Η ΑΕΚ έχει δρόμο ακόμα αλλά ο Νίκολιτς βάζει τις σωστές βάσεις

Η πρώτη ευρωπαϊκή νίκη της ΑΕΚ στη σεζόν ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Το 1-0 επί της Χάποελ Μπερ Σεβά δεν «κλείδωσε» την πρόκριση, αλλά έδειξε ότι κάτι αρχίζει να χτίζεται σωστά. Με σύστημα, ρόλους και αρχές. Κυρίως όμως με σχέδιο.

Έπρεπε να περάσουν σχεδόν πέντε μήνες για να κερδίσει ξανά η ΑΕΚ ένα παιχνίδι που «έπρεπε» να πάρει. Από την Τρίπολη και το διπλό με τον Αστέρα στα τέλη Φλεβάρη, μέχρι το πρώτο φετινό ευρωπαϊκό βράδυ, η Ένωση δεν είχε καταφέρει να φέρει εις πέρας μια αποστολή που είχε χαρακτήρα επιβίωσης. Το 1-0 επί της Χάποελ Μπερ Σεβά, στην πρεμιέρα των ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ήρθε ως μια αναγκαία ανάσα. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά. Ήταν μια νίκη που, ανεξάρτητα από το τελικό σκορ, απέδειξε ότι η νέα ΑΕΚ αρχίζει να παίρνει σχήμα.

Το σχέδιο του Νίκολιτς αποδίδει και φέρνει υποσχέσεις

Το σχέδιο του Μάρκο Νίκολιτς ήταν ξεκάθαρο από τα πρώτα λεπτά: έλεγχος, συγκέντρωση, ισορροπία. Το 4-4-2 σε ρόμβο, για το οποίο πολλοί είχαν εκφράσει αμφιβολίες το προηγούμενο διάστημα, βρήκε εφαρμογή με καθαρή λειτουργικότητα, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Σέρβος προπονητής δεν πείραξε πολλά στην αρχική ενδεκάδα, έβαλε μόλις έναν ποδοσφαριστή από τις μεταγραφές, τον Ρέλβας και έμεινε πιστός στην ιδέα που δουλεύει από την πρώτη μέρα του στην ομάδα. Και δικαιώθηκε. Όχι γιατί η ΑΕΚ εντυπωσίασε, αλλά γιατί υπερίσχυσε πλήρως και κυρίως, δεν απειλήθηκε.

Η άμυνα με τους Ρέλβας και Μουκουντί είχε χημεία και καθαρό μυαλό, ο Πήλιος έκανε ένα μεστό παιχνίδι στα αριστερά, ενώ ο Περέιρα επιβεβαίωσε γιατί θεωρείται «εργαλείο» για τον άξονα. Ο Πινέδα έδειξε ότι χρειάζεται ακόμα χρόνο –αλλά ακόμη και ανέτοιμος, συνέβαλε στην καλύτερη λειτουργία του άξονα. Όλοι όσοι ήρθαν από τον πάγκο έδωσαν πράγματα με αποκορύφωμα τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς, ο οποίος αγωνιζόμενος στην θέση «10», έδωσε ταχύτητα, δημιουργία, ένταση και έδειξε να κατανοεί καλύτερα το τι θέλει ο προπονητής από τον ίδιο κατα την διάρκεια του παιχνιδιού.

Η ελπιδοφόρα εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου

Η εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου είναι αυτή που αφήνει υποσχέσεις. Εκεί η ΑΕΚ άνοιξε το γήπεδο, πίεσε ψηλά, δημιούργησε φάσεις, έβγαλε αυτοματισμούς. Θα μπορούσε να έχει σκοράρει άλλα δύο ή τρία γκολ. Δεν το έκανε, όχι επειδή δεν ήξερε τι να κάνει με την μπάλα, αλλά επειδή έλειπε ο άνθρωπος που θα τελείωνε τις φάσεις. Ο Ζίνι και ο Κοϊτά έδωσαν ένταση, γρήγορη μετάβαση, κίνηση χωρίς τη μπάλα. Όμως η ευστοχία τους δεν ήταν ανάλογη της συμμετοχής τους. Ο Πιερό και ο Μαρσιάλ επίσης βρέθηκαν σε ευκαιρίες, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ειδικά ο Γάλλος απογοήτευσε με την αργή του αντίδραση και την έλλειψη σπιρτάδας. Σε τέτοιο ματς, ένας ποιοτικός επιθετικός έπρεπε να κάνει τη διαφορά.

Ο Ρέλβας, με το γκολ της νίκης, έκλεψε δικαίως την παράσταση στο ντεμπούτο του. Το γκολ- νίκης ήταν το επιστέγασμα μιας συνολικής παρουσίας με ωριμότητα και ποδοσφαιρική ηρεμία. Ο Γκατσίνοβιτς, που μπήκε αλλαγή, άλλαξε τις ισορροπίες στον ρόμβο. Ο Μάνταλος στάθηκε ηγετικά, κυρίως στα «νεκρά» διαστήματα του ματς, ενώ ο Κουτέσα έδειξε ότι έχει ποιοτικά χαρατηριστικά, που θα βοηθήσουν την ένωση. Όλοι όσοι ήρθαν από τον πάγκο έδωσαν πράγματα. Και αυτό είναι δείγμα ομάδας που αποκτά βάθος και σωστή καθοδήγηση.

Ο Νίκολιτς «διάβασε» το παιχνίδι σωστά και διαχειρίστηκε άριστα τις αλλαγές. Επέλεξε να ανεβάσει ρυθμό στο δεύτερο ημίχρονο, όταν η Χάποελ φάνηκε να ξεμένει από δυνάμεις και ιδέες. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε  αν και το σκορ δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Η ΑΕΚ άξιζε ένα καθαρό 2-0 ή 3-0. Όμως, το ζητούμενο ήταν να μπει μπροστά στην κούρσα της πρόκρισης. Και αυτό έγινε.

Η ρεβάνς στην Ουγγαρία θα είναι διαφορετικό ματς. Ουσιαστικά σε ουδέτερη έδρα, χωρίς ισχυρή πίεση από την εξέδρα, αλλά με τις λεπτομέρειες να μετρούν διπλά. Με καθαρό μυαλό και έξυπνη τακτική διαχείριση είναι δεδομένο ότι μπορεί να τελειώσει τη δουλειά και να προχωρήσει.

Για μια ομάδα που έκλεισε την περασμένη σεζόν με ερωτηματικά και ψυχολογικό βάρος, αυτή η πρώτη νίκη ήταν κάτι περισσότερο από ένα καλό ξεκίνημα.