Seapiracy: Κραυγή αγωνίας των επιστημόνων για τις ελληνικές θάλασσες
Με την ευκαιρία της προβολής του ντοκιμαντέρ Seaspiracy στο Netflix, το ελληνικό Κόμμα για τα Ζώα διοργάνωσε την Κυριακή 11 Απριλίου 2021 τηλεδιάσκεψη, με θέμα την κατάσταση των ελληνικών θαλασσών. Στη συνάντηση συμμετείχαν οι Δρ. Παναγιώτης Δενδρινός, Πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας (ΜΟ-m), η Δρ. Μαρία Σαλωμίδου, Ερευνήτρια Γ’ του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) και η Βάλια Στεφανουδάκη, εκπρόσωπος της Sea Shepherd Greece. Τη συζήτηση συντόνισε η Νομικός Έλενα Δέδε, ιδρύτρια της ΜΚΟ Dogs’ Voice και μέλος του Συντονιστικού του ελληνικού Κόμματος για τα Ζώα.
https://www.youtube.com/watch?v=1Q5CXN7soQg
Ολόκληρη η συζήτηση έχει αναρτηθεί στο κανάλι του Κόμματος για τα Ζώα στο You Tube
Όλοι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν στον ότι οι ελληνικές θάλασσες είναι «βαριά υπεραλιευμένες». Ορισμένα ενθαρρυντικά σημάδια –όπως π.χ. η ανάκαμψη των πληθυσμών της φώκιας Monachus monachus- δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα. Όσο για τα επιστημονικά δεδομένα, για πολλούς μεθοδολογικούς και επιστημολογικούς λόγους, δεν αποκαλύπτουν πάντοτε την έκταση του προβλήματος.
Πολύ προβληματική θεώρησαν επίσης οι συμμετέχοντες την έννοια της «βιώσιμης αλιείας». «Βιώσιμης ως προς τι; Οι ιχθυολόγοι μπορεί να μας λένε πως αυτός ο πληθυσμός πολλαπλασιάζεται περισσότερο από ότι αλιεύεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι “βιώσιμος”, αφού δεν γνωρίζουμε π.χ. εάν επαρκεί για τους θηρευτές του κ.λπ». Η αλήθεια είναι πως έχουμε μεγάλη άγνοια για την οικολογική ισορροπία στη θάλασσα.
Ιδιαίτερα προβληματική είναι η ψαροφαγία για τη δημόσια υγεία. «Ο άνθρωπος ποτέ δεν τρώει σαρκοβόρα ζώα στη στεριά, λόγω της “βιοσυσσώρευσης” που πολλαπλασιάζει την επικινδυνότητα των μολυσματικών ουσιών , όσο ανεβαίνουμε στην τροφική αλυσίδα . Αλλά στη θάλασσα, τα ψάρια που είναι περιζήτητα είναι ακριβώς οι κορυφαίοι θηρευτές, τσιπούρες, λαβράκια κ.λπ. Εδώ, το βασικό κριτήριο είναι να μην υπάρχουν πολλά κόκκαλα! Η ιδέα πως η ψαροφαγία είναι “υγιεινή διατροφή” καλό είναι να μας εγκαταλείψει σιγά-σιγά».
Όσον αφορά τις προτάσεις για τη σωτηρία των ελληνικών θαλασσών, όλοι οι συμμετέχοντες αναφέρθηκαν στην ανάγκη μετάβασης των αλιέων σε νέα, «βιώσιμα» επαγγέλματα, σχετικά με την ανάδειξη της θαλάσσιας ζωής. «Αυτό λέμε στους ψαράδες: γιατί να πουλάτε το ψάρι μία φορά και να μην το” πουλήσετε” χίλιες, ως αξιοθέατο;». Μεγάλη είναι επίσης η σημασία της δημιουργίας προστατευμένων περιοχών, στις οποίες όντως να τηρείται η απαγόρευση της αλιείας, κάτι που προϋποθέτει πολιτικές, νομικές και διοικητικές αλλαγές. «Χρειάζεται η θαλάσσια ζωή να πάψει να θεωρείται "πόρος”, και η πολιτική του εποπτεία να πάψει να είναι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Επίσης, το λιμενικό και η ακτοφυλακή ούτε τη γνώση, ούτε τη διάθεση έχουν να προστατεύσουν τη θαλάσσια ζωή… Μια καλή πρόταση θα ήταν να προβλεφθεί για όλους του παράκτιους Νομούς μια ζώνη προστασίας ίσης με το 30% της έκτασής τους. Μόλις δουν οι άνθρωποι πόση ζωή μπορεί να αναπτυχθεί στις ζώνες αυτές, και πόσο μπορούν να τις αξιοποιούν, με διάφορους τρόπους, θα ζητήσουν οι ίδιοι να επεκταθεί η προστασία της θάλασσας» κατέληξαν οι ομιλητές.
