Ζωή Χαλιδιά 
Το αφήγημα πολλών ψηφοφόρων «δεν ξέραμε τι ήταν η Χρυσή Αυγή όταν την ψηφίσαμε» ήταν παραμύθι με αληθινούς δράκους. Όλοι γνωρίζαμε περί τίνος πρόκειται. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είχε εκφασιστεί κι είχε γίνει μισάνθρωπη.
Ο φασισμός συνεπάγεται οργάνωση μάχης και συγκροτηµένη µαζική απεύθυνση. Αυτό το μάχιμο έργο το είχε αναλάβει εργολαβία η Χρυσή Αυγή. Θυμόμαστε την κόρη Ουρανία του Μιχαλολιάκου να πρωτοστατεί σε προγκρόμ επί της Πειραιώς. Θυμόμαστε επώνυμους Χρυσαυγίτες να συμμετέχουν σε τάγματα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους επιβάλλοντας την καθαρότητα, χτυπώντας κόσμο. Και ανώνυμους, ενδεδυμένους με την απεχθή φανέλα της Χρυσής Αυγής.
Η ψήφος λοιπόν προς αυτό το φασιστικό κόμμα, ήταν επιδοκιμασία και επιβράβευση της εγκληματικής του δράσης. Είχαμε δηλαδή κοινωνικό εκφασισμό και πολιτική πράξη.
Το σοβαρό πρόβλημα είναι ότι το κομμάτι του κράτους, σε καιρό Δημοκρατίας, ανέλαβε να καλύψει την ενοχή της Χρυσής Αυγής. Και το έκανε αρκετές φορές, χαλκεύοντας στοιχεία, ανενόχλητα και χωρίς προσχήματα. Την πιο μεγάλη έμπρακτη κάλυψη της δηλαδή, την παρείχε η ίδια η αστυνομία.
Σε άρθρο του ο Άγγελος Τσέκερης γράφει: «Το ποσοστό των αστυνομικών που ψήφισαν Χ.Α. στις δεύτερες εκλογές του 2012 υπολογίζεται περίπου στο 50%. Προκύπτει από την αύξηση των ψήφων που πήρε η φασιστική συμμορία στα εκλογικά τμήματα που ψήφιζαν αστυνομικοί. Το θέμα δεν σχολιάστηκε και δεν αναλύθηκε από κανέναν.
Η πραγματικότητα ήταν ότι η εύνοια της αστυνομίας προς τη Χ.Α. ήταν απροκάλυπτη. Η αστυνομία ήταν εντελώς απρόθυμη να επεμβαίνει για να αποτρέπει φασιστικές ενέργειες, πράγμα που έγινε απολύτως σαφές στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
Στο βιβλίο του Θ. Καμπαγιάννη «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους», γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένος. Αναφέρεται η περίπτωση της επίθεσης στους Αιγύπτιους ψαράδες: Οι φασίστες έκαναν την επίθεση εκείνη φορώντας τις στολές της Χ.Α. Η αστυνομία, που τους συνέλαβε, φρόντισε να προμηθευτούν τα πολιτικά τους ρούχα πριν τους φωτογραφήσει.
Πολύ βοηθητικά ήταν και τα αστυνομικά δελτία για γεγονότα στα οποία είχαν εμπλακεί χρυσαυγίτες. Αναφέρονταν πάντοτε προσεκτικά σε «συμπλοκές μεταξύ πολιτών» ή ακόμα και σε «επιθέσεις με πρόθεση τη ληστεία» προκειμένου να αποκλείσουν τα ρατσιστικά κίνητρα και να συγκαλύψουν τη δράση της συμμορίας. Σε επιθέσεις που έγιναν την τελευταία περίοδο πριν από τη δολοφονία του Φύσσα η αστυνομία διοχέτευε στους δημοσιογράφους την πληροφορία πως «οι συλληφθέντες δήλωσαν ότι δεν είναι μέλη της Χρυσής Αυγής».
Όταν κινήθηκαν οι δικαστικές διαδικασίες κατά της Χ.Α., στην αστυνομία έγινε εσωτερική έρευνα για τη διείσδυση της φασιστικής ομάδας μέσα στο Σώμα. Το αποτέλεσμα της έρευνας ήταν αρνητικό: μόνο εννέα αστυνομικοί βρέθηκαν να έχουν σχέσεις με τη Χ.Α. Το πόρισμα αυτό ήταν προσβολή για τη νοημοσύνη των πολιτών, αλλά και για την αξιοπρέπεια άλλων έντιμων αστυνομικών που προσπαθούσαν να ασκούν με επαγγελματισμό τα καθήκοντά τους σε τέτοιες συνθήκες».
Τα ΜΜΕ μπορεί να στόλιζαν, να ωραιοποιούσαν και να ξέπλεναν την Χρυσή Αυγή αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και χάλκευση αποδεικτικών στοιχείων που αποδείκνυαν ότι κομματικός μανδύας κάλυπτε το εγκληματικό έργο.
Οι πολιτικοί μπορεί να έλεγαν «εμένα η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το σεις και με το σας…» (εντάξει και για την Εύα Μπράουν ο Χίτλερ ήταν ιδανικός εραστής…), αλλά δεν χάλκευαν στοιχεία.
Το δια ταύτα είναι ότι μέσα στη δικαστική αίθουσα όλα αυτά τα χρόνια, οι δικηγόροι κατέβαλαν τιτάνιο αγώνα να αποδείξουν στους δικαστές αυτό που όλοι είχαμε τούμπανο και οι ψηφοφόροι της ΧΑ κρυφό καμάρι: Η Χρυσή Αυγή συντόνιζε από ψηλά τις εγκληματικές ενέργειες που έλαβαν χώρα και μέλη της συμμετείχαν σε αυτές.
Αν μέσα στα πέντε χρόνια η έδρα, με όλα όσα είδε και άκουσε, δεν έχει πειστεί είναι επειδή δεν επιθυμούσε να δει τους ελέφαντες που παρέλασαν μέσα στη δικαστική της αίθουσα. Στις επόμενες μέρες θα γνωρίζουμε.
