Γιώργος Παράσχος: «Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο κάθισα σε ένα παγκάκι και έριξα το κλάμα της ζωής μου»
Η αδελφή του είναι μεγάλο στήριγμα για εκείνον αλλά σημαντικό είναι και το ότι επικοινωνεί το πρόβλημα υγείας του προκειμένου να το ''ξορκίσει''.
Ήταν πριν από 7 μήνες όταν ο Γιώργος Παράσχος μίλησε για πρώτη φορά για το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε θέλοντας να νιώσει και ο ίδιος καλύτερα - αφού όπως παραδέχεται τον βοηθάει να το επικοινωνεί - αλλά και να δώσει αισιοδοξία σε όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Στην τελευταία του συνέντευξη στον Γρηγόρη Αρναούτογλου παραδέχθηκε:
«Kαλυτερεύω μέρα με τη μέρα χάρη στην πίστη και την επιστήμη. Δεν θέλω να πέφτει η ψυχολογία μου. Στην αρχή ήθελα να το περάσω μόνος μου, και μόλις βγήκα από το νοσοκομείο, είπα: “Τώρα θα το επικοινωνήσω.” Παρατήρησα ότι πάρα πολύς κόσμος, όταν έχει καρκίνο, φοβάται να το πει. Δεν γουστάρει να το πει. Εγώ, όμως, το επικοινωνώ και το γελοιοποιώ όσο δεν πάει. Στο σπίτι, με τη σύντροφό μου, το έχουμε κάνει ανέκδοτο».
Και εξήγησε: «Η τύχη μου μέσα στην ατυχία μου ήταν ότι είχα διπλό καρκίνο. Ο ένας λέγεται αμυλοείδωση. Είδα κάποια πρηξίματα στα πόδια, τα δικαιολόγησα λόγω κούρασης. Μου ήρθε ένα σημάδι στα μάτια. Μια φίλη μου είπε: “Τι θα κάνεις γι’ αυτά τα σημάδια γιατί θα χρειαστεί να πας σε κάποια συνέντευξη, δεν μπορείς να πας έτσι”. Πήγα σε δερματολόγο – μου είπε: “Είσαι μια χαρά.” Πήγα σε οφθαλμίατρο, μου είπαν να δω τα αυτοάνοσα.
Όταν ο αιματολόγος είδε τις εξετάσεις για τα αυτοάνοσα, μου ανακοίνωσε ότι έχω πολλαπλό μυέλωμα, δηλαδή καρκίνο. Μόλις μου είπε “καρκίνος”, για περίπου είκοσι δευτερόλεπτα έκλεισαν όλα, δεν άκουγα τι έλεγε. Έφερα την κόρη μου μπροστά. Ακολούθησε η μητέρα μου και μετά η αδερφή μου. Ο γιατρός μου είπε “θα το πολεμήσουμε άμεσα”. Και εγώ απάντησα “ξεκινάμε άμεσα”».
Μιλώντας για τις δύσκολες στιγμές που λύγισε περιέγραψε: «Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο, βγήκα από το νοσοκομείο, κάθισα σε ένα παγκάκι και ρίχνω το κλάμα της ζωής μου. Ήθελα κάποιος να με καταλάβει… Πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου να της το πω, με στηρίζει στα τόσα χρόνια που ζω και υπάρχω. Της είπα ότι έχω καρκίνο. Κλάψαμε μαζί, σπαράξαμε μαζί. Πάω σπίτι, ηρεμώ και είπα “τώρα θα σε αντιμετωπίσω”».
