Έργο (δύσκολο) Τσίπρα: Συσπείρωσε τους πασόκους

Τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού τα έχει κρίνει ο ελληνικός λαός οπότε εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι.

Αυτό που όμως έχω να σημειώσω σε αυτή τη φάση -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ- είναι ότι ο κ. Τσίπρας (από την περασμένη εβδομάδα που άφησε να εννοηθεί ότι θα επιστρέψει) έχει καταφέρει να ενισχύσει κάτι που στην Χαριλάου Τρικούπη το επιζητούσαν καιρό και αποτύγχαναν. 

Είναι η συσπείρωση και η ενότητα, που ήταν η μεγάλη πληγή του κόμματος ολόκληρο τον χειμώνα και ολάκερη την άνοιξη και δεν επέτρεπε στο κόμμα να πάρει τα πάνω του. Για έναν και περίεργο λόγο, όχι ανεξήγητο, η προσπάθεια οι εσωκομματικοί τόνοι να πέσουν πιάνει στο απόλυτο τον στόχο της στις παραμονές αλλά και μετά την εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα. 

Κανένα- μα κανένα -στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν πάτησε εκεί το πόδι του, παρά το ότι αρκετοί είχαν λάβει προσκλήσεις και ορισμένοι πέρυσι είχαν ανταποκριθεί (Γιώργος Παπανδρέου και Χάρης Δούκας). Επίσης, ούτε ένας δεν βρέθηκε να κάνει μισή θετική δήλωση για τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τη σημασία μιας ενδεχόμενης επανάκαμψής του για τον χώρο της Κεντροαριστεράς (πολλοί αμφιβάλλουν αν θα παίξει ενωτικό ρόλο και για τα πολλά σπασμένα κομμάτια της Αριστεράς).

Αντιθέτως, όσοι σχολίασαν δημοσίως τις προθέσεις του είχαν ως επωδό τη λέξη «παρελθόν» και φρόντιζαν να καταστήσουν σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός χώρος και ο Νίκος Ανδρουλάκης ως ο ηγέτης του είναι ο μοναδικός τρόπος να γίνει η πολιτική αλλαγή. 

Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρει ο Ανδρουλάκης τον Τσίπρα (το ίδιο ο Μητσοτάκης).