Η ευχή της Μαρκέλλας έγινε πραγματικότητα – Και το Μετρό Θεσσαλονίκης απέκτησε το πιο γλυκό του «δρομολόγιο»
Το πιο μαγικό δρομολόγιο δεν είναι αυτό που γράφεται σε χάρτες. Είναι αυτό που χαράσσεται στην καρδιά.
Υπάρχουν μέρες που δεν μετριούνται σε ώρες, αλλά σε χαμόγελα. Και για τη μικρή Μαρκέλλα, αυτή η μέρα ήταν κάτι παραπάνω από ένα όνειρο που έγινε αληθινό.
Η Μαρκέλλα που πάσχει σύνδρομο Prader – Willy, είχε μια απλή, αλλά γεμάτη καρδιά ευχή: να επισκεφθεί το Μετρό Θεσσαλονίκης, πριν καν ανοίξει τις πύλες του στο κοινό. Γιατί αγαπά τα ταξίδια, τα τρένα, τις σκάλες , λατρεύει να ανεβαίνει και να κατεβαίνει, να ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τις γραμμές του μετρό. Είχε ήδη γνωρίσει το μετρό της Αθήνας. Τώρα, ήθελε να γνωρίσει και το «μετρό των Βορείων» , όπως το αποκαλούσε.
Και το ταξίδι της ξεκίνησε… Με ένα χαμόγελο πιο φωτεινό από τις ράγες και με τη μεγάλη αγκαλιά του MAKE A WISH.
Από το αμαξοστάσιο, όπου οι άνθρωποι του Μετρό την υποδέχθηκαν με αγάπη και της έδειξαν τα μυστικά πίσω από τη λειτουργία των τρένων. Μέχρι την ώρα που επιβιβάστηκε στο τρένο , εκείνη πρώτη, εκείνη πιλότος, εκείνη αρχηγός του ονείρου της. Το δικό της όνομα σε αφίσα. Το δικό της βαγόνι. Η δική της διαδρομή.
Σε κάθε στάση, χαιρετούσε νοερά τους «επιβάτες» της. Στα μάτια της καθρεφτιζόταν το φως της πόλης. Και στις κυλιόμενες σκάλες, έζησε τις δικές της ατέλειωτες διαδρομές χαράς – πάνω και κάτω, σαν παιχνίδι, σαν τραγούδι.

Και η μέρα δεν τελείωσε εκεί. Ένα ζεστό, λαχταριστό γεύμα, μια τούρτα – όνειρο, με τον Λευκό Πύργο και ένα βαγόνι μετρό να στέκονται σαν παραμύθι πάνω σε σαντιγί. «Αυτό είναι το βαγόνι μου!» φώναξε, και όλοι γύρω της χαμογέλασαν – γιατί εκείνη το πίστευε. Και το πίστεψαν κι εκείνοι.

Λίγες μέρες αργότερα, η μητέρα της είπε με λόγια που κόβουν την ανάσα: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να είναι το παιδί μου χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Κάθε μέρα με ρωτάει: “Μαμά, θα πάμε στο βαγόνι μου;” Αυτή η ευχή τής έδωσε χαρά και δύναμη. Και σε εμάς, τους γονείς, μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε. Για εκείνη. Για το καλύτερο.»
Γιατί, τελικά, το πιο μαγικό δρομολόγιο δεν είναι αυτό που γράφεται σε χάρτες. Είναι αυτό που χαράσσεται στην καρδιά.