H Αλλαγή της γενιάς μας είναι κλιματική
Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τις ανατιμήσεις στην τιμή των ορυκτών καυσίμων, που συμπαρασύρουν τον τιμάριθμο και μειώνουν τα εισοδήματά μας. Στην πραγματικότητα όμως, τα ορυκτά καύσιμα κοστίζουν πολύ περισσότερο από ό,τι τα τιμολογούμε ακόμα και σήμερα, μετά τις ανατιμήσεις. Λυδία Λίθος για να εκτιμήσουμε σωστά την τιμή τους, είναι να συνυπολογίζουμε το «κλιματικό κόστος» τους, τη ζημιά δηλαδή που προκαλεί η χρήση τους, με τη μορφή των επιπτώσεων της Κλιματικής Κρίσης (ως πυρκαγιές, πλημμύρες, ξηρασίες, μείωση σοδιών, μετακινήσεις πληθυσμών, ένοπλες συγκρούσεις, εξαφάνιση οικοσυστημάτων και ειδών κ.ο.κ.).
Οι τρέχουσες ανατιμήσεις της τιμής στα ορυκτά καύσιμα οφείλονται στο ότι, ακόμα και σήμερα, υπολογίζεται ένα μικρό κλάσμα αυτού του «κλιματικού κόστους», μέσω ενός «χρηματιστηρίου ρύπων». Έτσι, η τιμή του τόνου των θερμοκηπικών ρύπων διπλασιάστηκε στην ΕΕ-27 το 2021, κι έφτασε στα 60€/tCO2e (στην Ιαπωνία είναι είκοσι φορές μικρότερη!)
To ενδιαφέρον είναι πως «πραγματικό κόστος» των θερμοκηπικών αερίων είναι πολύ ψηλότερο. Ο ΟΟΣΑ ζητάει τιμή 130€/tCO2e έως το 2030. Στους επιστημονικούς κύκλους βρίσκει κανείς εκτιμήσεις κοντά στα 400€/tCO2e έως το 2030. Αυτό σημαίνει πως η σημερινή ακριβή τιμή των ορυκτών καυσίμων θα πρέπει να αυξηθεί αμέσως από δύο έως εφτά φορές!
Με άλλα λόγια: παρά τις όποιες συγκυριακές αυξομειώσεις, τις επόμενες δεκαετίες η τιμή των ορυκτών καυσίμων μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει! Η σημασία του συστήματος προσφοράς-ζήτησης θα εκμηδενίζεται, σε σχέση με τη σταδιακή ενσωμάτωση του «κλιματικού κόστους» στην τιμή τους.
Κάθε Έλληνας ελκύει ετησίως έξι τόνους θερμοκηπικών ρύπων (6t/CO2e), όσο είναι ο μέσος όρος της ΕΕ-27. Αυτό σημαίνει πως η κλιματική ζημιά που προκαλεί ο καθένας και η καθεμιά μας, ανέρχεται σε 2,500€ τον χρόνο! Εδώ η πολιτική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Πώς μπορείς να ζητήσεις παγκοσμίως το 7-20% του εισοδήματος των ανθρώπων για… το κλίμα;
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μερικές κοσμοϊστορικές αλλαγές, που χρειαζόμαστε αμέσως:
Πρώτη αλλαγή, απαραίτητη για οποιαδήποτε συνέχεια: χρειάζεται παγκόσμια αναδιανομή του εισοδήματος, φορολογικός πόλεμος κατά των υπερπλούσιων, άλωση των «φορολογικών παραδείσων»! Είναι αδιανόητο το 0.5-1% του πληθυσμού να κατέχει τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πλούτου, μόνο το 4% της παγκόσμιας φορολογικής ύλης να προέρχεται από φορολόγηση του πλούτου, οι 22 πλουσιότεροι Αμερικανοί να κατέχουν περισσότερο πλούτο από ότι όλες οι γυναίκες της Αφρικής!
Δεύτερη αλλαγή: μεταφορά της φορολογικής ύλης από τη «φορολογία επί του εισοδήματος» στη «φορολογία επί των ρύπων». Είναι θέμα πολιτικό και τεχνικό, που καιρός είναι να αρχίσει να τροχιοδρομείται.
Μόνο στον βαθμό που συμβαίνουν αυτές οι δύο αλλαγές μπορεί να ξεκινήσει στα σοβαρά και η τρίτη αλλαγή: η «δίκαιη τιμολόγηση» όλων των προϊόντων και των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου του κλιματικού τους κόστους.
Εάν δεν προχωρήσουμε τολμηρά σε αυτή την κατεύθυνση, θα συνεχίσουμε το «greenwashing», θα συνεχίσουμε το «μπλα μπλα μπλα μπλα» που καυτηρίασε η Γκρέτα Τίνμπεργκ:
-Θα τιμολογούμε λιγάκι ακριβότερα τα ορυκτά καύσιμα, αλλά θα… επιδοτούμε στη συνέχεια την κατανάλωσή τους, στο όνομα της «κοινωνικής ευαισθησίας».
-Θα μιλάμε πολύ για την Κλιματική Κρίση, αλλά θα… αυξάνουμε τους κλιματικούς ρύπους μας.
-Θα δίνουμε επικές διπλωματικές και πολιτικές μάχες για να πετύχουμε «τολμηρές» κλιματικές συμφωνίες και πολιτικές, αλλά θα αγνοούμε στη συνέχεια ό,τι υπογράψαμε κ.ο.κ.
Και στην Κλιματική Κρίση, ο στρουθοκαμηλισμός, η κατευναστική πολιτική, η άρνηση της πραγματικότητας μπορεί να «χαϊδεύουν αυτιά» (και να αποδίδουν εκλογικά), αλλά είναι θανατηφόρα. Σε συνθήκες κλιματικής κατάρρευσης, τα παιδιά μας δεν θα έχουν τη δυνατότητα ούτε καν να ονειρεύονται μια ζωή με ειρήνη, ελευθερία και ευημερία. Στο όνομα της απροθυμίας μας για Αλλαγή, καταδικάζουμε την επόμενη γενιά να δώσει μάχη για το ψωμί της και για τη ζωή της.
Χρειαζόμαστε -γρήγορα- μια πολιτική Αλλαγή, που θα μας ξεκολλήσει από αυτό το αδιέξοδο.
