Το τηλεοπτικό ποδαρικό της Γιάννας Αγγελοπούλου για το 21'
Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου πρωταγωνιστεί σε ένα διαφημιστικό βίντεο διάρκειας 80 δευτερολέπτων έχοντας δεξιά της μία ελιά και αριστερά της το λογότυπο της πρωτοβουλίας. Ξεπερνά χωρίς αναφορά την πανδημία και μας ενημερώνει για το έργο και τις επικείμενες δράσεις της επιτροπής. Στο τέλος εύχεται προσωπικά, χρόνια πολλά σε όλους.
https://m.youtube.com/watch?v=PDVsohHtdqAΜε ένα μεγάλο σε διάρκεια σποτ, φωνάζει παρούσα "from day one" του έτους που θα έλεγε και ο Λόρδος Βύρων...
Παρουσιάζει τη νομισματική συλλογή, τα έσοδα της οποίας που θα υποστηρίξουν οικονομικά τις δράσεις, ένα ερευνητικό ινστιτούτο για την τεχνητή νοημοσύνη(;), προαναγγέλλει γιορτές σε 51 πόλεις το καλοκαίρι αλλά και ένα διεθνές φόρουμ για την Ελλάδα του 2040.
Να σας πω την αλήθεια έτσι όπως το είδα γρήγορα στο βίντεο νόμιζα ότι ήταν για την Ελλάδα του 2004. Δεν υπήρχε εξάλλου έστω ένα στοιχείο σε αυτό που να θυμίζει την Επανάσταση του 21' ή την Ελλάδα του σήμερα. Αντίθετα η πρωτοβουλία αλλά και το πρόσωπό της αναμφισβήτητα αεικίνητης κ. Αγγελοπούλου "φωνάζουν" 2004. Το "μάρκετινγκ" της όλης προσπάθειας, ακόμα και τα συλλεκτικά νομίσματα παραπέμπουν στην παράδοση γύρω από τα συλλεκτικά αντικειμένα γύρω των Ολυμπιακών Αγώνων και όχι τόσο στην Εθνική παλιγγενεσία που δεν είναι συνδεδεμένη με λαμπερά αντικείμενα αλλά με ιδέες, μπαρούτι, θυσίες και δίψα για την Ελευθερία. Κάποιος δε, πρέπει να έχει δώσει εντολή να μην εμφανιστεί ούτε για δείγμα, ήρωας του 21', φουστανέλα, Ρήγας Φεραίος, Κολοκοτρώνης ή καρυοφύλλι οπουδήποτε αλλά νομίζω ότι το project στην προσπάθεια του να αποφύγει τη γραφικότητα έχει περάσει το άλλο άκρο χωρίς έστω ένα στοιχείο πλην του αριθμού 21 που να θυμίζει εκείνη την ηρωϊκή εποχή. Κάτι νέο που να βασίζεται σε εκείνη τη σπορά ή στο τι άνθισε ή θερίσαμε εως σήμερα. Τους γνωστούς ή αφανείς ήρωες, τα κείμενα, τις άγνωστες ιστορίες. Κάτι ως σύμβολο όχι ως ουρές που θα ακολουθήσουν...
Τα προηγούμενα χρόνια στην αγορά στελεχών πολλοί από αυτούς που πρωταγωνίστησαν στην επιτυχημένη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αντιμετώπισαν ένα υπαρξιακό πρόβλημα. Όταν πέρασαν έναν τόσο ψηλό πήχη, τι άλλο θα μπορούσαν κάνουν; Σε τι άλλο θα μπορούσαν να εμπλακούν που να είναι τόσο δυνατό, τόσο οραματικό, τόσο εμβληματικό. Αυτό νομίζω συμβαίνει εδώ και κάποιους μήνες και στην ίδια την κ. Αγγελοπούλου κυρίως γιατί δεν προσαρμόζει την επιτροπή στην επέτειο αλλά την επέτειο στην επιτροπή. Αναμφισβήτητα η πανδημία του κορονοϊού ανέτρεψε τα σχέδια και την απήχηση του έργου της, όμως και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται μοιάζουν παρμένα από το 2004 σίγουρα 15ετίας και όχι απλώς κλασσικά. Από την ελιά μέχρι τα νομίσματα. Υπάρχει χρόνος και υλικό ανεξάντλητο για να δοθεί στίγμα που να ξεπερνά ακόμα και τον αχό της δύσκολης συγκυρίας. Αλλιώς π.χ οι 51 γιορτές το καλοκαίρι και αφού θα έχουν περάσει τρεις, τέσσερις μήνες από την 25η θα μείνουν στην σκιά ακόμη και των πανηγυριών που τόσο έλειψαν το προηγούμενο θέρος. Γιορτές παρατημένες δηλαδή σαν και τις πανάκριβες ολυμπιακές καταστάσεις ελλείψει σχεδίου μακράς πνοής. Κλείνοντας αυτό το κείμενο θυμήθηκα τις κριτικες που γράφονταν για τις καθυστερήσεις των έργων των Ολυμπιακών Αγώνων τα χρόνια που προηγήθηκαν του 2004. Τελικά τα καταφέραμε γιατί και οι κριτικές αφύπνισαν. Οπότε και τώρα πιθανώς μπορούμε καλύτερα από αυτό που πήραμε ως γεύση στο πρώτο σποτ της χρονιάς.
