"Born in the U.S.A.": Πώς 70 τραγούδια έγιναν 12 και ένα συμπαγές ροκ άλμπουμ που σάρωσε τα charts

To "Born in the U.S.A." κυκλοφόρησε το μακρινό 1984 και παραμένει το πιο επιτυχημένο εμπορικά άλμπουμ του Bruce Springsteen, με 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και 7 singles στο Top 10 του Billboard. Ο εμβληματικός καλλιτέχνης έβαλε όλη του τη δημιουργικότητα σε ένα σύνολο τραγουδιών με τα οποίo –κρατήσου– δεν ήταν απόλυτα ευχαριστημένος την εποχή της κυκλοφορίας, τον Ιούνιο του 1984.

Με 70-90 τραγούδια για αρχή

Η ιστορία έχει γράψει ότι ο Springsteen ήθελε να βγάλει μια ακουστική δουλειά στα χνάρια προηγούμενων άλμπουμ. Μάλιστα, το ομώνυμο τραγούδι είχε γραφτεί δύο χρόνια πριν, στις ηχογραφήσεις του "Nebraska". Στην πραγματικότητα, ο Springsteen και η E Street Band μπήκαν στο στούντιο με έναν εξωπραγματικό αριθμό τραγουδιών, που εκτιμάται μεταξύ 70 και 90, και όποιο τραγούδι δεν κόπηκε ήταν πραγματικά καλό. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά από τα «κομμένα» αποτέλεσαν το υλικό για το "Tracks" του 1998 και "The Ties That Bind: The River Collection" του 2015.

Πιο εντυπωσιακή είναι η ιστορία του "Dancing in the Dark". Το εν λόγω δεν ήταν στη λίστα των αρχικών τραγουδιών, αλλά γράφτηκε μετά από σύσταση του ατζέντη του Springsteen, Jon Landau, που θεωρούσε ότι λείπει το τραγούδι που θα κάνει τη διαφορά. Ο Springsteen γύρισε στο ξενοδοχείο του και το έγραψε κυριολεκτικά στο πόδι, για να μπει στο άλμπουμ. Μάλιστα, αρχικά ήταν προβληματισμένος με το ποπ ύφος, κάτι που μάλλον άφησε πίσω του όταν έγινε η τεράστια επιτυχία που ξέρουμε σήμερα.

Η συμβολή του Landau υπήρξε καθοριστική και για το τραγούδι "Cover Me". Ο Springsteen είχε σκοπό να το δώσει στη Donna Summer, αλλά ο παραγωγός του είχε δει τη δυναμική του και τον έπεισε να το κρατήσει. Αργότερα, ο Springsteen έγραψε το "Protection" και το έδωσε στη Summer.

Οι ηχογραφήσεις

Το να κατεβάσεις τα 70 τραγούδια στα 12 σημαίνει αδιάκοπες ηχογραφήσεις μέχρι να δεις τι θα πάει καλά και τι όχι. Αν κάποιος δεν πέρασε καλά σε αυτές, ήταν ο ντράμερ της μπάντας, ο Max Weinberg, που χρειάστηκε να γράψει δεκάδες φορές τα διάφορα μέρη, τα οποία ο μεθοδικός Chuck Plotkin έκοψε και έραψε, για να πετύχει αυτόν τον καθαρό και ωμό ήχο του άλμπουμ.

Ο όγκος της δουλειάς ήταν τέτοιος που ο Steve Van Zandt, ένας από τους βασικούς κιθαρίστες του συγκροτήματος, παραιτήθηκε πριν την ολοκλήρωση του άλμπουμ, για να μην παραμελήσει προσωπικά project. Ωστόσο, μέχρι τότε είχε συνεισφέρει καθοριστικά στις αρχικές ηχογραφήσεις και ήταν συμπαραγωγός σε αρκετό υλικό πριν αντικατασταθεί από τον Nils Lofgren. Μάλιστα, ένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν, το "No Surrender", είχε κοπεί αρχικά από τη τελική 12άδα και μόνο με την προτροπή του Van Zandt μπήκε στο άλμπουμ.

Αποφασισμένος να πάει το "Born in the U.S.A." σε μια πιο δυναμική κατεύθυνση, ο Springsteen βασίστηκε στο ταλέντο του Roy Bittan. Ο εμπνευσμένος αυτός πληκτράς έβαλε τη σφραγίδα του στο "Born in the U.S.A." και το "I'm on Fire", σηματοδοτώντας μια στροφή στον ήχο επηρεασμένη από τις τάσεις της εποχής. Αυτή η στροφή συνέπεσε με την επιθυμία του Springsteen να βγάλει έναν πιο δυνατό ήχο που θα γεμίζει τα στάδια.

Ένας πολιτικά φορτισμένος δίσκος

Ο καταιγιστικός ήχος των πλήκτρων και της κιθάρας που σημάδεψαν το "Born in the U.S.A." έδεσαν με το περιεχόμενο των τραγουδιών. Το ομώνυμο τραγούδι και το "Shut Out the Light" ήταν εμπνευσμένα από τις συζητήσεις του Springsteen με βετεράνους του Βιετνάμ. Η ιδέα ήταν να μπουν τα βιώματά τους στα τραγούδια και τα τελευταία να λειτουργήσουν σαν μέσο διαμαρτυρίας.

Και επειδή η ιδεολογική σύγκρουση ήταν στο απόγειό της τη δεκαετία του 1980, πολλοί θεώρησαν ύβρη τη φωτογραφία του άλμπουμ που απεικονίζει τον Springsteen με την πλάτη μπροστά από μια σημαία των ΗΠΑ και το χέρι στην τσέπη. Κάποιοι είπαν ότι ο Springsteen κατουρούσε τη σημαία, άλλοι ότι απλά ήταν ασεβής, λες και έπρεπε να κάτσει προσοχή. Σε κάθε περίπτωση, ο Springsteen αποδείχτηκε πολύ μεγαλύτερος πατριώτης από τους επικριτές του και τα τραγούδια του όχι μόνο κέρδισαν τους μουσικόφιλους, αλλά έγιναν σύγχρονοι ύμνοι της Αμερικής.

Παρά τις αμφιλεγόμενες ερμηνείες και τις δημιουργικές εντάσεις, το "Born in the U.S.A." αποτελεί μνημείο του ροκ γιατί απέδειξε ότι μια δουλειά μπορεί να είναι ταυτόχρονα εμπορική και βαθιά πολιτική. Ο Bruce Springsteen κατάφερε να αποτυπώσει το δικό του αμερικανικό όνειρο με ειλικρίνεια, ένταση και έναν ήχο που ακόμη γεμίζει τις καρδιές μας.