Θεοπούλα Έφη Παπαθεοδώρου: Τι κάνει σήμερα η αγαπημένη ηθοποιός - Συνέντευξη
Η Έφη Παπαθεοδώρου γεννήθηκε το 1938 στα Σιταράλωνα Τριχωνίδας. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με καθηγητές τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη. Έπαιξε με το Πειραϊκό Θέατρο τραγωδία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κατόπιν συνεργάστηκε με θιάσους των Λαμπέτη, Βεργή, Κατράκη κ.α. Έζησε για μεγάλο διάστημα στον Καναδά, όπου παρακολούθησε αγγλική φιλολογία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παράλληλα με το θέατρο, δίδαξε την αγγλική γλώσσα. Συνεχίζει να παίζει στο θέατρο, στην τηλεόραση και σε ελληνικές και ξένες ταινίες. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέσα από τη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά ''Στο Παρά 5''. Το μη κερδοσκοπικό σωματείο Vision Network Athens τη συνάντησε στο σπίτι της στην Καισαριανή.
[caption id="attachment_1812433" align="alignnone" width="378"]
Η Έφη Παπαθεοδώρου σε στιγμιότυπο από την μικρού μήκους ταινία της Η ΚΟΥΡΣΑ της Αλεξάνδρας Δυράνη με τον σκηνοθέτη και παραγωγό της Κωνσταντίνο Γουργιώτη[/caption]
Μοιραστείτε μαζί μας μια ιστορία από τη ζωή σας.
Πρέπει να ήμουν 10-11 χρονών. Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε για παραθέριση στο χωριό της μαμάς πλάι στην Τριχωνίδα λίμνη. Η περιοχή είναι σεισμογενής, πανέμορφη. Ήταν σούρουπο Αυγούστου, εγώ και η αδερφούλα μου παίζαμε στο αλώνι του θείου, αδερφού της γιαγιάς και μητέρας της μαμάς. Ξαφνικά αρχίσαν να κουνιούνται περίεργα τα δέντρα, ένας υπόκωφος θόρυβος γέμιζε τον αέρα, η καμπάνα της εκκλησίας από το τράνταγμα άρχισε να χτυπάει μονή της, τα σπίτια έτριζαν, πανικόβλητος ο κόσμος έτρεχε έξω.
«Πάει η μανά μου», είπε η μαμά κι άρχισε να τρέχει προς το σπιτάκι της γιαγιάς. Εγώ, από κοντά.
Η γιαγιά ζούσε μερικά σπίτια παραπέρα.
Μπήκαμε στην αυλή της… Ο πέτρινος φούρνος της είχε σωριαστεί, ερείπια, αλλά η γιαγιά, μερικά μέτρα πιο δω, είχε αρχίσει και κοσκίναγε αλεύρι για να φτιάξει λειτουργιές.
«Μανούλα μου, είσαι καλά;», η μαμά αγκάλιασε τη μάνα της.
Δεν είχε καταλάβει τίποτα, γιατί ήταν κιόλας «περήφανη στ’ αυτιά!»
Μισό αιώνα αργότερα με τη μητέρα μέναμε Αθήνα, όταν άρχισε να τρέμει η γη των Αθηνών αυτή τη φορά.
Αρπάζω τη μητέρα και προσπαθούσα να βγούμε από το σπίτι, ευτυχώς ήμασταν ισόγειο.
Ήταν μεσημέρι κι η μαμά δυσανασχετούσε-«Που πηγαίνομε μεσημεριάτικα», μου παραπονιόταν… χιλιάδες κόσμος είχε βγει από τις πολυκατοικίες κι έτρεχε προς το άλσος Ιλισίων, εκεί μέναμε.
Ήταν η σειρά μου τώρα να προασπίσω τη δική μου μάνα.
Θέλατε πάντα να γίνετε ηθοποιός; Ή έχετε περάσει και από άλλα επαγγέλματα;
Από παιδί «το είχα μέσα μου», απαγγελίες και τραγούδια, με βάζανε πάνω σ’ ένα τραπέζι και γω, θαρραλέα, έλεγα τα ποιήματα ή τα τραγούδια, από 5 χρονών!!
Λίγο αργότερα παίζαμε θέατρο αυτοσχέδιο στις αυλές του επαρχιακού σπιτιού μας ή στο Δημοτικό και Γυμνάσιο μετά στο Αγρίνιο. Μάλιστα, η πρώτη αδερφή έφτιαχνε τα σκηνικά και κουστούμια, μετέπειτα έγινε ζωγράφος.
Ένα Πάσχα είχαμε διασκευάσει τα Πάθη του Χριστού και η Χαρά, η αδερφή μου, έβαψε τις περικεφαλαίες και ασπίδες των Ρωμαίων, με χρυσαλοιφή, η οποία έχει μια περίεργη μυρωδιά.
Τα αξεσουάρ! Τα κρύψαμε στο παταράκι της κουζίνας, αλλά η μυρουδιά ήταν έντονη.
«Μα τι μυρίζει;», παραπονιόταν η μαμά. Εμείς… Παναγίες! -«Εμάς δεν μας μυρίζει τίποτα!»
Θέλαμε να κάνομε έκπληξη στη μητέρα, τον πατέρα και σε όλη τη γειτονιά που περίμενε πως και πως ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ από τις κόρες του γιατρού, κάθε Πάσχα και καλοκαίρι έξω στην αυλή του σπιτιού, μέσα στις πρασινάδες και τις αναρριχώμενες τριανταφυλλιές.
Τι κρατάτε από την εμπειρία σας στο εξωτερικό;
Όταν πήγα στον Καναδά, η πρώτη μου εντύπωση ήταν το ασπρισμένο από χιόνι τοπίο. Βγήκα καταχαρούμενη να περπατήσω και φυσικά… έφαγα τούμπα!
Το κοσμοπολίτικο του Πανεπιστήμιου, η ελευθερία που απολαμβάναμε στις σχέσεις μας με καθηγητές και συμφοιτητές, αυτή η φιλική ατμόσφαιρα του «ίσος προς ίσον», οι καθηγητές μας φέρονταν σαν να ήταν ένας από μας! Που η αυστηρότητα και το «ύφος» ορισμένων καθηγητών της πατρίδας!
Κι εκεί συνειδητοποίησα το θησαυρό της Ελληνικής γλώσσας, όταν δουλεύοντας στο νοσοκομείο στo τμήμα των medical records, συναντούσα όλες τις Ελληνικές λέξεις των φαρμάκων κλπ.
«Κι αυτό είναι Ελληνικό!», φώναζα. Και οι άλλες αδερφές που δούλευαν εκεί με συμβούλευαν:
«Μην το λες αυτό! Εδώ οι κακόμοιροι ιδρώνουν για να μάθουν την δική μας ορολογία»
Στο νοσοκομείο δουλεύαμε την ημέρα και το απόγευμα στο Πανεπιστήμιο… Αχ, νιάτα! …και αντοχές, φυσικά!
Πείτε μας με τι ασχολείστε αυτό το διάστημα και ποιο είναι το επόμενο βήμα σας;
Μόλις τέλειωσα μια ταινία μικρού μήκους Η ΚΟΥΡΣΑ της Αλεξάνδρας Δυράνη. Από τον Ιούνιο θα παίξω στην ταινία μεγάλου μήκους του Κ. Κουτσολιώτα ΜΙΝΟΡΕ. Επίσης έχω έτοιμα για να εκδώσω ένα παιδικό θεατρικό και κάποια «λυρικά» σχεδόν ποιήματα.
Επιμέλεια συνέντευξης: μη κερδοσκοπικό σωματείο Vision Network Athens
Συνεργασία Flash.gr με μη κερδοσκοπικό σωματείο Vision Network Athens
