FLASH TEAM 
Για να εννοήσουμε τον ντε Κίρικο ίσως χρειάζεται να έχουμε εικόνα όχι μόνο των έργων του αλλά του τρόπου που σκεφτόταν. Ο καλλιτέχνης λόγου χάρη, είχε μία «ιδιόρρυθμη» αντίληψη σε αυτό που αποκαλείται «πνευματική ιδιοκτησία». Πίστευε στην αυτό-αντιγραφή. Πίστευε ότι οι ζωγραφικές συνθέσεις και τα μοτίβα που είχε ζωγραφίσει ανήκαν αποκλειστικά σ’ εκείνον και όχι στους συλλέκτες.
Άρα μπορούσε να τα επαναλάβει αν το επιθυμούσε, ακόμα και να τα χρονολογήσει ξανά, με πρώιμες ημερομηνίες μάλιστα. Κατά τη γνώμη του η αξία ενός πίνακα ζωγραφικής ήταν η προσωπικότητα του καλλιτέχνη και η ποιότητα του πίνακα.
Ο Τζιόρτζιο ντε Κίρικο γεννήθηκε στο Βόλο το 1888 από πατέρα Φλωρεντινό, τον μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο που εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρόμου και μητέρα Γενοβέζα. Φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Γεώργιο Ροϊλό, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Γεώργιο Ιακωβίδη. Το 1918 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, ενώ τα επόμενα χρόνια ο ντε Κίρικο απέκτησε σημαντική φήμη και έζησε ανάμεσα στην Ιταλία, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Είναι ένας κινούμενος καλλιτέχνης χωροταξικά αλλά και ζωγραφικά.
Μετά τον πόλεμο, ο Ντε Κίρικο επιδίδεται σε μια αντιγραφή του ίδιου του έργου του, ενώ συχνά αυτοπροσωπογραφείται υιοθετώντας νεο-μπαρόκ τρόπους.
Eπιχείρησε να σπάσει αυτή τη λογική, για λογαριασμό της ζωγραφικής στην αρχή για βιοποριστικούς λόγους, κάνοντας κάτι που στη σύγχρονη εποχή έγινε άποψη. Διόλου τυχαία δεν ήταν η εκτίμηση που έτρεφε ο Andy Warhol, επίσης καλλιτέχνης με ζωγραφικές επαναλήψεις.
Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον.
Σε μία συνέντευξή του, στον συντάκτη του περιοδικού ΕΙΚΟΝΕΣ Βαγγέλη Ψυρράκη (πηγή:lifo.gr), είχε δηλώσει: «Θέλω να ξαναδώ την Αθήνα πριν πεθάνω. Αν υπάρξει, μάλιστα, δυνατότης, θα χαρώ πολύ να συνεργασθώ με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος, φιλοτεχνώντας τα σκηνικά και τα κοστούμια μιας από τις πολλές τραγωδίες που ανεβάζει στην Αθήνα ή την Επίδαυρο.» Αυτό δεν έτυχε να συμβεί… Πέθανε στη Ρώμη, το 1978, σε ηλικία 90 ετών.
