Διπλωματικό ράλι για αποτροπή σύρραξης στη Μέση Ανατολή - Ποιος θα χτυπήσει πρώτος - Παγκόσμια ανησυχία

Σε διπλωματικό αγώνα δρόμου έχουν επιδοθεί οι μεγάλες δυνάμεις ώστε να αποφύγουν αυτό που πολλοί θεωρούν αναπόφευκτο: Μία επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ που θα αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Πριν από μερικές ώρες, ο Τζο Μπάιντεν – ερωτηθείς σχετικά – είπε ότι σύμφωνα με πληροφορίες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, επίκειται επίθεση.”Rather sooner than later” ήταν η αποστροφή του.

Ωστόσο, το Ιράν διαρρέει ότι η αντίδρασή του θα είναι μετρημένη, για να μην παρασυρθεί σε πόλεμο η Μέση Ανατολή. Η αλήθεια είναι ότι στο Θεοκρατούμενο καθεστώς, οι ηγέτες ήταν πάντα πραγματιστές. Άλλωστε, οι λόγοι για τους οποίους έχει μείνει εκτός του πολέμου μέχρι σήμερα συντρέχουν ακόμα. Το Ιράν δε θέλει να ρισκάρει τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις, τις φιλοδοξίες του για επιστροφή στη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα ή τη στρατηγική θέση της Χεσμπολάχ στο Λίβανο.

Ποιος θα κάνει την επίθεση

Το πόσο σοβαρά θα εξελιχθεί η κατάσταση θα εξαρτηθεί από το ποιος θα κάνει την επίθεση: το Ιράν ή οι βραχίονες του σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο, Υεμένη. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ασφάλεια στην περιοχή είναι να το κάνει η ίδια η Τεχεράνη ή η Χεζμπολάχ – που όμως δεν είναι το πιθανότερο σενάριο.

Σημασία επίσης έχει το πού θα γίνει η επίθεση. Είναι πολύ διαφορετικό να γίνει στα υψίπεδα του Γκολάν – μία περιοχή με συχνές αναταραχές – και άλλο στην Ντιμόνα, όπου φημολογείται ότι είναι οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ισραήλ.

Επίσης, κάποιοι λένε ότι θα μπορούσε να γίνει στην Ιερουσαλήμ, με στόχους κυβερνητικά κτήρια, όπως για παράδειγμα την Κνεσέτ (την Ισραηλινή Βουλή) ή κοντινές αεροπορικές βάσεις. Όμως, ειδικοί θεωρούν ότι η Ιερουσαλήμ μάλλον είναι πολύ επιπόλαιος στόχος για την Τεχεράνη, λόγω του μεγάλου πληθυσμού των Παλαιστινίων που ζουν εκεί

Η στρατιωτική ισχύ

Αν λάβουμε υπ' όψιν το χειρότερο σενάριο, δηλαδή μία απευθείας επίθεση της Τεχεράνης στο Ισραήλ – που δεν είναι το πιθανότερο – τότε οι συνέπειες είναι απολύτως απρόβλεπτες. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής είναι η λιγότερο σημαντική συνέπεια, δεδομένου του τεράστιου οπλοστασίου των δύο χωρών.

Το Ιράν διαθέτει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς τύπου Fateh, Khaebar and Dezful με εμβέλεια 1.000 χιλιομέτρων τουλάχιστον. Επίσης, διαθέτει drone μακράς εμβέλειας, το μοντέλο Mohajer 10, το οποίο, όπως ισχυρίζεται η Τεχεράνη, θα μπορούσε να στείλει το Ισραήλ στη Λίθινη Εποχή.

Ενδεχόμενη επίθεση με πυραύλους και drone θα αποτελούσε και ένα τεστ για το οπλοστάσιο της Τεχεράνης αν αποφασίσει να βομβαρδίσει απευθείας το Ισραήλ, καθώς η απόσταση μεταξύ των δύο χωρών είναι περίπου 1.700 χιλιόμετρα σε ευθεία. Θεωρητικά, το Ισραήλ βρίσκεται μέσα στην εμβέλεια των Ιρανικών πυραύλων, καθώς η τεχεράνη ισχυρίζεται ότι διαθέτει πυραύλους Kheibar με εμβέλια 2.000 χιλιόμετρα.

Αν τελικά το Ιράν τελικά κάνει την επίθεση, θα θεωρηθεί από το Τελ Αβίβ πολεμική πρόκληση και φυσικά θα απαντήσει.

Κατ' αρχάς, δύσκολα θα φτάσουν Ιρανικοί πύραυλοι στο Ισραήλ δεδομένης της εξαιρετικής αεράμυνας της χώρας που περιλαβάνει το σούπερ εξελιγμένο, Iron Dome. Ακόμα, όμως, και να μη φτάσει, το Ισράηλ θα πρέπει να εξαπολύσει αντεπίθεση, με το οπλοστάσιό του να διαθέτει τα πιο εξελιγμένα δυτικά όπλα, καθώς φυσικά και πυρηνικά.

Παρότι δεν το έχει παραδεχτεί ποτέ, το Ισραήλ είναι μία από τις ελάχιστες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη. Από την πλευρά της, η Τεχεράνη προχωρά με το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου, όμως κατά πάσα πιθανότητα δε διαθέτει ακόμα λειτουργικό πυρηνικό όπλο.

Σε κάθε περίπτωση, το σενάριο είναι καταστροφικό.

Πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί η επίθεση

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί με μία συμφωνία της τελευταίας στιγμής, σε περίπτωση που η Τεχεράνη έπαιρνε σε αντάλλαγμα για την επίθεση στην Πρεσβεία της, τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα. Αν εξασφάλιζε μία τέτοια συμφωνία - που είναι απίθανο γιατί δεν θα τη δεχόταν το Ισραήλ - θα έβγαινε από τη δύσκολη θέση. Θα διέσωζε το γόητρο της ως ηγέτιδα δύναμη του Άξονα της Αντίστασης στο Ισραήλ και θα έβγαινε από τη δύσκολη θέση να επιτεθεί, κάτι που η ηγεσία του Ιράν δε θέλει σε καμία περίπτωση.

Όμως, για την ώρα, το καθεστώς καλείται να αποκαταστήσει την αποτρεπτική ισχύ του για να να μην δείξει στους βραχίονες του ότι δειλιάζει έναντι του ορκισμένου εχθρού τους και για να μην δείξει αδυναμία στο εσωτερικό, όπου η θέση του είναι επισφαλής λόγω του κοινωνικού αναβρασμού από τα οικονομικά δεινά που έχουν επιφέρει οι δυτικές κυρώσεις και η καταδυνάστευση του λαού.