Αντιπαρέρχομαι την δικαιολογία που κυκλοφορεί παντού περί «θορύβου από τα πλοία που δεν αφήνουν το «Oruc Reis»να προχωρήσει στις έρευνες του στην ελληνική ΑΟΖ» την οποία παραβίασε συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά.

Την κατανοώ ως δικαιολογία και διατύπωση γιατί προφανώς η άλλη μόνη λύση θα ήταν ο τορπιλισμός του «Oruc Reis» ή των συνοδευτικών του. Καλύτερα λοιπόν μία αστεία δικαιολογία ως ελιγμός παρά πόλεμος.

Για πόσο όμως όταν ο μουσαφίρης είναι απρόσκλητος στο σαλόνι σου;

Να δούμε το χρονικό των τελευταίων ημερών. Αναγκαστικά η ελληνική κυβέρνηση, μολονότι υποχώρησε έναντι των Αιγυπτίων σε κάποια κυριαρχικά μας δικαιώματα (τα έγραψε ο Κοτζιάς), έκανε την ανάγκη… συμφωνία τη δεδομένη στιγμή με τους Αφρικανούς, πριν αναρτηθεί τον Σεπτέμβριο στον ΟΗΕ το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Διαχείριση κρίσης κάνουμε εξάλλου εδώ και μήνες.

Ο Ερντογάν τα θέλει όλα στο τραπέζι προς συζήτηση. Συνθήκη της Λωζάνης, υφαλοκρηπίδα κλπ. Ήταν λογικό να αντιδράσει μετά τη συμφωνία με την Αίγυπτο με αυτό που ξέρει καλά να κάνει. Να παραβιάζει κάθε νομιμότητα εκμεταλλευόμενος την ανοχή των ισχυρών και την αποστροφή όλων στον πόλεμο.

ΗΠΑ και Γερμανία κυρίως, δεν επιθυμούν τη σύρραξη και πιέζουν ήδη για συνάντηση και συμβιβασμούς εδώ και μήνες.

Στο τραπέζι θα κάτσουμε είτε αυτό είναι στο Βερολίνο είτε ακόμα και στη Χάγη αργότερα. Όλη η προσπάθεια από πλευράς Τουρκίας και Ελλάδας είναι από ποια θέση εκκίνησης διαπραγμάτευσης θα ξεκινήσουν οι συνομιλίες.

Και δυστυχώς ένα θερμό πολεμικό επεισόδιο θα μπορούσε να είναι το τελευταίο γεγονός πριν το διάλογο.

Ο Στέφαν Ρολ

Το ενδεχόμενο μιας ένοπλης αντιπαράθεσης είναι ανοιχτό όπως το περιγράφει για παράδειγμα ο Γερμανός Στέφαν Ρολ, επικεφαλής του γερμανικού Think tank «Ίδρυμα επιστήμης και πολιτικής του Βερολίνου». «Ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα και σίγουρα όχι η Αίγυπτος αναζητούν την ένοπλη σύγκρουση – προπαντός επειδή το αποτέλεσμα θα ήταν αβέβαιο» αναφέρει. «Όμως ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει σε αυτή περιοχή. Ξαφνικά, κάπου πέφτουν μερικοί πυροβολισμοί και απότομα αυτό το περιστατικό αναπτύσσει τη δική του δυναμική». «Επί της αρχής όμως» επισημαίνει ο Ρολ «κανείς δεν ενδιαφέρεται στα σοβαρά για μια τέτοια τροπή». 

Και το σκηνικό ναυμαχίας έχει ήδη στηθεί και η παράνομη ενέργεια του Oruc Reis και των συνοδευτικών του την δικαιολογούν απόλυτα.

Ο Ερντογάν λατρεύει τους συμβολισμούς. Παρακολουθήσαμε τη σειρά των προκλήσεων αλλά και της επιλογής των ημερομηνιών στην περίπτωση της Αγίας Σοφίας. Το ημερολόγιο σε 4 μέρες δείχνει 15 Αυγούστου. Μια εμβληματική και φορτισμένη, θρησκευτικά και εθνικά, ημέρα για την Ελλάδα.

Ο Μητσοτάκης εξαντλεί τη νομιμότητα και τα διπλωματικά όπλα. Αφήνει επίσης ανοιχτά παράθυρα όπως συνέβη και στη συμφωνία με την Αίγυπτο όπου γίνεται λόγος για συνεκμετάλλευση υδρογοναθράκων εάν βρεθούν στις οριοθετημένες θαλάσσιες ζώνες, κάτι που αποτελεί μήνυμα και προς την Άγκυρα. Απέναντι όμως έχουμε έναν Ερντογάν, πάντα επικίνδυνο και επιπλέον λαβωμένο και στη δύση του για όσους παρακολουθούν τα εσωτερικά της Τουρκίας.

Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί όμως έχει δύο δρόμους. Θερμό επεισόδιο περί τον Δεκαπεντάυγουστο με απρόβλεπτες συνέπειες ή ραντεβού στο Βερολίνο τον Σεπτέμβριο για διμερή απευθείας διάλογο. Όλα είναι ανοιχτά.