Σωτήρης Τσαφούλιας: Το βιογραφικό του επιτυχημένου σκηνοθέτη του «Έτερος Εγώ»

Δεν είναι λίγες οι φορές που το ελληνικό κοινό έχει χειροκροτήσει τον Σωτήρη Τσαφούλια. Η επιτυχία του δεν προκύπτει μόνο μέσα από τις δημιουργίες του αλλά και από τις εξαιρετικές και καλοδιατυπωμένες απόψεις του στα σοβαρά θέματα. Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό με την τοποθέτησή του για το me too και τη σύλληψη του Δημήτρη Λιγνάδη, στο πρωινό του ΑΝΤ1.

9 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα χρειάστηκαν στον κύριο Τσαφούλια για να συνεπάρει και να αφυπνίσει το κοινό με τις λέξεις που χρησιμοποίησε για να εκφράσει την άποψή του περί εκμετάλλευσης ψυχών στο χώρο του θεάματος.

https://www.youtube.com/watch?v=WSi66Neercs

Ποιος είναι ο Σωτήρης Τσαφούλιας

Ο Σωτήρης Τσαφούλιας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1975. Ο κινηματογράφος ήταν η μεγάλη του αγάπη από μικρός, αλλά σπούδασε Διοίκηση Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων και Ναυτικό Δίκαιο. Έπειτα από επιτυχημένη πορεία στο χώρο των επιχειρήσεων ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ήταν ο «Κοινός Παρονομαστής» (2014), με την οποία συμμετείχε σε αρκετά διεθνή φεστιβάλ κερδίζοντας βραβεία σε διάφορες κατηγορίες , ανάμεσα τους το βραβείο Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Καλύτερης ταινίας και Βραβείο Κοινού.

Το σενάριο του «Κοινού Παρανομαστή» μεταφέρθηκε στο θεατρικό σανίδι από τον Didier Long (Γάλλο θεατρικό σκηνοθέτη ) και έκανε πρεμιέρα στο «Theatre de l’ Atelier» στο Παρίσι, το 2017. To «Έτερος Εγώ» ήταν η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του ή οποία στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης απέσπασε 2 βραβεία: Το Βραβείο Κοινού «Μιχάλης Κακογιάννης» και τo Βραβείο Επιτροπής Νεότητας Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης - Καλύτερη Ταινία.

«Εκπαιδευτές έχουν τα ζώα, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από δασκάλους»

Ο εξαίρετος σκηνοθέτης έχει μιλήσει για τον εαυτό του σε συνεντεύξεις του, από τις οποίες σταχυολογούμε τα σημαντικότερα: «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλή αγάπη, κατανόηση και αγκαλιά, και από τον μπαμπά και από τη μαμά. Πραγματικά δεμένη οικογένεια. Κάθε φορά που σκέφτομαι τους γονείς μου, πιστεύω πως αυτό ήταν το ταλέντο τους, να είναι ζευγάρι και γονείς».

«Τότε που κάναμε Ιλιάδα και Οδύσσεια, όταν φτάσαμε στον θάνατο του Αχιλλέα, έκανα να κοιμηθώ τρεις μέρες από τη στενοχώρια μου». «Είχα την τύχη, σε όλα μου τα μαθητικά χρόνια, να έχω κάποιους δασκάλους – καθηγητές είναι πολλοί, εκπαιδευτικοί περισσότεροι, δάσκαλοι λίγοι. Εκπαιδευτές έχουν τα ζώα, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από δασκάλους που να τους μαθαίνουν πώς να σκέφτονται και όχι τι να σκέφτονται».

«Η πρώτη μου έντονη κινηματογραφική πώρωση ήταν οι ταινίες του Ρόκι. Υπάρχουν τραγούδια που μπορεί να τα θεωρούμε λιγότερο ποιοτικά, όμως κρύβουν στίχους-διαμάντια και χάνονται γιατί μπορεί να είναι κακή η μουσική – ή ανάποδα. Αν τον απομονώσεις, ο Ρόκι έχει πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά που χάνονται μέσα στο mainstream ύφος».

Σωτήρης Τσαφούλιας - βιογραφικό: «Δεν έχω βγάλει σχολή σκηνοθεσίας»

«Δεν έβγαλα σχολή σκηνοθεσίας. Στην αρχή το είχα άγχος, βέβαια, αλλά όταν άρχισα να γκουγκλάρω για να δω αν υπάρχουν αυτοδίδακτοι σκηνοθέτες, και είδα τον Κουροσάβα, τον Νόλαν, τον Ταραντίνο, είπα ότι μπορώ. Στην ουσία, τα τεχνικά μέρη της σκηνοθεσίας τα μαθαίνει κανείς σε μερικές μέρες. Η επιλογή που είχα τότε, με τα χρήματα που είχα μαζέψει, ήταν ή να γραφτώ σε μια σχολή ή να κάνω μια ταινία και να ψηθώ στην πράξη. Διάλεξα το δεύτερο και έκανα τον Κοινό Παρονομαστή».

«Το έργο γεννιέται στο μυαλό, πεθαίνει στο χαρτί, ανασταίνεται στο γύρισμα και παίρνει πια τον δρόμο του. Όταν πάτησα στο set, είπαμε το πρώτο «πάμε» και βρέθηκα πίσω από τα μόνιτορ, ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι τα προηγούμενα χρόνια ζούσα σαν ναρκωμένος. Σαν να μου είχαν κάνει μια ένεση ξυλοκαΐνης στο κούτελο και πήγαινα ρομποτικά. Με τη σκηνοθεσία άλλαξαν οι ισορροπίες μου αυτόματα.

«Όταν μου είπαν ότι μετά το Έγκλημα στα Παρασκήνια δεν είχε γίνει ταινία αστυνομικού είδους στην Ελλάδα, σκεφτόμουν ότι αν ο ελληνικός κινηματογράφος δεν ανοίξει σε είδη, δεν θα πάψει να αποτελεί είδος ο ίδιος. Δεν το έπαιξα Δον Κιχώτης, είχα μια ιστορία που μου άρεσε και τη μοιράστηκα με τον κόσμο.