Υπάρχουν Απόψεις που μυρίζουν Καλοκαίρι

Το καλοκαίρι είναι γεμάτο εντάσεις.

Της ψυχής, του σώματος, της θερμοκρασίας.

Των αισθήσεων. Όραση, αφή, γεύση, παίρνουν φωτιά κάτω από τις ακτίνες του ηλίου.

Από κοντά και η όσφρηση βεβαίως, μια και οι μυρωδιές που έριχναν ύπνο όλο το χειμώνα και ξαναγύρισαν στη ζωή την άνοιξη αποκτούν χαρακτήρα εκρηκτικό μέσα στο καλοκαίρι.

Αυτές τις μυρωδιές, όπως τουλάχιστον τις έχω ζήσει και τις ζω εγώ, κάθισα και τις μάζεψα και τις έβαλα σε μια σειρά. Ακολουθούν αμέσως πιο κάτω:

• Η μυρωδιά του ιδρωμένου σώματος, που δεν έχει όμως προλάβει να ξινίσει.

  • Η μυρωδιά του φρεσκοπλυμένου σώματος, όσο άθλιο και αν είναι το σαπουνάκι στο ενοικιαζόμενο δωμάτιο.

  • Η μυρωδιά του φρεσκοπλυμένου ρούχου που έχει μείνει ώρα στον ήλιο. Όσο τσίπικο και αν είναι το απορρυπαντικό.

  • Η αυτοκινητίλα (για τους παλαιότερους).

  • Η ερκοντισιονίλα (για τους νεότερους).

  • Η μυρωδιά των φτηνών δερμάτινων στο Μοναστηράκι.

  • Η μυρωδιά της ρίγανης στα νησιά. Της τσουρουφλισμένης από τον ήλιο ρίγανης. Και του θυμαριού.

  • Το Αουτάν (για όλους) και η Σιτρονέλα (για τους νεότερους).

  • Η μυρωδιά της ντομάτας τον Αύγουστο. Και τον Ιούλιο έστω.

  • Η μυρωδιά του μυτιληνιού ούζου μόλις του ρίξεις το νεράκι του.

  • Το ψιλό το μαριδάκι, όπως έχει βγει από το τηγάνι ράιτ θρου. Και οι γοπίτσες, αλλά πρέπει να είναι ημέρας.

  • Τα συκαρέλια. Αναμφισβήτητα η πιο σέξι μυρωδιά του θέρους.

  • Τα σεντόνια. Έπειτα από…

  • Η μυρωδιά της υπαίθριας θράκας. Και όσα προμηνύει.

  • Με όλον το σεβασμό προς τα καρπουζοπέπονα, γλυκιά και στρογγυλή μυρωδιά σαν του καλού γιαρμά δεν υπάρχει στον ντουνιά όλο.

  • Η Μπατίντα ντε Κόκο. Βλέπε και το σχετικό τραγούδι της Αρλέτας.

  • Τα αντιηλιακά με έλαια καρύδας. Το Κόπερτον, ρε.

  • Η μυρωδιά της κάπαρης. Το άνθος της έχει την πιο αιθέρια, την πιο μεθυστική, την πιο ταξιδιωτική εσάνς.

  • Τα γεμιστά, η αρχή και το τέλος του θερινού σύμπαντος.

  • Το αλάτι. Δεν μυρίζει, το ξέρω, αλλά όπως σε ψήνει σε αρωματίζει κιόλας.

  • Το γιασεμί και το αγιόκλημα. Δεν είναι φαντασίωση του Κηλαηδόνη.

  • Ο πλατύφυλλος βασιλικός. Όπως τον τρίβεις στα δάχτυλά σου.

  • Η μυρωδιά του ηφαιστείου στη Νίσυρο και στη Σαντορίνη.

  • Η μυρωδιά της νύχτας. Οι χιλιάδες μυρωδιές της νύχτας.

  • Η μυρωδιά του βιβλίου που έμεινε στο φως και φρυγανίστηκε. Αν έχει και λίγο θάλασσα επάνω του ακόμη καλύτερα.

  • Το χώμα μετά την καλοκαιρινή μπόρα. Η πιο έντονη μυρωδιά της άγριας φύσης. Η μυρωδιά επίσης του ηλεκτρισμού, της ηλεκτρικής εκκένωσης στην μπόρα επάνω.

  • Η μυρωδιά του γράσου στο καράβι. Στο κανονικό το καράβι, όχι στο πλωτό λεωφορείο.

  • Η μυρωδιά του ασβέστη. Για όσους μπορούν να την ξεχωρίσουν πια.

  • Η μυρωδιά του πευκοδάσους και της πευκοβελόνας. Ακόμη και όταν τις σκουπίζεις στο στρατόπεδο.

  • Το Aqua di Parma. Το Piazzeta di Portofino. Το παλιό (όχι όμως και ξεχασμένο) Pour Homme του Versace. Ολες οι έξτρα καλοκαιρινές κολόνιες.

  • Το Johnson’s Baby Shampoo. To σαμπουάν που έβρισκες σε κάθε νησιώτικο μίνι μάρκετ.

  • Το ιώδιο.