Ελλάδα: Αμυντικές δαπάνες για Ραφάλ, φρεγάτες και απαραίτητη ισορροπία

Πρωτη φορά η ελληνική πολεμική αεροπορία θα είχε στις τάξεις και ευρωπαϊκά εκτός από αμερικανικά μαχητικά.

10 χρόνια αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου προχωρά στην «αγορά του αιώνα» αλλά επαναφέρει την ισορροπία καθώς από τα 80 μαχητικά, τα μισά θα ήταν Μιράζ 2000, της γαλλικής βιομηχανίας και τα άλλα αμερικανικά. Φρανσουά Μιτεράν και Σερζ Ντασό υποσχέθηκαν τότε στον Ανδρέα ότι δεν θα πουλήσουν τον ίδιο τύπο αεροσκαφών στην Τουρκία.

Επί κυβέρνησης Κώστα Σημίτη, έγινε η προμήθεια άλλων 15 γαλλικών Μιράζ 2000-5, και αναβαθμίστηκαν 10 από εκείνα που είχαν αγοραστεί επί Παπανδρέου.

Το 2008 ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ήρθε στην Αθήνα προκειμένου να πουλήσει στη χώρα μας τα τότε τέταρτης γενιάς Ραφάλ της Ντασό και γαλλικές φρεγάτες.

Ο κ. Σαρκοζί χρησιμοποίησε τότε στον Κώστα Καραμανλή το επιχείρημα που είχε επικαλεστεί και ο ο πατριάρχης της Γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας Ντασό στη συνάντησή του με τους Μιτεράν και Παπανδρέου. Δηλαδή να αγοράσει η Ελλάδα αεροπλάνα, και η Γαλλία να δεσμευτεί ότι δεν θα πουλήσει στην Τουρκία. Η συμφωνία δεν επετεύχθη για πληθώρα λόγων. Οι επόμενες κυβέρνησεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά πνίγονταν μέσα στα μνημόνια και οι Γάλλοι επανήλθαν επί κυβέρνησης Τσίπρα όπου έγιναν συζητήσεις για φρεγάτες αλλά δεν έπεσαν οι υπογραφές.

Χθες η υπουργός Άμυνας της Γαλλίας Φλοράνς Παρλί ήρθε για την υπογραφή της σύμβασης 2.3 δισεκατομμυρίων ευρώ για την προμήθεια 18 μαχητικών αεροσκαφών Ραφαήλ και προτείνει (ξανά) τις φρεγάτες Belhara. Δίνει μάλιστα σήμερα σχετική συνέντευξη στην "Καθημερινή" όπου μόνο τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά δεν αναλύει, καλώντας την Ελλάδα για "ένα ακόμα καλό νέο" όπως λέει. Δηλαδή την αγορά τους. Η νέα πρόταση των Γάλλων κυμαίνεται σύμφωνα με το ρεπορτάζ γύρω στα 5 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα 3,5 εκατ. ευρώ θα κοστίσουν τα πλοία και άλλο 1,5 δισ. ο εξοπλισμός και η τεχνική υποστήριξη. Αν προσθέσουμε και τα χρήματα που θα ξοδευτούν για τα χρήματα των Ραφάλ μιλάμε για μία νέα «αγορά του αιώνα» ύψους 7,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η αναδρομή από τη μεταπολίτευση έως σήμερα δείχνει ότι η λέξη ισορροπία ως προς τους εξοπλισμούς δεν αφορά μόνο την αμυντική αποτρεπτική μας δύναμη έναντι της Τουρκίας. Έχει και άλλες σοβαρές διαστάσεις. Από ποιους αγοράζεις και πως κατανέμεις τους πόρους σου. Επίσης αξία έχει, ποιο ποσοστό από την τεράστια οικονομική δαπάνη επιστρέφει στην Ελληνική οικονομία ως εγχώριο υποέργο της συμφωνίας (παραγωγή, συντήρηση, ανταλλακτικά κλπ). Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και την ιστορία έχει διαβάσει και τις ισορροπίες αντιλαμβάνεται. Μία μονήρης αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία και στο θέμα των φρεγατών πιθανώς να μην εξασφαλίζει ισορροπία σε διάφορα επίπεδα.