Ντάλι έζησε έναν μεγάλο έρωτα με τον επίσης ερωτικό σύμβολο της εποχής τον ηθοποιό Άλκη Γιαννακά.  «Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου. Ήταν ο ωραιότερος και πιο περιζήτητος άντρας και ήταν δικός μου. Ζήσαμε μια σχέση πάθους», είχε εξομολογηθεί τότε η ηθοποιός. Μαζί πρωταγωνίστησαν στην ταινία «Ο Παρθένος»….

https://www.youtube.com/watch?v=lJa9IRiuJ4U

Παρόλο που κανείς δεν θεωρούσε ότι Η Γκιζέλα Ντάλι δεν είχε ταλέντο  δεν κατάφερε να καθιερωθεί στις ηθοποιούς της πρώτης γραμμής . Έπεσε «θύμα» της εξωτερικής της εμφάνισης με αποτέλεσμα να έχει πάντα ρόλους κομπάρσου ή μικρές συμμετοχές σε ταινίες, όπου πάντα υποδυόταν το ωραίο, μοιραίο και προκλητικός θηλυκό. Η ίδια είχε πει κάποτε για τον εαυτό της: «Ήταν άλλη η όψη μου και άλλη η κόψη μου. Ο Ντίμης Δαδήρας και οι άλλοι κινηματογραφικοί παραγωγοί εκμεταλλεύτηκαν την όψη μου! Η κόψη μου ήταν η βλάχα από τα Μέγαρα, στουρνάρι στο κεφάλι! Τώρα που βλέπω τις ταινίες μου, μ’ αρέσει αυτή η κοπέλα, η Γκιζέλα, αλλά σήμερα δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της»….

Από τη δεκαετία του 1970 η Γκιζέλα Ντάλι εμφανίστηκε σε διάφορες σοφτ πορνό ταινίες, μερικές από τις οποίες θεωρούνται cult: «Η Ελληνίδα και ο έρωτας», «Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα», «Διεστραμμένοι», «Ο παρθένος», «Έρωτας δίχως σύνορα» κ.α….

Εγκατέλειψε την υποκριτική

Το 1976 η Γκιζέλα Ντάλι αποσύρεται στη Νάξο. Ο δημοσιογράφος Βασίλης Κουφόπουλος έγραψε για εκείνη, στην Athens Voice:

«Τα Καλοκαίρια ,τα Χριστούγεννα  και το Πάσχα στη Νάξο, τα περνούσαμε  όλοι μαζί με τη Γκιζέλα Ντάλι, στο Λυώνα, έναν άγριο όρμο στο… πουθενά, βορειανατολικά , της Νάξου.   Μεγαλώσαμε και εκεί δουλεύοντας  στο μαγαζί που είχε στήσει το «Ρυάκα» κόβοντας σαλάτες και σερβίροντας μπύρες. Η Γκιζέλα Ντάλι, από τις εκρηκτικές ταινίες της δεκαετίας του 60 , από τον Ντίμη Δαδήρα και τον Άλκη Γιαννακά , τα άφησε όλα και αποσύρθηκε στο χωριό της μητέρας  της. Κυκλοφορούσε με τα στρατιωτικά ρούχα, πριν γίνουν της μόδας,  είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ και στις Ινδίες, και παρακολούθησε από κοντά κινήματα και ανθρώπους, και γύρισε ταινίες  στη Νάξο δεν υπήρχαν ακόμη δρόμοι...

Η μάχη με τον καρκίνο

Τα τελευταία χρόνια η ηθοποιός έπασχε από καρκίνο. Οι φίλοι και συγγενείς της έλεγαν ότι πάλεψε σαν παλικάρι με την νόσο. Τα πρώτα χρόνια της αρρώστιας της δεν πήγαινε σε γιατρό. «Θα τον νικήσω μόνη μου τον π… τον καρκίνο» έλεγε.Ξεκίνησε να μαζεύει τα πράγματα της, καθώς διαισθανόταν ότι το τέλος πλησίαζε και όπως έλεγε, δεν ήθελε να της μαζεύουν άλλοι το σπίτι της μετά τον θάνατό της.

Έξω από την πόρτα της είχε αναρτήσει την επιγραφή: «Δεν δέχομαι επισκέψεις λόγω ασθένειας». Το 2010 έφυγε από την ζωή σε ηλικία 73 ετών…