Δύο μέτρα και δύο σταθμά: Γιατί η EuroLeague αποκλείει τις ρωσικές oμάδες αλλά όχι τις ισραηλινές;

Η EuroLeague από το 2022 έχει αποκλείσει όλες τις ρωσικές ομάδες λόγω της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, επικαλούμενη λόγους ασφάλειας αλλά και πολιτικής ευθύνης απέναντι στις ευρωπαϊκές αξίες.

Ταυτόχρονα, όμως, οι ισραηλινές ομάδες συνεχίζουν να συμμετέχουν κανονικά, παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ βρίσκεται εδώ και μήνες σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Χαμάς, με εκατοντάδες νεκρούς αμάχους και βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας. Πλέον ο πόλεμος έχει φτάσει και στο Ιράν και η κατάσταση στην Μέση Ανατολή μυρίζει... μπαρούτι. Παρά το γεγονός αυτό, η Euroleague δεν σκέφτεται να αποκλείσει τις ομάδες του Ισραήλ...

Διαφορετικά μέτρα και σταθμά

Οι ρωσικές ομάδες, όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ζενίτ και η Ούνιξ, όχι μόνο αποκλείστηκαν από τη EuroLeague, αλλά δεν δόθηκε καν η δυνατότητα να αγωνιστούν σε ουδέτερες έδρες. Η τιμωρία ήταν απόλυτη και καθολική, χωρίς χρονοδιάγραμμα επιστροφής. Αντίθετα, η Μακάμπι Τελ Αβίβ, με ενεργή συμμετοχή σε πόλεμο, συνέχισε να αγωνίζεται – απλώς με μεταφορά των εντός έδρας παιχνιδιών της σε άλλες χώρες, όπως η Σερβία ή η Κύπρος.

Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Γιατί δύο κράτη που βρίσκονται σε πόλεμο αντιμετωπίζονται με τόσο διαφορετικά μέτρα από την ίδια διοργάνωση;

Θέματα ασφαλείας μόνο... για έναν

Ανεπίσημα, κύκλοι της EuroLeague διαχωρίζουν τις δύο περιπτώσεις. Η Ρωσία θεωρείται εισβολέας σε ξένο έδαφος, ενώ το Ισραήλ φέρεται να ενεργεί στο πλαίσιο εσωτερικής «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης». Αυτή η διάκριση, όμως, δεν απαντά στο βασικό ζήτημα ασφάλειας, που ήταν εξ αρχής το επιχείρημα για την αποβολή των Ρώσων. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχουν ενεργά πεδία μάχης, απειλές για ταξίδια, και κίνδυνοι για τις ομάδες και τους φιλάθλους.

Επιπλέον, η παραμονή των ισραηλινών ομάδων (ειδικά της Μακάμπι) έχει και εμπορική διάσταση. Η ομάδα του Τελ Αβίβ αποτελεί ένα από τα πιο εμπορικά brands της EuroLeague, με ισχυρή βάση οπαδών, τηλεοπτικά συμβόλαια και πολιτική στήριξη. Η απουσία της θα είχε σοβαρό αντίκτυπο στη διοργάνωση. Αυτό, όμως, δεν δικαιολογεί την επιλεκτική εφαρμογή κανόνων.

Οι ομάδες σιωπούν, οι φίλαθλοι όχι

Οι υπόλοιποι σύλλογοι της EuroLeague αποφεύγουν να πάρουν δημόσια θέση. Είτε για λόγους διπλωματίας είτε λόγω της αδύναμης φωνής τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων της ECA, επικρατεί σιγή. Ωστόσο, στους φιλάθλους και στον δημόσιο διάλογο, η αντίφαση είναι εμφανής και συζητιέται όλο και περισσότερο.

Η EuroLeague καλείται να απαντήσει όχι μόνο με επιχειρήματα ασφαλείας ή διεθνούς πολιτικής, αλλά με διαφάνεια και συνέπεια. Αν η συμμετοχή ομάδων από εμπόλεμες χώρες είναι αποδεκτή υπό προϋποθέσεις, τότε γιατί δεν εφαρμόστηκε αντίστοιχη λύση για τις ρωσικές ομάδες; Κι αν δεν είναι αποδεκτή, τότε γιατί ισχύει εξαίρεση για τις ισραηλινές;

Η αξιοπιστία μιας διοργάνωσης δεν κρίνεται μόνο από την ποιότητα των ομάδων της, αλλά και από τη δικαιοσύνη με την οποία μεταχειρίζεται τα μέλη της.