Δωροθέα Ποιμενίδου: Η τοξοβόλος, μέλος της Παραολυμπιακής Ομάδας μιλά στο Flash.gr
«Είμαι 26 χρονών και κατάγομαι από τον Κορινό Πιερίας. Τα τελευταία χρόνια ζω στη Θεσσαλονίκη και είμαι φοιτήτρια τους τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής στο Α.Π.Θ. Γεννήθηκα με φωκομέλεια, μία γενετική δυσπλασία και μη ανάπτυξη των κάτω μου άκρων. Από 1 έτους φοράω τεχνητά μέλη και η ζωή μου κυλάει έκτοτε με αυτή την σταθερά. Είμαι Πρωταθλήτρια στην τοξοβολία αγωνιζόμενη με Α.με.Α. και αρτιμελείς, με εθνικές διακρίσεις, συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο το 2016 και μέλος της Παραολυμπιακής Ομάδας».
Τι είναι αυτό που σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό;
Η οικογένειά μου έπαιξε τον πρωταρχικό ρόλο για την ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με την τοξοβολία. Στην ηλικία των 8 ετών έπιασα για πρώτη φορά τόξο και δεν το έχω αφήσει μέχρι και σήμερα. Οι γονείς μου με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα. Στο παρελθόν ήταν αυτοί που θυσίαζαν χρόνο για να κάνουν δρομολόγια από το πατρικό μου στον Κορινό Πιερίας ως τη Θεσσαλονίκη όπου είναι το προπονητήριο, θυσίαζαν δουλειές για να βρίσκονται στο πλάι μου και πολλά λεφτά από την τσέπη τους για να μπορώ να είμαι παρούσα σε κάθε προπόνηση, κάθε αγώνα και για να έχω πάντα τον κατάλληλο εξοπλισμό. Με στηρίζουν ηθικά και μου δίνουν κουράγιο να κρατιέμαι σε εγρήγορση αυτούς τους περίεργους καιρούς όπου έχουν παγώσει όλα και δεν ξέρουμε με σιγουριά αν γίνουν αρχικά οι προκριματικοί αγώνες και έπειτα οι πολυπόθητοι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο. Τους ευγνωμονώ και τους ευχαριστώ για όλα.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που νέο που θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα της τοξοβολίας;
Η τοξοβολία είναι ένα ανηφορικό μονοπάτι όπου ο αναβάτης χρειάζεται να είναι εξοπλισμένος με υπομονή και επιμονή, αποφασιστικότητα και προσήλωση, εγκράτεια και ταπεινότητα, ψυχική σταθερότητα και πίστη. Ο αναβάτης-τοξοβόλος όταν φτάσει στην κορυφή του μονοπατιού, τον περιμένει ένα αίσθημα απελευθέρωσης και ολοκλήρωσης.
Η τοξοβολία είναι το κατεξοχήν δυιστικό άθλημα όπου νους και σώμα σε απόλυτη αρμονία έχουν ως αποτέλεσμα την επίτευξη της τέλειας βολής. Μοναδικό βίωμα και εμπειρία για κάποιον που ασχολείται ειλικρινά και αμετάκλητα.
Στο πρακτικό κομμάτι, είναι ένα άθλημα που απαιτεί προφανώς εξοπλισμό και την ανανέωσή του όποτε κρίνεται απαραίτητο, μετακινήσεις-διαμονές για αγώνες. Άρα το κόστος είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει κατά νου κυρίως σε πιο σοβαρό βαθμό ενασχόλησης με το άθλημα.
Σε υψηλό επίπεδο, οι συμμετοχές σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα, οι διεθνείς φιλίες με αθλητές που θα δημιουργηθούν και οι χώρες που φιλοξενούν κάθε διοργάνωση, ολοκληρώνουν το πακέτο εμπειρίας που προσφέρει η τοξοβολία.
Η αναγνώριση και η διάκριση με ποιον τρόπο σας επηρέασε;
Με τη συμμετοχή μου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο το 2016, ήρθα αντιμέτωπη με έναν καινούργιο κόσμο. Η στήριξη που έλαβα από οικογένεια, φίλους, γνωστούς, ακόμα και από ανθρώπους που δεν είχα συναντήσει ποτέ στη ζωή μου, ήταν συγκλονιστική. Ένιωθα ευγνωμοσύνη και υπερηφάνεια που τους έβλεπα να νιώθουν ατόφια χαρά και πάθος για τη συμμετοχή μου σε ένα σπουδαίο γεγονός με τη σημαία μας ως γνώμονα. Τους ευχαριστώ από καρδιάς και δε θα ξεχάσω ποτέ την συμβολή που είχαν στην πραγμάτωση του ονείρου. Μέσω της Ομοσπονδίας, καλούσε η διεύθυνση διάφορων σχολείων Παραολυμπιονίκες αθλητές να μιλήσουν στους μαθητές για το άθλημα και την αναπηρία τους. Είχα την τύχη να μοιραστώ τα βιώματά μου με τα παιδιά και να νιώσω τεράστια αποδοχή πράγμα που με συγκινεί. Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, εκείνο το διάστημα είχε ακουστεί το όνομά μου αρκετά και άνθρωποι σε υψηλές θέσεις θέλησαν να με προσεγγίσουν, μου έταξαν οικονομική βοήθεια και εξοπλισμό. Χαμογελάσαμε, σφίξαμε τα χέρια και βγήκαμε φωτογραφίες. Έχοντας μάθει να παλεύω υπό αντίξοες συνθήκες, ένιωσα τότε ότι ίσως για πρώτη φορά γίνει κάτι ουσιαστικό και πάρω μία ανάσα. Δεν έγινε τίποτα. Εκεί έμαθα να μην εμπιστευτώ ξανά χαμόγελα και υποσχέσεις μπροστά από κάμερες και φλας. Μία μικρή ανακούφιση ήρθε το 2017 από το Πανελλήνιο Αθλητικό Σωματείο Γυναικών ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ. Ενίσχυση οικονομικής φύσεως, για την προετοιμασία τεσσάρων, μαζί με εμένα, Παραολυμπιονικών αθλητών για τους Παραολυμπιακούς αγώνες στο Τόκιο 2020. Αυτή η κίνηση μου επέτρεψε να είμαι σε θέση να συμμετάσχω σε αρκετούς εθνικούς αγώνες χωρίς να μπω στη διαδικασία να επιλέξω σε ποιους μπορώ να πάω ή όχι, με αποτέλεσμα να κερδίσω εμπειρίες, μετάλλια και σιγουριά για επόμενες διακρίσεις.
Επίσης μέσω των εκδηλώσεων που οργάνωσε η ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ είχα την ύψιστη τιμή να συναναστραφώ με καταξιωμένους αθλητές, με ήθος και όραμα όπως ο Δημοσθένης Ταμπάκος τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα.
Ποιο ήταν το εσωτερικό σας κίνητρο για την ενασχόληση με το άθλημα της τοξοβολίας σε επίπεδο πρωταθλητισμού;
Το μεγαλύτερο κίνητρο να ασχοληθώ με την τοξοβολία σε επίπεδο πρωταθλητισμού ήταν ο προπονητής, δάσκαλος και μέντοράς μου Αλέξανδρος Νασούλας. Την περίοδο που ένιωθα απίστευτα πιεσμένη και κουρασμένη ψυχοσωματικά, ήθελα να τα παρατήσω με την πρόκριση για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γερμανία το 2015 στο χέρι, σεβάστηκε την απόφασή μου και δε με πίεσε. Είχα ανάγκη να αποτραβηχτώ και να ηρεμήσω και ας ρίσκαρα κάθε κόπο και προσπάθεια δική μου αλλά και δική του. Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες, όταν με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θα γίνουν ξανά αγώνες πρόκρισης και πως πιστεύει σε μένα. Πιστεύει σε μένα. Γι’ αυτή τη φράση και αυτόν τον άνθρωπο, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Επανήλθα με ατομικό ρεκόρ, κερδίζοντας την 11η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τη συμμετοχή μου στην Παραολυμπιάδα του Ρίο. Ό,τι ακολούθησε και ακολουθεί, το οφείλω στην πίστη που έδειξε ο προπονητής μου σε μένα και στις ικανότητες μου.
Η επαφή με αθλητές από άλλες χώρες πως επηρέασε την ιδιοσυγκρασία σας;
Το 2011 ήταν η παρθενική μου εμφάνιση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιταλίας. Έπαθα πολιτισμικό σοκ. Δέος περιέλουζε κάθε κύτταρο του κορμιού μου. Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, ερχόμενοι από κάθε γωνιά του πλανήτη, με αναπηρίες που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν, μυρωδιές, χρώματα, κουλτούρες, γλώσσες, είχαν μαζευτεί όλοι σε ένα χώρο, για έναν κοινό σκοπό, μία κοινή αγάπη. Σε κάθε διαφορά, έβρισκα και μία ομοιότητα. Έχουν περάσει 10 χρόνια και κάθε φορά που είμαι μέλος μιας τέτοιας διοργάνωσης, οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι το ίδιο έντονα όπως την πρώτη φόρα... ολότητα, πληρότητα και ευλογία, ένας παγκόσμιος παλμός για έναν κοινό στόχο.
Ποιος ο ρόλος του αθλητισμού στη ζωή σας σήμερα;
Η πανδημία και η επικαιρότητα έχει επισκιάσει τον αθλητισμό σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Ο καθένας προσπαθεί να κρατήσει επαφή με όσα μέσα διαθέτει. Η ευρηματικότητα που προέκυψε για να γίνει η προπόνηση στο σπίτι δίνει μία νότα αποφασιστικότητας και θέλησης για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε παρά τις αντιξοότητες. Τα πράγματα είναι δύσκολα και λόγω της κατάστασης πολύ φοβάμαι ότι αν ήταν μία φορά δύσκολο να βρούμε οικονομική στήριξη προ πανδημίας, τώρα θα είναι δέκα. Έχουμε θυσιάσει πολλά και ο καθένας βιώνει και παλεύει τον δικό του αγώνα. Σε προσωπικό επίπεδο και ούσα εξοπλισμένη με υπομονή και δύναμη για κάθε εμπόδιο που έρχεται, προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να σκέφτομαι κάθε μέρα ξεχωριστά, όπως και στην τοξοβολία σκέφτομαι ξεχωριστά την κάθε βολή. Ελπίζω στο πέρας αυτής περίεργης κατάστασης, να βρεθούμε πάλι στα γήπεδα υγιείς και με ανθρώπους έτοιμους να στηρίξουν τον αγώνα και τους στόχους μας.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Βασίλης Μόραλης, εικαστικός, τακτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου Vision Network Athens, ambassador σε θέματα διαπολιτισμικής συμπερίληψης.
Συνεργασία Flash.gr με μη κερδοσκοπικό σωματείο Vision Network Athens
