Τουρκία αποζημιώσεις: Τούρκοι διεκδικούν αποζημιώσεις για περιουσίες από το 1940 στη Ρόδο

Τέσσερις Τούρκοι διεκδικούν περιουσίες στη Ρόδο, σύμφωνα με την εφημερίδα Δημοκρατική. Οι κάτοικοι Τουρκίας διεκδικούν αποζημιώσεις για περιουσίες που απαλλοτριώθηκαν στο Νιοχώρι το 1940. Συγκεκριμένα, με την αγωγή ζητείται η αναγνώριση ακυρότητας διαταγμάτων και αποζημίωσης λόγω αδυναμίας αυτούσιας απόδοσης ποσοστών ακινήτων και υποβλήθηκε από 4 Τούρκους και συγκεκριμένα μια κάτοικο Άγκυρας, έναν κάτοικο Αϊβαλί/ Μπαλικεσίρ, έναν κάτοικο Κωνσταντινούπολης κι έναν κάτοικο Σμύρνης.

Οι ίδιοι ζητούν να ακυρωθεί το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη για δύο μερίδες οικοδομών στο Νιοχώρι. Όπως διατείνονται ο πατέρας της πρώτης και η μητέρα των υπολοίπων είχαν ποσοστά στα ακίνητα τα οποία απαλλοτριώθηκαν «παράνομα» από το Ιταλικό Δημόσιο με τα διατάγματα του Ιταλού Κυβερνήτη το 1940 υπέρ του Ιταλικού Δημοσίου και τα οποία καταχωρήθηκαν στα κτηματολογικά βιβλία με δύο πράξεις για λόγους δημόσιας ωφέλειας.

Σημειώνεται πως το ένα από τα δύο ακίνητα πωλήθηκε σε ιδιώτη και το άλλο στον Οικοδομικό συνεταιρισμό εφοριακών και ταμειακών υπαλλήλων Ρόδου "Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ". Έτσι, στο ένα ακίνητο ανεγέρθη πολυώροφη οικοδομή σε έκταση 245,4 τ.μ. ενώ το άλλο περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου καταργηθέντος του προαναφερθέντος Οργανισμού με το Ν.Δ. 195/1973 (υπ’αριθμ. πραξ. 5975/23-05-1975).

Οι 4 κάτοικοι Τουρκίας ισχυρίζονται ότι δυνάμει δύο αποφάσεων του έτους 2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείο Ρόδου (εκούσια διαδικασία) αναγνωρίστηκε πως υπάρχει δεδικασμένο που απορρέει από δύο αποφάσεις στην Τουρκία. Την από 10 Σεπτεμβρίου 1996 απόφαση του 3ου Ειρηνοδικείου Χαλκηδόνας Τουρκίας με την οποία αναγνωρίστηκε ότι κληρονόμος του αποβιώσαντος στις 30 Μαΐου 1996 στην Τουρκία δικαιοπάροχού τους είναι η πρώτη ενάγουσα κόρη του κατά 3 μερίδια από τα συνολικά 4 και από την 3 Νοεμβρίου 2016 απόφαση του 14ου Ειρηνοδικείου Ινσταμπούλ Τουρκίας με την οποία αναγνωρίστηκε ότι κληρονόμοι της αποβιώσασας στις 14 Αυγούστου 1997 στην δικαιοπαρόχου τους είναι κατά 1 μερίδιο έκαστος, από τα 3 μερίδια συνολικά, τα 3 τέκνα της.

Ισχυρίζονται ακόμη ότι με το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη που αφορά στην μια κτηματολογική μερίδα και με το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη που αφορά την δεύτερη δεν καθορίσθηκε καθόλου αποζημίωση απαλλοτρίωσης και συνεπώς ουδεμία καταβολή αυτής της αποζημίωσης πραγματοποιήθηκε στους δικαιούχους που μεταξύ αυτών ήταν ο πατέρας της πρώτης και η μητέρα των λοιπών εναγόντων.

Ισχυρίζονται ότι οι προαναφερθείσες απαλλοτριώσεις ήταν παράνομες και ζητούν την ακύρωση των προαναφερθέντων διαταγμάτων και επειδή η επιστροφή των προαναφερθέντων ποσοστών είναι αδύνατη, καθόσον τα προαναφερθέντα ακίνητα έχουν ήδη πουληθεί σε καλόπιστους τρίτους και αποτέλεσαν νέες μερίδες, ζητούν να τους επιδικαστεί αποζημίωση, η οποία συνίσταται στην σημερινή εμπορική αξία, που έχουν όλα τα ακίνητα καθόσον, όπως ισχυρίζονται, είναι αδύνατη η εκτίμηση της τότε αξίας αυτών των ακινήτων.

Η πρώτη διεκδικεί 2.848.076,3 € και οι λοιποί από 632.905,3 € έκαστος.

Η αγωγή κατατέθηκε την 26η Ιουνίου 2020 και μέσα σε 100 ημέρες από την κατάθεσή της (η παραπάνω προθεσμία παρατείνεται κατά 30 ημέρες για όλους τους διαδίκους, αν ο εναγόμενος ή κάποιος από τους ομοδίκους του διαμένει στο εξωτερικό ή είναι άγνωστης διαμονής), οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται.