Για να γίνουμε επίκαιροι, πρέπει να πεθάνουμε: Το παράπονο του «Μιχαλάκη» για την Καίτη Κωνσταντίνου

Μία ημέρα μετά την κηδεία της Καίτης Κωνσταντίνου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 61 ετών νικημένη από τον καρκίνο, ο ηθοποιός Σταύρος Νικολαΐδης μίλησε για την απώλεια της αγαπημένης συναδέλφου του, με την οποία είχαν μοιραστεί σπαρταριστές στιγμές γέλιου στα «Εγκλήματα», εκείνη υποδυόμενη τη θρυλική «Σωσώ Παπαδήμα» κι εκείνος τον «Μιχαλάκη».

«Θμάμαι το χιούμορ της, το όμορφο φωτεινό χαμόγελό της, την αξιοπρέπειά της. Η Καίτη ήταν ένας ντόμπρος άνθρωπος», είπε ο Σταύρος Νικολαΐδης, μιλώντας στην εκπομπή «Super Κατερίνα» στον ALPHA.

Αναφερόμενος στη συνεργασία τους στα «Εγκλήματα» πριν από 27 χρόνια, ο ηθοποιός εξομολογήθηκε πως η Καίτη Κωνσταντίνου του έδινε δύναμη και δεν τον άγχωνε ποτέ. Ο Σταύρος Νικολαΐδης όμως εξέφρασε και το παράπονό του για την απουσία της από την τηλεόραση, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δυστυχώς για να γίνουμε επίκαιροι πρέπει να πεθάνουμε».

Ο ηθοποιός θυμήθηκε επίσης τα γυρίσματα της σειράς «Εγκλήματα». «Η Σωσώ και ο Αλέκος στην ουσία τον είχαν υιοθετήσει τον Μιχαλάκη, οπότε οι περισσότερες μου σκηνές ήταν μαζί μου. Η Καίτη ποτέ δεν με έκανε να αγχωθώ. Μου έδινε δύναμη, ήταν λες και ήμουν και εγώ συμμαθητής της», σημείωσε.

Ο Σταύρος Νικολαΐδης εξομολογήθηκε επίσης πως τον στενοχωρούσε το γεγονός ότι η ηθοποιός απουσίαζε πολλά χρόνια από την τηλεόραση.

«Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, πέρα από σπουδαία ηθοποιός. Να σου πω όμως κάτι, επειδή η Καίτη ήταν αξιοπρεπής, θα εκφράσω για εκείνη ένα παράπονο. Για ανατρέξτε και δείτε μέχρι την Τούρτα της μαμάς, πόσα χρόνια είχε να κάνει τηλεόραση, αλλά δυστυχώς για να γίνουμε επίκαιροι πρέπει να πεθάνουμε, πρέπει να φύγουμε από τη ζωή. Για να δείξουν πόσο μας αγαπάνε πρέπει να φύγουμε από τη ζωή», τόνισε.

Τέλος, είπε πως δεν ήταν ενήμερος για το πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπιζε η Καίτη Κωνσταντίνου, αφού το γνώριζαν μόνο όσοι συνεργάστηκαν μαζί της το τελευταίο διάστημα, πριν φύγει από τη ζωή.

«Δεν γνωρίζαμε το πρόβλημα υγείας της, το ήξεραν μόνο οι άνθρωποι που δούλευε τελευταία και όχι όλοι. Και ο Κώστας Κόκλας νόμιζε ότι το είχε ξεπεράσει. Πολλές φορές πήγαινε μετά τη χημειοθεραπεία στο γύρισμα καταβεβλημένη», είπε.