Γιατί δεν κατάφερε να γίνει «Ανδρέας» ο Αλέξης Τσίπρας
Ορισμένοι είχαν παραξενευτεί όταν έμαθαν ότι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα προέδρου τότε του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησαν και πήραν από το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου όλες τις δημόσιες ομιλίες και τοποθετήσεις του. Μερικοί ειρωνεύτηκαν μάλιστα τον πολιτικό επειδή αντιγράφει φράσεις, κινήσεις, ατάκες του μεγάλου ηγέτη της κεντροαριστεράς που κυβέρνησε δεκαετίες και τον οποίον είχαν ψηφίσει σχεδόν οι μισοί Έλληνες καθώς είχε πάρει στις εκλογές έως και 48%.
H «δουλειά» του πολιτικού αρχηγού είναι στην ουσία της, μοναχική υπόθεση. Βεβαίως οι ηγέτες των κομμάτων περιβάλλονται από ένα πολυπρόσωπο επιτελείο, έχουν συνεργάτες για οποιοδήποτε ζήτημα. Προσελκύουν επίσης αγέλη κολάκων που τους εκθειάζουν, έμπειρους δεξιοτέχνες της διαπλοκής και της (υποτιθέμενης) επιχειρηματικότητας, αλλά στις μεγάλες στιγμές είναι μόνοι. Αναγκαστικά στηρίζονται στην προσωπική τους δυνατότητα, την αντίληψη που έχουν για τις εξελίξεις, την βαθύτερη σκέψη και τις εμπειρίες από τις οποίες καθοδηγούνται.
Η έμπνευση «να μάθουμε πως κέρδιζε ο Ανδρέας» δεν ήταν κακή ιδέα αλλά λάθος στρατηγική. Οδήγησε στο επόμενο βήμα που ήταν η αντιγραφή επιφανειακών χαρακτηριστικών μιας πολύπλοκης ιστορικής φυσιογνωμίας. Απομάκρυνε την σκέψη και την πρακτική του Α. Τσίπρα και του επιτελείο του από τα σημαντικά, τους παγίδευσε στα δευτερεύοντα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν συναρπάσει τους μισούς πολίτες της χώρας και τους κυβερνήσει πολλά χρόνια, ήταν κάτι άλλο. Στην πραγματικότητα πολλά άλλα: καθηγητής σε πανεπιστήμιο υψηλού επιπέδου, ένας από τους καλύτερους οικονομολόγους των ΗΠΑ, τα επιστημονικά του βιβλία αναφέρονταν ως βασική πηγή σε ακαδημαϊκές έρευνες πάρα πολλά χρόνια. Επιπλέον είχε γεννηθεί σε μια σημαντική πολιτική οικογένεια με τον πατέρα του να είναι πρώτος Πρωθυπουργός της χώρας μετά την απελευθέρωση και στην συνέχεια κεντρικός παίκτης στο πολιτικό σκηνικό.
Τα χαριτωμένα «κόλπα» και η άνετη συμπεριφορά στη δεκαετία του ’80, δεν ήταν το αίτιο της επιτυχίας του ήταν το επιστέγασμα μιας πορείας που είχε τα πάντα αλλά κυρίως βάθος, συνεργάτες υψηλού επιπέδου, στρατηγική σκέψη, πολιτική εμπειρία από τα ανώτερα επίπεδα της διεθνούς εξουσίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν βρίσκονταν στις αποσκευές του Αλέξη Τσίπρα, που κάποια στιγμή παρασύρθηκε από ένα μάλλον χαμηλού επιπέδου περιβάλλον στην εύκολη λύση να «γίνει ο σημερινός Ανδρέας».
Είναι κρίμα γιατί με τον τρόπο αυτό ακυρώθηκαν τα ουσιαστικά προσόντα και δυνατότητές του, που δεν ήταν αμελητέες. Σπαταλήθηκαν όμως στις πολιτικές ίντριγκες και μια ανεξήγητη «στρατηγική φωτοβολίδας» από την οποία ωφελήθηκαν μερικοί διάττοντες αστέρες που τον εκμεταλλεύτηκαν και έγιναν από το τίποτα πολιτικοί παράγοντες, επιχειρηματίες, εκδότες. Αυτοί είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψουν στο τίποτα, το οποίο όμως δεν αξίζει προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα.
