Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λέγανε παλιά στο ποδόσφαιρο όταν παίζανε μια φορά την εβδομάδα και σε ταχύτητες περίπου ίδιες με το σημερινό Replay.

Στην πολιτική τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει τόσο πολύ και ο ανασχηματισμός μιας (κυβερνητικής) ομάδας πολιτικά δίνει νέα πνοή, επιβραβεύει ή τιμωρεί. Αποτυπώνει ισορροπίες και δείχνει προθέσεις. Ανασχηματισμός όμως δεν είναι μόνο τα ονόματα. Από το 2009 και μετά συχνά αλλάζουν τα χαρτοφυλάκια οι αρμοδιότητες ακόμα και τα ονόματα και τα.. κτίρια των υπουργείων (ιδιαίτερα μετά το 2012).

Στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκης είναι πολύ πιθανό στον αναμενόμενο ανασχηματισμό να συζητηθούν περισσότερο οι αλλαγές στις αρμοδιότητες παρά οι αλλαγές στα πρόσωπα.

Επί παραδείγματι η αναμενόμενη είσοδος στο κυβερνητικό σχήμα του κ. Θοδωρή Σκυλακάκη θα μπορούσε να περάσει σχεδόν απαρατήρητη σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες. Τώρα όμως με 70 δισεκατομμύρια και το Ταμείο Ανάκαμψης (Next Generation EU) προίκα για έναν υπουργό αναπληρωτή που θα αναφέρεται απευθείας στον πρωθυπουργό, δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο.

Επίσης αν ο κ. Θοδωρής Ρουσόπουλος αναλάβει όπως λέγεται το Υπουργείο Τουρισμού θα έχει τεράστια διαφορά αν αυτό θα είναι (μετά συγχωρήσεως) σκέτο ή θα πάρει εν μέρει και αρμοδιότητες του Πολιτισμού (π.χ Αρχαιολογικούς χώρους κλπ).

Αναμένονται λοιπόν αλλαγές και φυσικά όχι μόνο στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Οικονομικών και Ανάπτυξης.

Γενικά το μοντέλο του επιτελικού Κράτους κρίνεται επιτυχημένο καίτοι αναμφισβήτητα συγκεντρωτικό. Στο εξής όμως δεν θα αποτελεί άλλοθι για τους υπουργούς που σε κάθε δυσκολία έδειχναν το Μέγαρο Μαξίμου. Ο καθένας θα έχει οριοθετημένες ευθύνες προκείμενου να μην επαναληφθούν φαινόμενα σαν και αυτό των «άφαντων υφυπουργών».

Το βασικό χαρακτηριστικό του επικείμενου ανασχηματισμού είναι πως σχεδόν όλοι όσοι αναλάβουν αναπληρωτές υπουργοί θα αναφέρονται βάσει ΦΕΚ απευθείας στον πρωθυπουργό. Αυτό σε ένα βαθμό θα λύσει και το αιώνιο πρόβλημα όλων των κυβερνήσεων όπου οι Υπουργοί με τους υφυπουργούς ή τους αναπληρωτές ήταν σαν την πεθερά με τις νύφες.

Επίσης, σειρά πράξεων του Δημοσίου στο εξής θα υπογράφονται από τους υπηρεσιακούς και όχι τους Υπουργούς. Γενικοί γραμματείς και γενικοί διευθυντές παίρνουν την εξουσία αλλά και την ευθύνη της υπογραφής.

Αυτό πιθανότατα σε άλλες εποχές να προκαλούσε αντιδράσεις αλλά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναμφισβήτητο, ελάχιστοι Θα μιλήσουν ανοιχτά για το μαχαίρι της πίτας που πέφτει από τα χέρια τους.

Το βασικό επιχείρημα βέβαια του Μεγάρου Μαξίμου είναι ότι με αυτό τον τρόπο θα προστατεύονται οι υπουργοί και υφυπουργοί από τη σκανδαλολογία ιδιαίτερα όταν οι υπογραφές θα έχουν να κάνουν με δημόσιες συμβάσεις, έργα και προμήθειες.

Ο κίνδυνος βέβαια που ελλοχεύει σε αυτήν την επιλογή είναι να κολλούν οι υποθέσεις όταν οι υπηρεσιακοί θα φοβούνται να βάλουν την υπογραφή τους σε κάτι δύσκολο ή η υπόθεση θα πέφτει πάνω σε κάποιο «στραβόξυλο». Γιατί δεν θα είμαστε πάντα ούτε σε συνθήκες  Covid-19 ούτε σε θετικό κλίμα για την κυβέρνηση που διευκολύνει ή πειθαναγκάζει τις υπηρεσίες.