Ayrton Senna: Η ταχύτητα τον έκανε θρύλο, η κληρονομιά του τον έκανε αθάνατο

Ο Senna δεν έσβησε, ανέβηκε ψηλά. Μπορεί να έφυγε την Πρωτομαγιά του 1994, αλλά δεν πέθανε. Όταν τον σκέφτεσαι, δεν βλέπεις έναν οδηγό. Βλέπεις έναν άνθρωπο που άγγιξε κάτι παραπάνω από το τιμόνι, των μονοθέσιων της Formula 1. Για όσους δεν τον είδαν να αγωνίζεται, είναι καιρός να τον μάθουν. Γιατί δεν ήταν απλώς ο καλύτερος. Ήταν ένα φαινόμενο.

Senna Reloaded: Τι θα έκανε σήμερα;

Αν ζούσε σήμερα, ο Ayrton Senna δεν θα εμφανιζόταν σε πολυτελή events, ούτε θα απολάμβανε απλά τα χρήματα που είχε μαζέψει περιφερόμενος στο Μονακό. Η εικόνα του θα ήταν αυτή του ανθρώπου που κάθεται στο παρασκήνιο, με τζιν και καρό πουκάμισο, να μιλά με νέα παιδιά, που ανακάλυψε στους δρόμους στο Ρίο. Τα παιδιά που είδε στο TikTok να οδηγούν χωρίς φόβο μοτοσυκλέτες κάνοντας απίθανα επικίνδυνους ελιγμούς για τα κλικ.

Τα κλικ που θα φέρουν χρήματα και θα τα βοηθήσουν να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Ίσως να είχε φτιάξει την πρώτη αγωνιστική ομάδα κοινωνικού χαρακτήρα. Πιθανόν να δούλευε μαζί με τη FIA (Διεθνή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου) για την ασφάλεια των οδηγών ή να καθοδηγούσε ταλέντα όπως ο Hamilton, που τον έχει ως πρότυπο. Ίσως να είχε αγκαλιάσει την πράσινη ενέργεια. Ο Senna δεν θα ήταν απλά παρών – θα ήταν πρωτοπόρος. Γιατί ο Senna πάντα κοιτούσε μπροστά, ακόμη και όταν όλοι οι άλλοι κοιτούσαν το χρονόμετρο. Ο Senna σήμερα δεν θα πάλευε απλώς για την πρώτη θέση – θα πάλευε για έναν καλύτερο κόσμο.

Ο Senna μέσα από τα μάτια των αντιπάλων και των φίλων του

Ο Alain Prost τον φοβόταν, ίσως να τον μισούσε, σίγουρα τον ζήλευε. Αλλά τελικά, τον σεβάστηκε πιο πολύ από οποιονδήποτε. Ο Senna του χάρισε την τελευταία του νίκη. Ο Γάλλος, ο "αιώνιος" του αντίπαλος, λύγισε όταν τον έχασε. Όταν ρωτήθηκε για τον Βραζιλίανο, μίλησε όχι για τη αντιπαλότητά τους στις πίστες, αλλά για τον άνθρωπο που τον αγκάλιασε πριν το τέλος και για το πόσο καλό έκανε στο σπορ και τους άλλους οδηγούς.

Ο John Watson είδε και αναγνώρισε το ταλέντο του Βραζιλιάνου σε κατατακτήριες δοκιμές. Τον πέρασε τόσο γρήγορα και φυσικά, σε μία δύσκολη στροφή, που ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Watson μπήκε στα πιτς και είπε στο τότε αφεντικό του στη McLaren Ron Dennis: «Αυτό ήταν. Ο κόσμος άλλαξε, υπάρχουν εκεί έξω καλύτεροι οδηγοί. Καιρός να αποσυρθώ» και το έκανε.

Ο Martin Brundle τον περιέγραψε με έναν απλό τρόπο: «Όταν οδηγούσε, ο κόσμος σταματούσε να αναπνέει».

Senna και Berger…το μεγαλύτερο κωμικό δίδυμο της F1 όπως τους περιγράφει ο Ron Dennis επιχειρηματίας και πρώην αγωνιστικός διευθυντής της McLaren ).
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε τον σχεδόν ανέκφραστο και πάντα σκεπτικό Senna να κάνει πλάκες αλλά με τον Gerhard Berger, είχαν μία βαθιά φιλία την οποία εκδήλωναν συχνά με φάρσες. Συχνά ήμουν θύμα τους» λέει ο Dennis και προσθέτει:

«Στη Μόντσα, είχα νοικιάσει ένα εξαιρετικό και ακριβό δωμάτιο. Είχα να δώσω μία συνέντευξη και ήθελα κάτι ξεχωριστό. Μπαίνοντας μέσα με τον δημοσιογράφο αντίκρισα τους τοίχους γεμάτους με αφίσες πορνό. Φυσικά κατάλαβα τι έγινε και ποιοι το έκαναν. Με τη βοήθεια των μηχανικών τους, άδειασα (το ίδιο βράδυ) τα δωμάτια και των δύο. Πήραμε έπιπλα, βαλίτσες, ρούχα παπούτσια. Την επόμενη ημέρα αναγκάστηκαν να φύγουν από την πίστα με τις αγωνιστικές φόρμες, να αγοράσουν ρούχα και να κοιμηθούν στο πάτωμα».
«Ο Berger δεν είχε όρια στην πλάκα και παρέσυρε και τον Senna ο οποίος αποκτούσε ένα όμορφο, αγνό χαμόγελο» κατέληξε ο Dennis.

Η αισθητική του Senna

Πριν γίνει μύθος, ήταν εικόνα. Όχι στυλιζαρισμένη, αλλά αληθινή. Το κράνος του –κίτρινο με τις πράσινες και μπλε ρίγες – έγινε παγκόσμιο σύμβολο. Ο ίδιος ήθελε να ξεχωρίζουν οι οδηγοί το κίτρινο χρώμα του και να γνωρίζουν ποιος τους περνούσε. Τα T-shirt με το όνομά του εξακολουθούν να φοριούνται. Οι συλλέκτες ψάχνουν τα λευκά t-shirt με το κόμικ Senninha. Τον μικρό Senna που διδάσκει τι είναι προσπάθεια και αλληλεγγύη, συνεχίζει να εμπνέει παιδιά σε όλο τον κόσμο.

Ήταν ο πρώτος που φόρεσε ρούχα casual στα paddock: Jeans, πουκάμισο, loafers ή τα αεροπορικά δερμάτινα jackets. Η απλότητα του είχε αίγλη, γιατί η ομορφιά του Senna, ήταν εσωτερική. Οι φωτογραφίες με το γυμνασμένο σώμα, δεν ήταν για να δείχνει ωραίος. Ήταν ο πρώτος που έδειξε πως η γυμναστική βοηθά στην καλύτερη οδήγηση, στην συγκέντρωση, στην απόδοση.

Ο Senna και η φιλοσοφία της τελειότητας

Δεν οδηγούσε απλώς για να νικά. Οδηγούσε για να πλησιάσει το τέλειο, χαρακτηριστική είναι η ιστορία του… κινούμενου τοίχου στο Ντάλας ( το περιστατικό διηγείται ο Pat Symonds τότε μηχανικός του στην ομάδα της Toleman)
Ο Βραζιλιάνος, εγκατέλειψε στον 47ο γύρο του αγώνα όταν χτύπησε στον τοίχο.

Είχε σημαδέψει ένα σημείο όπου περνούσε με ακρίβεια λίγων χιλιοστών και ήταν πεπεισμένος ότι ο τοίχος (μεγάλα κομμάτια τσιμέντου που ζύγιζαν τόνους) είχε πράγματι μετακινηθεί. Όταν γύρισε στα pits διηγείται ο Symonds του είπε: «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς χτύπησα αυτόν τον τοίχο κάποιος τον μετακίνησε Ο τοίχος πρέπει να έχει μετακινηθεί. Ήταν τόσο προβληματισμένος που με έπεισε να πάμε στο σημείο και να δούμε. Πράγματι τα σημάδια έδειχναν πως το τεράστιο κομμάτι τσιμέντου είχε μετακινηθεί. Τότε κατάλαβα πως ο Senna ήταν πέρα από οτιδήποτε είχα συναντήσει».

Ο Senna εκτός Formula 1

Πίσω από την ένταση των αγώνων, το αυστηρό βλέμμα και τις δηλώσεις, ήταν απλώς ένας ευαίσθητος άντρας, που αγάπησε βαθιά τις γυναίκες. Η σχέση του με την τηλεπαρουσιάστρια, Xuxa, ήταν γεμάτη πάθος και ρομαντισμό. Αργότερα, η Adriane Galisteu ήταν η γυναίκα που έζησε μαζί του μέχρι την τελευταία του μέρα. Τον λάτρευε. Τον φώναζε «Meu amor». Εκείνος είχε μαζί του μια φωτογραφία τους στο πορτοφόλι του.

Με τη Xuxa ήταν λαμπερό ζευγάρι. Με την Adriane Galisteu, ήταν ο Ayrton. Της έστελνε γράμματα, έκαναν βόλτες με scooter στα στενά του Σάο Πάολο. Είχε ανάγκη να αγαπάει, γιατί ένιωθε μόνος. Και οι δύο γυναίκες μίλησαν για έναν άντρα που φοβόταν την μοναξιά περισσότερο από τον θάνατο.
Ήταν άνθρωπος γεμάτος αντιθέσεις: Εύθραυστος και παράλληλα τρομακτικά δυνατός. Η φιλανθρωπική του δράση ήταν τεράστια. Ίδρυσε το Instituto Ayrton Senna, που μέχρι σήμερα βοηθά εκατομμύρια παιδιά στη Βραζιλία να πάνε σχολείο, να φάνε, να ζήσουν. Όλα αυτά χωρίς να το διαφημίσει ποτέ.

Και τώρα τι μένει;

Στα 34 του, ο Senna έφυγε με έναν τρόπο που άφησε τον κόσμο της F1 σε σιωπή. Όμως η σιγή αυτή έγινε ιδέα. Έγινε πρότυπο. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν όταν φεύγουν – πεθαίνουν μόνο όταν ξεχνιούνται.

Στο αφιέρωμα που έκανε η εκπομπή Top Gear του BBC (το αναδημοσιεύουμε από το κανάλι Petrol Heads Entertainment) θα δεις λίγη από τη μαγεία του Senna.

Η κληρονομιά του δεν είναι απλώς νίκες και pole position. Είναι το γεγονός ότι μας θυμίζει πως, σε έναν κόσμο γεμάτο ταχύτητα, η ουσία βρίσκεται στο ήθος, στο πάθος και στην αγάπη για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας.