Οι τρεις προτάσεις για το νέο ΠΑΣΟΚ

Η διαμάχη για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, έχει διαμορφώσει τρία διακριτά ρεύματα ιδεών, που θα συγκρουστούν στις 5 και 12 Δεκεμβρίου.

Ανδρέας Λοβέρδος: Το νέο (κοινωνικό) ΠΑΣΟΚ

Ο Ανδρέας Λοβέρδος θέλει να κλείσει πάλι «ραντεβού με την ιστορία». Να προσελκύσει δηλαδή τα κοινωνικά στρώματα που άλλοτε στήριξαν μαζικά το ΠΑΣΟΚ, χωρίς περιττές ιδεολογικές προϋποθέσεις. Προκειμένου να δελεάσει τους μη προνομιούχους, εξομοιώνεται μαζί τους: τα παλαιού τύπου κοινωνικά αιτήματα (διορισμοί, επιδόματα, συντεχνιακά προνόμια, φοροαπαλλαγές κ.ο.κ) συναντιούνται με τον ηχηρό πατριωτισμό, με τη δυσπιστία προς ό,τι διαφορετικό, με την ξενοφοβία, που δονούν την πληβειακή Ελλάδα.

Είναι ειρωνικό, αλλά το νέο, εμφατικά αντί-ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που οραματίζεται ο ΑΛ, πολιτικά μοιάζει εντέλει πολύ με τη συνεργασίαΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε συσκευασία ενός κόμματος. Υπό ιδεώδεις συνθήκες, το εγχείρημα διαθέτει εκτενέστατη εκλογική ενδοχώρα και αν θα μπορούσε να ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας. Στο σημερινό περιβάλλον όμως, αυτό θα σήμαινε ότι ο εθνικισμός και ο ρατσισμός θα υπερκάλυπταν το κοινωνικό-προοδευτικό πρόσημο, επιτείνοντας τη συντηρητικοποίηση της πολιτικής μας σκηνής.

Γιώργος Παπανδρέου: Το νέο (ιδεολογικό) ΠΑΣΟΚ

Ο Γιώργος Παπανδρέου (ΓΑΠ) δίνει από την πλευρά του έμφαση στον ιδεολογικό μετασχηματισμό του προοδευτικού χώρου, ώστε αυτός να συμβαδίσει με τον 21ο αιώνα: ψηφιακός κόσμος, κλιματική μετάβαση, ατομικά δικαιώματα κ.λπ. Από την εποχή του Εθνικού Διχασμού, η «δημοκρατική παράταξη» εξέφραζε τα αστικά, σχετικά εύπορα, μορφωμένα, δυτικότροπα κοινωνικά στρώματα, αυτά ακριβώς που η παπανδρεϊκή αφήγηση τους προσφέρει ξανά λόγο ύπαρξης στον κεντροαριστερό χώρο. Υπάρχουν όμως δύο εκκρεμότητες: Η πρώτη αφορά το πώς τα καινοφανή που παρουσιάζει ο ΓΑΠ θα συναντηθούν με τις αγωνίες των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων (μέχρι τώρα κινούνται σε παράλληλη πορεία). Η δεύτερη, το αν ο ΓΑΠ διαθέτει εντέλει τις προσωπικές ικανότητες να υπηρετεί τα πολιτικά εγχειρήματα που κατά καιρούς παρουσιάζει.

Νίκος Ανδρουλάκης: Το νέο ΠΑΣΟΚ… συνεχίζεται

Το πρόταγμα του Νίκου Ανδρουλάκη (ΝΑ) είναι χαμηλότερης έντασης και μικρότερου ρίσκου. Η ρεαλιστική/κυνική πολιτική σκέψη που εκπροσωπεί ο ΝΑ, προκρίνει τη σταθεροποίηση του «μαγαζιού» και δευτερευόντως ενδιαφέρεται για το πώς θα αυξηθεί ο τζίρος του. Ο ΝΑ θα συνεχίσει στην χαμηλή πτήση της Φώφης Γεννηματά. Πολιτικό μεροδούλι-μεροφάι, στα εσωκομματικά εξισορρόπηση και μοίρασμα ρόλων, εξάσκηση στα πολιτικά αντανακλαστικά, ώστε να αξιοποιούνται οι όποιες ευκαιρίες και τα λάθη των αντιπάλων.

Κάθε μία από τις προτάσεις αυτές έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Η εκλογή της 5ης και 12ης Δεκεμβρίου υπερβαίνει κατά πολύ την διαμάχη για την ηγεσία ενός μικρομεσαίου κόμματος. Καθόλου τυχαία για ένα κεντρώο κόμμα, εγκιβωτίζει το πολιτικό τρίλημμα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, συνολικά: λαϊκισμός, εκδυτικισμός ή BAU (Business as Usual); Αν το δούμε έτσι, η εκλογή της νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ μας αφορά όλους.