Καλή η συμφωνία για την Ελλάδα, καλύτερη για την Ιταλία

Για μία συμφωνία που χαρακτηρίστηκε ιστορική και αναμφισβήτητα ξεμουδιαζει την Ελληνική διπλωματία που παίρνει πρωτοβουλία μετά από πολύμηνη παρακολούθηση και απλή καταγγελία των τουρκικών προκλήσεων, υπάρχουν και ανταλλάγματα. Στην περίπτωση της Ιταλίας πρόκειται μεταξύ άλλων  για τις ευνοϊκές ρυθμίσεις των αλιευτικών δικαιωμάτων των Ιταλών ψαράδων εντός της Ελληνικής ΑΟΖ αλλά και την άρση των περιοριστικών μέτρων στον τουρισμό μετά τον επιδημιολογικό ιταλικό όλεθρο λόγω κορονοϊού. (Αλήθεια αν ρωτούσαν τον κ. Τσιόδρα τι θα έλεγε;).

Επίσης η Ιταλία είναι πάντα με το βλέμμα στραμμένο στο νότιο γείτονά της τη Λιβύη πού βρίσκεται σε παρατεταμένη αστάθεια. Όταν μάλιστα μπορέσουμε να δούμε τι προβλέπει η χθεσινή συμφωνία για την νότια τριγωνική σχέση Ελλάδας Ιταλίας Λιβύης  θα μπορέσουμε να βγάλουμε και πιο ασφαλή συμπεράσματα επ αυτού.

Και αφού ξεπεράσαμε τον κορονοϊό και την κόκκινη γαρίδα, η συνέχεια είναι για μας το ζητούμενο καθώς απέναντι σε έναν μόνιμο παραβάτη (Τουρκία Ερντογάν) που δεν σέβεται καμία συμφωνία και συνθήκη χρειάζεται μπαράζ πρωτοβουλιών.

Το θέμα είναι δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε από δω και πέρα καθώς και οι Ιταλοί έβαλαν και τη δική τους ατζέντα γνωρίζοντας ότι η συμφωνία δεν διαταράσσει ανεπανόρθωτα τη σχέση τους με τους Τούρκους. Ούτως ή άλλως αυτοί αν αποφασίσουν να κινηθούν απειλητικά θα το κάνουν νοτίως της Κρήτης ή στο Καστελόριζο και προφανώς όχι στους Οθωνούς.

[caption id="attachment_1631075" align="alignnone" width="1381"] Το ανεμπόδιστο ψάρεμα της κόκκινης γαρίδας στα ανταλλάγματα[/caption]

Δεν είναι τυχαίο ότι στη χθεσινή συμφωνία ο ντι Μάιο δεν έκανε καμία αναφορά στην τουρκική δραστηριότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό γιατί οι τουρκοιταλικές διπλωματικές σχέσεις είναι πολύ καλές.

Για όσους παρακολουθούν προσεκτικά τα διεθνή θέματα το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Τουρκίας (ΜΙΤ) διέσωσε την Ιταλίδα Σίλβια Κονστάντζο Ρομάνο που είχε απαχθεί στην Κένυα από ισλαμιστές το Νοέμβριο του 2018 και είχε μεταφερθεί στη Σομαλία.

[caption id="attachment_1631064" align="alignnone" width="1403"] Η Ρομάνο (που εν τω μεταξύ ασπάστηκε οικοιοθελώς το ισλάμ) με τον Ιταλό πρωθυπουργό Κόντε μετά την απελευθέρωση της από την Σομαλία με την παρέμβαση της τουρκικής ΜΙΤ[/caption]

Η Ρομάνο εργάζονταν επιλεκτικά σε ένα ανθρωπιστικό Ίδρυμα και η απελευθέρωση της είχε μεγάλο απόηχο στην Ιταλία και η συνεργασία Ιταλίας Τουρκίας επί του θέματος ήταν πολύ στενή. Οι Ιταλοί λοιπόν κάνουν τη δουλειά τους και εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τη δική μας.

Με τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν απομειώνεται η χθεσινή συμφωνία. Πρέπει να έχουμε όμως την αληθινή εικόνα πέρα από τους πανηγυρισμούς. Εξάλλου και η αντιπολίτευση υποδέχτηκε θετικά το deal. Εμείς γράφουμε αυτά που βλέπουμε και γνωρίζουμε. Με αντικειμενική και όχι φιλοκυβερνητική ή αντιπολιτευτική οπτική.

Αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν την ανάγκη για άμεση αντίστοιχη συμφωνία  με την Αίγυπτο που βέβαια έχει δυσκολίες. Ο Νίκος Κοτζιάς κραδαίνει τα έτοιμα προεδρικά διατάγματα που είχε ετοιμάσει λίγο πριν φύγει από το υπουργείο Εξωτερικών  για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια, και νομιμόφρονες διεθνολόγοι επισημαίνουν την ανάγκη προσφυγής της Ελλάδας στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης έναντι της Λιβύης αποκλειστικά και μόνο για το μνημόνιο. Το καρπούζι και το μαχαίρι όμως το έχει ο Μητσοτάκης με καθώς δεν συγκαλεί συμβούλιο πολιτικών αρχηγών που μετ επιτάσεως ζητά η αντιπολίτευση (πιο έντονα η κ. Γεννηματά). Στον Μητσοτάκη εξάλλου πιστώνεται και η χθεσινή συμφωνία που φαίνεται πως ξεμπλόκαρε στις 20 Μαΐου μετά από επικοινωνία με τον Κόντε. Προετοιμασία είχε γίνει και επί Σαμαρά και επί Τσίπρα.

Γεγονός είναι επίσης ότι η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας πρέπει να ενισχυθεί. Με εγρήγορση και με τόνωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι δεν σέβεται συνθήκες και συμφωνίες. Επίσης δεν είναι καθόλου βέβαια ότι αν προχωρήσει σε επεισόδιο, θα βρεθεί κάποιος να μας υποστηρίξει ή να τον σταματήσει.

Τέλος για την Ελλάδα η ισορροπία ανάμεσα στην φθίνουσα επιρροή της Δύσης (ΗΠΑ) και της αυξανόμενης ευρασιατικής (Ρωσία Κίνα) στη Μεσόγειο είναι μία δύσκολη εξίσωση. Όταν μάλιστα απέναντι σου έχεις έναν Ερντογάν που το 2015 καταρρίπτει ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος και μετά χτίζει ρωσοτουρκικές σχέσεις.  Χθες ήταν μια καλή μέρα ανάσας για την Ελληνική διπλωματία υπάρχει όμως ακόμα πολύς και δύσβατος δρόμος.