Πέτρος Κόκκαλης: «Η κλιματική απραξία μεταξύ 1980-2017 κόστισε 426 δισ. ευρώ»
Στις αρχές του επόμενου έτους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει την ανανεωμένη στρατηγική προσαρμογής για την κλιματική αλλαγή, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Από τη μεριά του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχώρησε σε ψήφισμα της αρμόδιας Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων.
O ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, Πέτρος Κόκκαλης, ως συν-εισηγητής στην Επιτροπή του Κοινοβουλίου για το ψήφισμα, επέμεινε πως η νέα στρατηγική θα πρέπει να δείξει τη σταθερή προσήλωση της Ευρώπης στον παγκόσμιο στόχο για την προσαρμογή, όπως ορίζεται στη Συμφωνία του Παρισιού, αποτελώντας συγχρόνως αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
«Μόνον έτσι θα επιτευχθεί η οικοδόμηση μιας ανθεκτικής Ευρώπης με υψηλή προσαρμοστική ικανότητα που θα της επιτρέψει να πραγματοποιήσει ριζικές αλλαγές όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη, την επισιτιστική ασφάλεια, την αποκλειστική χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη διασφάλιση κλιματικής και κοινωνικής δικαιοσύνης», σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή.
Πιο συγκεκριμένα ο Πέτρος Κόκκαλης πρότεινε και ενσωματώθηκαν στο ψήφισμα τα ακόλουθα:
- Φιλοδοξία για το κλίμα: αναφορά στον στόχο του περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη κάτω από 1,5οC σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα φιλόδοξα μέτρα μετριασμού του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής.
- Απώλειες και ζημίες: απαιτείται ένας μηχανισμός ή μια πολιτική απώλειας και ζημίας για την αντιστάθμιση και την προσαρμοστική ικανότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τους φυσικούς κινδύνους, δεδομένου ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι μη αναστρέψιμες και έχουν ήδη αντίκτυπο στις ευρωπαϊκές υποδομές και οικονομίες
- Νησιωτικές περιοχές: ενίσχυση της ετοιμότητας και της προσαρμοστικής ικανότητας των γεωγραφικών περιοχών που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στην κλιματική αλλαγή, όπως οι νησιωτικές και οι εξόχως απόκεντρες περιοχές της ΕΕ.
- Ταμείο Αλληλεγγύης: επέκταση του πεδίου εφαρμογής του Ταμείου προκειμένου να καλύπτει έκτακτες καταστάσεις λόγω φαινομένων που συνδέονται με την κλιματική κρίση.
- Αναγνώριση των εκτοπισμένων ατόμων λόγω φυσικών καταστροφών
- Συμπερίληψη της διάστασης του φύλου στις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις που συνδέονται με την κλιματική κρίση.
«Ακραία κλιματικά φαινόμενα στην Ευρώπη, μεταξύ 1980 και 2017 έχουν κοστίσει 426 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπάρχει και οικονομικό κόστος στην απραξία - δεν είναι μόνο ανθρώπινο, ή κοινωνικό σε κάποιες τοπικές μικροκλίμακες. Είναι αναγκαία η διοχέτευση περισσότερων πόρων στο στόχο της κλιματικής προσαρμογής, ενώ πρέπει να γίνει πεποίθηση όλων, πως κάθε ευρώ που θα επενδύει η Ευρώπη, κάθε ευρώ επιχορήγησης, κάθε ευρώ δαπάνης, θα είναι ένα πράσινο ευρώ, χωρίς κρυμμένα ορυκτά καύσιμα, χωρίς αβεβαιότητα σκοπού, αλλά με μετρήσιμα κριτήρια απόδοσης στο σκοπό της αναχαίτισης της κλιματικής κρίσης», αναφέρει ο Π. Κόκκαλης.
