Euroleague: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δέχθηκαν με διαφορά... ωρών το «χαστούκι» της υπεροψίας

Οι δυο ημιτελικοί των «αιωνίων» είναι ένα από τα πιο σκληρά μαθήματα των τελευταίων ετών στην διοργάνωση της Euroleague.

Χρήστος Μπατάκας

Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα από την σκληροτράχηλη Μονακό με σκορ 78-68 στον ημιτελικό του Final Four της EuroLeague για να αντιμετωπίσει τον αιώνιο αντίπαλο στον μικρό τελικό της Κυριακής (23/5).

Λίγες ώρες πρίν, ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων στο Άμπου Ντάμπι, γνωρίζοντας κι αυτός τον αποκλεισμό από τον τελικό του Final Four από την Φενέρμπαχτσε του Γιασικεβίτσιους με τελικό σκορ 82-76.

Πώς από τον ελληνικό τελικό και τα όνειρα, οι ελληνικές ομάδες βρέθηκαν να παίζουν το αδιάφορο παιχνίδι της τρίτης θέσης;

Πνευματικά ανέτοιμοι, αγωνιστικά... ελάχιστοι

Και οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν στο παρκέ χωρίς συγκέντρωση. Κι οι δυο με την λογική «πάμε να το τελειώσουμε γρήγορα να ασχοληθούμε με τον τελικό». Οι «πράσινοι» δεν μπορούσαν να σταματήσουν την Φενέρ και όποτε πλησίαζαν στο σκορ, οι Τούρκοι τους επέστρεφαν τρίποντα... μαχαιριές.

Οι «ερυθρόλευκοι» εγκλωβίστηκαν στην άμυνα που διάλεξε ο Σπανούλης και έδιναν την μπάλα στον Φουρνιέ να γυρίσει το παιχνίδι. Κάτι που έκανε και ο Παναθηναϊκός με τον Οσμάν. Από έναν παίκτη... δεν μπορείς να χάσεις!

Τα hero-ball, η έλλειψη δημιουργίας και οι... MVP

Με δυο παίκτες να προσπαθούν να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους και τους υπόλοιπους... σε άλλο γήπεδο, καταλαβαίνει κανείς πως οι ελληνικές ομάδες πήγαν περισσότερο σε «πάρε την μπάλα και σώσε μας», παρά σε ομαδικό παιχνίδι. Οι «αιώνιοι» είχαν από 10 ασίστ, την στιγμή που οι αντίπαλοι τους είχαν άριστη κυκλοφορία της μπάλας.

Σε όλο το διάστημα της Regular Season, υπερηφανευτήκαμε και με το παραπάνω για τους δυο MVP μας (και όχι άδικα). Ναν και Βεζένκοφ ήταν σχεδόν... εξαφανισμένοι. Ο πρώτος σκόραρε 19 πόντους, αλλά χρειάστηκε αρκετές προσπάθειες. Ο δεύτερος πέτυχε μόλις 7! Είναι ηλίου φαεινότερο πως οι κόποι μιας σεζόν για αμφότερους, δεν μπορεί να σβήσει από μια βραδιά. Αλλά ακριβώς για τέτοιες βραδιές πληρώνεις «χρυσάφι» αυτούς τους παίκτες...

Μην φοβάστε να το ξεστομίσετε... είναι αποτυχία!

Καθόλη την διάρκεια της σεζόν καμαρώναμε τις δυο καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Η τουλάχιστον έτσι... πιστεύαμε, γιατί στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Η αλήθεια είναι πως η κουβέντα γύρω από ελληνικό τελικό μας έκανε να ξεχάσουμε κάτι βασικό. Μπάσκετ δεν παίζουν μόνο οι Έλληνες, παίζουν κι οι άλλοι.

Είναι αποτυχία; Ναι. Τελεία. Χωρίς «αλλά». Οι «αιώνιοι» χτίστηκαν για να κατακτήσουν την Ευρωλίγκα. Όχι για να βρεθούν στο Άμπου Ντάμπι. Οι διοικητικοί ηγέτες των δυο ομάδων προσέφεραν ό,τι ήθελαν στους προπονητές. Φουρνιέ θες; Φουρνιέ. Όσμαν θες; Όσμαν.

Είναι ένα πολύ γερό και σκληρό μάθημα πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αν η νοοτροπία εντός του παρκέ δεν είναι αυτή που πρέπει. Κι αν για τον Αταμάν υπάρχει η παρηγοριά της προηγούμενης σεζόν, για τον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα το 0/4 Final-4 είναι ακόμη πιο βαρύ. Ας δεχθούμε το «γαλλοτουρκικό» χαστούκι και ας πάρουμε τα μαθήματα...