Το Eurogroup συμφώνησε σε ψίχουλα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού

Του Δημήτρη Ραπίδη

Το πακέτο των 540 δισεκατομμυρίων ευρώ που συμφώνησαν οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση των βαθύτατων συνεπειών της πανδημίας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καλύψει τις ανάγκες των ευρωπαϊκών οικονομιών. Είναι ψίχουλα μπροστά στο μέγεθος και τις συνέπειες της κρίσης, καθώς όχι μόνο δεν φτάνουν για να κινητοποιήσουν τις οικονομίες, αλλά δεν αρκούν ούτε για να διατηρήσουν τη σημερινή οικονομική κατάσταση, με όσα -πολλά- προβλήματα αυτή περιλαμβάνει.

Σε αυτή την κρίσιμη και πρωτοφανή συνθήκη, η Ευρωζώνη χρειάζεται τουλάχιστον 2 τρισεκατομμύρια ευρώ για να μην βυθιστεί σε μια νέα ύφεση και να καταφέρουν οι κοινωνίες να βγουν όσο το δυνατόν πιο δυνατές από την κρίση.

Το σκληρό μπλοκ της Ευρωζώνης, με καθοδηγητή τη κυβέρνηση Μέρκελ, κατάφερε να περάσει τη «γραμμή» του για τη μη υιοθέτηση ομολόγων που θα έδιναν λύση στο ζήτημα της ρευστότητας, εμμένοντας στην πιστοληπτική γραμμή του ESM, που δημιουργεί «πονοκέφαλο» για τη συνέχεια. Γιατί δημιουργεί πονοκέφαλο; Γιατί προϋποθέτει ένα νέο πλαίσιο προγραμμάτων λιτότητας αναφορικά με τις δημόσιες δαπάνες, γεγονός που θα βάλει την Ευρωζώνη, και κυρίως τις πιο αδύναμες οικονομίες σε ένα νέο κύκλο δημοσιονομικών περιορισμών και επιτήρησης. Η Ευρωζώνη αποδεικνύει, και κυρίως εκείνες οι πολιτικές ηγεσίες που συνεχίζουν να επιμένουν στην αδιέξοδη λιτότητα και στη λογική του σκληρού νεοφιλελεύθερου μοντέλου, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τα μεγάλα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος.

Για την ελληνική οικονομία, γεννάται και μια νέα πρόκληση. Μπροστά σε αυτές τις αμφιλεγόμενες εξελίξεις, όσο η Ευρωζώνη δεν προχωρά συντεταγμένα στην αμοιβαιοποίηση του ρίσκου και των δημοσιονομικών βαρών, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε γενναία στήριξη της οικονομίας. Οι προτάσεις που κατέθεσε η αξιωματική αντιπολίτευση κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, ώστε να μπορέσει η ελληνική οικονομία να ανταπεξέλθει. Η παρακαταθήκη ρευστότητας που άφησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αξιοποιηθεί σήμερα, να στηρίξει και να ανακουφίσει εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Εδώ δεν χωράνε μικροκομματικοί εγωισμοί, ούτε κούφιοι διαξιφισμοί. Το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον επιβάλλει τολμηρές αποφάσεις.

Όσο για την Ευρωζώνη, η ενότητα και η συνοχή της τίθενται εν αμφιβόλω. Θα έπρεπε όμως να κρατάγαμε μικρότερο καλάθι. Είδαμε από την Ευρωζώνη καλύτερη και αποτελεσματικότερη διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης; Όχι. Είδαμε καλύτερη και αποτελεσματικότερη διαχείριση του προσφυγικού; Όχι. Για ποιο λόγο λοιπόν θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι καλύτερο στην αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης; Τροφή για σκέψη.