ΠΑΠΑ 2

ΚΟΥΝ

Από το 1989 είχαν να εμπιστευτούν οι Ελβετοί σε συμπατριώτη τους τις τύχες της Εθνικής ομάδας και το πλήρωναν παίρνοντας…απουσία από κάθε σπουδαίο διεθνές ραντεβού που διεξήχθη μετά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1996. Αντικαθιστώντας τον Αργεντίνο Εντσο Τροσέρο, ο προερχόμενος από τις ακαδημίες της Εθνικής Γιάκομπ Κουν πέτυχε αυτό που δεν κατάφεραν αλλοδαποί και πολύ διάσημοι συνάδελφοί του όπως ο Ούλι Στίλικε ο Ρόι Χότζσον, ο Ζιλμπέρ Γκρες. Λίγες ημέρες μετά την καταδικαστική για τις ελπίδες πρόκρισης στο Μουντιάλ του 2002 ήττα από την Σλοβενία με 1-0 στη Ζυρίχη, η ομοσπονδία αποφάσισε να εμπιστευθεί στον Κουν το τιμόνι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και δεν το μετάνιωσε. Η πρωτιά σε έναν όμιλο με Ρωσία και Ιρλανδία και η συμμετοχή στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Πορτογαλίας σκέπασε όποιες αντιδράσεις προκλήθηκαν από την απόφασή του να εμπιστευθεί σε ταλαντούχους πιτσιρικάδες θέσεις στην ενδεκάδα. Ο Κουν έκανε μεγάλη καριέρα σαν ποδοσφαιριστής στην Ζυρίχη τη φανέλα της οποίας φόρεσε 500 φορές σε 16 χρόνια καριέρας. Ηταν δεξιοτέχνης μέσος και κατόρθωσε να φορέσει για 63 φορές την φανέλα της Εθνικής του ομάδας. Αναδείχτηκε πέντε φορές πρωταθλητής και ισάριθμες κυπελλούχος Ελβετίας. Δυο φορές κόντεψε να παίξει και σε έναν τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης το 1963 και η Λίβερπουλ το 1977 του γκρέμισαν το όνειρο…

ΓΙΑΡΤΣΕΦ

Ο τολμών νικά. Στην περίπτωση του Γκεόργκι Γιάρτσεφ το συγκεκριμένο ρητό επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά. Ο 55 χρόνων προπονητής που ξεκίνησε την καριέρα του μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρωσίας, τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε των προκριματικών και κατάφερε το θαύμα. Επεναφέροντας παίκτες όπως ο Μοστοβόι και ο Αλένιτσεφ, οι οποίοι είχαν περιθωριοποιηθει επί θητείας Βαλερί Γκαζάεφ, ο Γιάρτσεφ πέτυχε τα αποτελέσματα που ήθελε. Με δύο νίκες (4-1 την Ελβετία και 3-1 την Γεωργία) και μια ισοπαλία, η Ρωσία πήρε τη δεύτερη θέση και μια θέση στα μπαράζ όπου με δύο νίκες επί της Ουαλίας σφραγίστηκε η πρόκριση. Ο Γιάρτσεφ έφερε νέο αέρα στην ομάδα και η αισιοδοξία δεν τον εγκαταλείπει ενόψει και της συμμετοχής στα τελικά της Πορτογαλίας καθώς πιστεύει ότι μπορεί να οδηγήσει σε νέες επιτυχίες την χώρα του. Πριν αναλάβει τον ηλεκτρικό πάγκο της Ρωσίας ο Γιάρτσεφ είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα με την Σπάρτακ Μόσχας το 1996, στην οποία είχε διατελέσει και βοηθός του Ολεγκ Ρομάντσεφ. Πέρασε κι από τις Ντιναμό Μόσχας και Ροτόρ Βόλγκογκραντ. Εντυπωσιακές ήταν οι επιδόσεις του και ως ποδοσφαιριστή καθώς είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του πάλαι ποτέ σοβιετικού πρωταθλήματος το 1979 τόσο με τη φανέλα της Σπάρτακ Μόσχας όσο και αυτή της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

ΜΟΣΤΟΒΟΙ

Ο Αλεκσάντρ Μοστοβόι ο επονομαζόμενος και «τσάρος» είναι δίχως αμφιβολία ο ιθύνων νους της Ρωσίας. Μεσοεπιθετικός με εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, ηγετικά προσόντα και εκπληκτική ευχέρεια στο σκοράρισμα είναι από τους παίκτες που με μια ενέργειά τους μπορούν να αλλάξουν την ροή ενός αγώνα. Εκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική τον Οκτώβρη του 1992 και από τότε έγινε σιγά σιγά αναπόσπαστο μέλος της. Ο Γιάρτσεφ τον κάλεσε εσπευσμένα στα τρία τελευταία ματς και ο Μοστοβόι τον δικαίωσε πανηγυρικά σημειώνοντας ένα από τα τέσσερα γκολ του θριάμβου επί της Ελβετίας με τον οποίο και άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο στα μπαράζ με την Ουαλία.
Γέννημα θρέμμα της Σπάρτακ Μόσχας με την οποία αναδείχτηκε δύο φορές πρωταθλητής Ρωσίας πριν μετακομίσει στην Πορτογαλία για λογαριασμό της Μπενφίκα το 1992. Στην μοναδική του σεζόν στην ομάδα της Λισαβόνας πήρε κι εκεί πρωτάθλημα πριν ταξιδέψει στη Γαλλία και την Καέν. Επόμενος σταθμός της καριέρας του η Στρασμπούρ για να έρθει το 1996 η σειρά της Θέλτα. Στη Γαλικία ο Μοστοβόι έκανε πράγματα και θαύματα τα οποία κράτησαν μέχρι και φέτος. Στα 34 του χρόνια γνώρισε την πικρή γεύση του υποβιβασμού και το EURO ίσως είναι η τελευταία του ευκαιρία για να λάμψει σε μια μεγάλη διοργάνωση.

ΝΕΤΒΕΝΤ

Οι συστάσεις περιττεύουν για τον Πάβελ Νέντβεντ, έναν από τους ποδοσφαιριστές που έχουν ήδη εξασφαλισμένη μια θέση στο βιβλίο των ηρώων του αθλήματος. Ο 31 χρόνων Τσέχος μεσοεπιθετικός, είναι εδώ μια δεκαετία (έκανε το διεθνές του ντεμπούτο τον Ιούνη του 1994 κόντρα στην Ιρλανδία) η «καρδιά» της εθνικής ομάδας της χώρας και μια από της πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες των γηπέδων. Με τρομερό σουτ, εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, μπαλιά διαβήτη, ατελείωτο τρέξιμο και αξιοζήλευτο πάθος σε κάθε του ενέργεια, ο Νέντβεντ είναι ο παίκτης που τρομάζει κάθε αντίπαλη άμυνα. Στα γήπεδα της Πορτογαλίας και στον όμιλο με αντιπάλους την Ολλανδία την Γερμανία και την Λετονία ο άσος της Γιουβέντους θα προσπαθήσει να πάρει τη ρεβάνς καθώς βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής για τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ του 2002. Το άστρο του ξεκίνησε να λάμπει στην Ντούκλα, μεταφέρθηκε στην συμπολίτισσα της Πράγας Σπάρτα και δεν άργησε να ανέβει και στον… ουρανό του καμπιονάτο. Ο Ερικσον τον έφερε στη Λάτσιο το 1996 και ο Νέντβεντ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ιστορικό νταμπλ του 2000, ένα χρόνο αφ ότου χάρη και σε δικό του τέρμα οι «αετοί» κατακτούσαν το τελευταίο Κύπελλο Κυπελλούχων στον τελικό (2-0) με την Μαγιόρκα. Το 2001 έκανε το μεγάλο άλμα για το Τορίνο για να πανηγυρίσει τρόπαια με τη Γιουβέντους και για να ξεπληρώσει ξεπληρώνοντας μέχρι τελευταίο σεντ τα 41,2 εκατομμύρια ευρώ που έδωσαν για χάρη του οι Ανιέλι…

ΚΑΝ

Το γεγονός ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 έγινε ο πρώτος τερματοφύλακας που ψηφίστηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης αποτελεί το καλύτερο διαπιστευτήριο για την αξία του Ολιβερ Καν. Η πορεία της Εθνικής Γερμανίας στα γήπεδα της Πορτογαλίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την απόδοση και τα κέφια του 35χρονου αρχηγού της, ενός εκπληκτικού ποδοσφαιριστή που σιχαίνεται περισσότερο από κάθε τι άλλο στη ζωή του να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι από το γήπεδο. Ηρθε στη Μπάγερν το 1994 από την Καρσλούη και δουλεύοντας πολύ σκληρά κατόρθωσε να κερδίσει τα πάντα με την ομάδα του Μονάχου. Εχει την φήμη ανθρώπου υπέρμετρα φιλόδοξου και πολύ ερειστικού με τους αντιπάλους, αλλά η ενέργειά του να παρηγορήσει τον συνάδελφό του Σαντιάγκο Κανιθάρες στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2001 του επέτρεψε να βάλει στην προσωπική του συλλογή και ένα βραβείο Fair Play. Νωρίτερα, αποκρούοντας τρία πέναλτι στην ψυχοφθόρο διαδικασία είχε κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο ώστε το Κύπελλο Πρωταθλητριών να επανέλθει στο Μόναχο έπειτα από 25 χρόνια. Στα προκριματικά του ΕURO 2004 δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα, ωστόσο, έκανε παιδαριώδη για την αξία και την εμπειρία του λάθη που κόστισαν ακριβά στη Μπάγερν στη Μπουντεσλίγκα και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν είναι σε φόρμα στη Πορτογαλία, καλό θα είναι να ψάξουμε από τώρα τον αντίπαλο της Γερμανίας στον τελικό….

ΠΛΑΜΕΝ ΜΑΡΚΟΦ-ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Την πρόσληψή του ως ομοσπονδιακού τεχνικού τον Δεκέμβρη του 2001 δεν την είδαν και με τόσο καλό… μάτι στη γειτονική χώρα. Το άλμα από την άσημη Βιντίμα Ραντόβσκι, ομάδα β κατηγορίας του βουλγαρικού πρωταθλήματος στο… τιμόνι της Εθνικής, χαρακτηρίστηκε σαν ρίσκο πρώτου μεγέθους από τον Ντίμιταρ Πένεφ, τον προπονητή που οδήγησε την αρμάδα του Στόιτσκοφ στα ημιτελικά του Μουντιάλ του 94. Ο Πλάμεν Μάρκοφ όχι μόνο δεν πτοήθηκε αλλά έκανε τους επικριτές του να σιωπήσουν, βλέποντας το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να παίρνει με άνεση την πρόκριση για τα τελική φάση του EURO 2004. Μια πρόκριση που σφραγίστηκε τον Σεπτέμβρη του 2003 με το 3-0 επί της Ανδόρας και ήρθε το Σεπτέμβρη του 2003 σαν δώρο γενεθλίων για τον 46 χρόνων Βούλγαρο τεχνικό. «Εχουμε πολύ δουλειά ακόμα να κάνουμε και τα δύσκολα τώρα αρχίζουν» έλεγε τότε ο άνθρωπος που φόρεσε 34 φορές τη φανέλα της Εθνικής, θεωρείται εξπέρ σε θέματα τακτικής και του αναγνωρίζεται ως μεγάλο προσόν η ικανότητα επικοινωνίας με τους παίκτες του. Ως ποδοσφαιριστής έκανε μεγάλη καριέρα οργανώνοντας το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ με τα χρώματα της οποίας κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και δύο κύπελλα από το 1975 έως το 1986, ενώ δέκα χρόνια αργότερα έκανε στον πάγκο της ένα αποτυχημένο προπονητικό ντεμπούτο. Το 1985 πήγε στη Γαλλία για λογαριασμό της Μετς, όπου και αγωνίστηκε για δύο σεζόν πριν γίνει παίκτης-μάνατζερ στην Γκρενόμπλ και μέντορας του μετέπειτα Γάλλου διεθνή σταρ Γιούρι Τζοργκαέφ.

ΡΩΣΙΑ

Την διάκριση που αγνοεί εδώ και δεκαετίες θα ψάξει στην Πορτογαλία, η Ρωσία μια από τις τρεις αντιπάλους της Εθνικής στην πρώτη φάση των τελικών. Η αρκούδα δεν προκαλεί πλέον φόβο καθώς οι εποχές που η πάλαι ποτέ ενωμένης Σοβιετικής Ενωσης διεκδικούσε (φιναλίστ το 1964 και το 1988) και κατακτούσε (το 1960) τρόπαια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ωστόσο, στις τάξεις της Ρωσίας συναντά κανείς ορισμένους από τους πιο αξιόλογους ποδοσφαιριστές που κυκλοφορούν στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Η ομάδα του Βαλερί Γκαζάεφ παρουσιάζει τα καλά και τα αρνητικά στοιχεία της πάλαι ποτέ σοβιετικής σχολής ποδοσφαίρου και στηρίζεται σε παίκτες της Λοκομοτίβ και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά και σε τέσσερις πέντε ξενιτεμένους σε προηγμένα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα.
Παρά την εντυπωσιακή της επίδοση εντός έδρας η Ρωσία ήταν απογοητευτική στα ματς που έδωσε μακριά από το….σπίτι της. κατάφερε να εξασφαλίσει την ύστατη ώρα και στα μπαράζ την συμμετοχή της στην τελική φάση. Κατέλαβε την δεύτερη θέση στον 10ο όμιλο, από τον οποίο την πρωτιά και την απευθείας πρόκριση πήρε η Ελβετία. Κόντρα στην Ουαλία οι Ρώσοι τα βρήκαν σκούρα στη Μόσχα όπου παραχώρησαν λευκή ισοπαλία στη Μόσχα, αλλά χάρη σε γκολ του Εβσέεφ πήραν τη νίκη με 1-0 στη ρεβάνς του Κάρντιφ και το εισιτήριο για τα τελικά της Πορτογαλίας.
Ο Γιάρτσεφ, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής στην έκτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων κάνοντας μια σειρά από αλλαγές που αποδείχθηκαν ευεργετικές. Εφερε νέο αίμα στην ομάδα η οποία απέσπασε πολύτιμη ισοπαλία (1-1) στο Δουβλίνο από την Ιρλανδία και σάρωσε με 4-1 (με χατ τρικ του Μπουλίκιν) την Ελβετία στο πιο κρίσιμο ματς των προκριματικών. Η είσοδος στα μπαράζ εξασφαλίστηκε την τελευταία αγωνιστική με το νικηφόρο 3-1 επί της Γεωργίας.
Τα προβλήματα του Γιάρτσεφ αφορούν στην επιδημία τραυματισμών που έπληξε την ομάδα δύο εβδομάδες πριν αρχίσουν τα ματς της τελικής φάσης. Τόσο ο αρχηγός Βίκτορ Ονόπκο όσο και ο συμπαίκτης του στη Λοκομοτίβ Μόσχας Σεργκέι Ιγκνιάσεβιτς αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών στα γόνατα και ο προπονητής του δεν ξέρει ακόμα αν θα μπορεί να υπολογίζει στις υπηρεσίες τους στην τελική φάση. Τραυματίας είναι και ο Ντμίτρι Σενίκοφ ο οποίος στην φάση των προκριματικών ήταν ο παρτενέρ του Βαντίμ Εβσέεφ στην άμυνα των Ρώσων. Τη θέση του τερματοφύλακα κερδίζει ο Σεργκέι Οβτσίνικοφ με τον Βιάτσεσλαβ Μαλάφεεβ να αποτελεί ισάξιο αντικαταστάτη.
Στο κέντρο θα είναι μεγάλη η απώλεια του Ντμίτρι Λόσκοφ αν το ιατρικό τιμ δεν καταφέρει να περιορίσει τους πόνους στην ταλαιπωρημένη του μέση, ενώ ο ηγέτης της ομάδας Αλεξάντρ Μοστοβόι είναι κουρασμένος από την (άκαρπη) υπερπροσπάθεια του να σώσει τη Θέλτα από τον υποβιβασμό. Σταθερή αξία σε ρόλο ανασταλτικούείναι ο Αλεξέι Σμέρτιν ενώ πολύτιμες λύσεις αναμένεται να προσφέρουν ο πρώην αρχηγός Γιέγκορ Τίτοφ και ο Βλάντιμιρ Ραντίμοφ που μαζί με τον πρωταθλητή Ευρώπης με την Πόρτο Ντμίτρι Αλένιτσεφ είναι υποψήφιοι για μια θέση στη μεσαία γραμμή. Προβλήματα τραυματισμού αντιμετωπίζει και ο ακραίος μεσοεπιθετικός Ρολάν Γκούσεφ, ωστόσο ο Γιάρτσεφ πιστεύει ότι στο πρόσωπο του Μαράτ Ισμαϊλοφ και του Αντρέι Καριάκα θα βρει τις λύσεις για να καλύψει ενδεχόμενα κενά. Στην επίθεση το ύψος του Ντμίτρι Μπουλίκιν φαίνεται ότι θα παίξει καθοριστικό ρόλο για να του δοθεί η φανέλα του βασικού αφού ο φορ της Ντιναμό Μόσχας μπορεί να ταλαιπωρήσει οποιαδήποτε άμυνα. Είναι ο επικρατέστερος σε σχέση με τους Αλεκσάντρ Κερζάκοφ και Ντμίτρι Σίτσεφ οι οποίοι αν προτιμηθούν στην ενδεκάδα θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν τα σωματικά προσόντα του Μπουλίκιν.
Αν η Πορτογαλία και η Ισπανία είναι τα φαβορί, η Ρωσία είναι μαζί με την Εθνική μας τα αουτσάιντερ του πρώτου ομίλου. Αουτσάιντερ την βλέπουν και τα μεγαλύτερα γραφεία στοιχημάτων που θεωρούν ότι πρόκρισή της στα προημιτελικά θα συνιστά έκπληξη πρώτου μεγέθους.

ΤΣΕΧΙΑ

Η κληρωτίδα τους έπαιξε ξανά άσχημο παιχνίδι φέρνοντάς ως αντιπάλους τους στην φάσης των ομίλων τη Γερμανία, την Ολλανδία και την έκπληξη των προκριματικών Λετονία, ωστόσο, οι Τσέχοι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες δυσκολίες. Μέχρι το ΕURO 2000, όταν και αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο, δεν είχαν τερματίσει ποτέ κάτω από την τρίτη θέση σε οποιοδήποτε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είχαν πάρει μέρος. Φιναλίστ το 1996, κατέκτησαν ως τότε Τσεχοσλοβακία το τρόπαιο το 1976, ενώ πήραν την τρίτη θέση στις διοργάνωση του 1960 και του 1980. Στο EURO 2000 οι ήττες από την γηπεδούχο Ολλανδία και την μετέπειτα νικήτρια Γαλλία κόστισαν έναν οδυνηρό αποκλεισμό από την πρώτη κιόλας φάση, σβήνοντας το ασύλληπτο επίτευγμα των δέκα νικών σε ισάριθμους αγώνες των προκριματικών. «Θα είμαστε έτοιμοι τώρα. Γι αυτό το τουρνουά προετοιμαζόμαστε εδώ και πολύ καιρό. Αρκετά πράγματα κάναμε λάθος την προηγούμενη φορά, τώρα δεν θα τα επαναλάβουμε», λέει με σιγουριά ο πολύς Πάβελ Νέντβεντ, ηγέτης μιας ομάδας που από τα τέλη του 2001, όταν το τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας ανέλαβε ο Κάρελ Μπρούκνερ έχασε μόλις δύο από τα 22 ματς που έδωσε, παραμένοντας αήττητη σε δεκαεπτά συνεχόμενα.
Ο 64χρονος προπονητής αντικαθιστώντας τον Γιόζεφ Χόβανετς έκανε τις απαραίτητες βελτιωτικές κινήσεις σε ένα από τα πιο ταλαντούχα έμψυχα δυναμικά που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ποδοσφαιρική πιάτσα. Δεν αλλάζει με τίποτα το 4-5-1 στον οποίο εναλλάσει στην κορυφή της επίθεσης είτε τον γιγαντόσωμο και ανίκητο στο ψηλό παιχνίδι Γιαν Κόλερ, είτε τον πιο ταχύ και καλύτερο με την μπάλα στα πόδια Μίλεν Μπάρος. Η τακτική αυτή με τους Νέντβεντ και Ροσίτσκι να βγαίνουν από πίσω σαν κρυφοί κυνηγοί αποδείχθηκε υπέρ του δέοντος αποτελεσματική. Οι παλιές καραβάνες Σμίτσερ, Πομπόρκσι στα άκρα και ο Τόμας Γκάλασεκ σε πιο ανασταλτικό ρόλο αποτέλεσαν στους περισσότερους αγώνες την μεσαία γραμμή που είναι και το μεγάλο ατού της ομάδας. Κάτω από τα δοκάρια ο Μπρούκνερ έδωσε την ευκαιρία στον νεαρό Πετρ Τσεχ και ο τερματοφύλακας της Ρεν την άρπαξε από τα μαλλιά. Στην άμυνα, την λιγότερο ισχυρή γραμμή της ομάδας πέρα από τους Ουιφαλούσι, Γίρανεκ και Γκριγκέρα, δεσπόζει η παρουσία του Τόμας Χούμπσμαν. Ο νεαρός στόπερ της Σπάρτα Πράγας θεωρείται ένας από τους πιο ελπιδοφόρους παίκτες της ομάδας των Νέων της Τσεχίας που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο Μπρούκνερ έχει δημιουργήσει ένα ισορροπημένο και συνάμα πειθαρχημένο σύνολο και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις επιθετικές αρετές των παικτών του πιέζοντας τον αντίπαλο στο δικό του μισό του γηπέδου και βγαίνοντας με φοβερή ταχύτητα στην αντεπίθεση.
Στα προκριματικά, η Τσεχία καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες ομάδες όπως η Μολδαβία, η Λευκορωσία και η Αυστρία και αφού πήρε την ισοπαλία στο Αμστερνταμ από την Ολλανδία (1-1) σφράγισε την πρόκρισή της στη ματς της Πράγας με τους «οράνιε». Μια αγωνιστική πριν το φινάλε της προκριματικής φάσης με τα γκολ του Κόλερ του Πομπόρκσι και του Μπάρος, η Τσεχία επικράτησε με 3-1 και η… άνοιξη ήρθε ξανά στην Πράγα μια αγωνιστική πριν το φινάλε. Η νίκη επί της Αυστρίας στη Βιέννη δημιούργησε ένα αήττητο σερί 17 συνεχόμενων αγώνων. Η κληρωτίδα και το… χέρι του σταρ της Φόρμουλα Ένα Μίκαελ Σουμάχερ τους έφερε ξανά αντιπάλους και στην τελική φάση αλλά όπως παραδέχτηκε και ο Μπρούκνερ σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχεις και πολλά να κάνεις. «Μερικές φορές είναι πολύ καλό να έχεις από νωρίς μεγάλο συναγωνισμό, άλλες φορές δεν είναι. Εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παλέψουμε σκληρά». Και για τον Μίλαν Μπάρος είναι καλύτερο που οι ήττες ήρθαν σε αδιάφορα φιλικά από την Ιρλανδία και την Ιαπωνία γιατί έτσι «μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας και να προχωρήσουμε. Αργότερα ίσως είναι αργά».
Τα προγνωστικά των γραφείων στοιχημάτων δίνουν την Τσεχία όγδοο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και θεωρούν σίγουρο ότι θα περάσει σίγουρα στη δεύτερη φάση μαζί με την Ολλανδία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που την βλέπουν να επαναλαμβάνει άθλους του παρελθόντος.