Κέλλυ Κελεκίδου: «Είδα τη μητέρα μου στον ύπνο μου να μου λέει πρόσεχε και γλίτωσα»

Η Κέλλυ Κελεκίδου ήταν καλεσμένη στο “Happy day” και μοιράστηκε με τους τηλεθεατές όμορφες αναμνήσεις από τους γονείς της, αλλά και τη χαρά που νιώθει όταν αντιλαμβάνεται πως παρά το γεγονός ότι έχουν φύγει από τη ζωή, συνεχίζουν να την προστατεύουν. «Η μητέρα μου και ο πατέρας μου, αλλά πιο πολύ η μητέρα μου, θεωρώ ότι πολλές φορές με έχει προστατεύσει. Δεν τη βλέπω πάρα πολύ συχνά στον ύπνο μου, αλλά όσες φορές τη βλέπω, μου στέλνει κάποιο μήνυμα και πάντα θέλω να το ψάξω, να δω τι είναι.

Με έχει σώσει από μια κακοτοπιά που μου έλεγε “πρόσεχε” και λέω γιατί μου το λέει τώρα αυτό; Προστατεύτηκα από μια πολύ δύσκολη στιγμή. Θεωρώ ότι όλοι έχουμε τους αγγέλους μας. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου με προστατεύουν και εμένα και την οικογένειά μου. Τους έχω πάντα δίπλα μου. Μου λείπουν πολύ, στις έντονες στιγμές, να καλή ώρα τώρα τα Χριστούγεννα. Έτυχε η μαμά μου να “φύγει” Χριστούγεννα. Θα ήθελα να είναι εδώ με τα παιδιά, αυτές οι οικογενειακές στιγμές γιατί εμείς έτσι μεγαλώσαμε με πολλές αναμνήσεις από τους γονείς μας.

«Την έχω σαν δεύτερη μαμά»

Η Κελεκίδου αναφέρθηκε και στη δεύτερη γυναίκα του πατέρα του που μπήκε στη ζωή του μετά τον θάνατο της μητέρας της. Αρχικά αυτό την ξένισε, όμως στην πορεία όλα άλλαξαν. «Κανείς δεν πρέπει να μένει μόνος. Ο μπαμπάς μου όταν πέθανε η μαμά μου παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα, η οποία ζει και κρατάει ζωντανό το σπίτι μας στο χωριό. Την Εύη την έχω σαν δεύτερη μαμά μου. Όταν φύγω στην Αυστραλία για δουλειά, εκείνη θα προσέχει τα παιδιά μου, θα πάμε στο χωριό, θα πάμε να φάμε στο σπίτι, να κοιμηθούμε. Όταν νιώθω την αγάπη, την ανταποδίδω εις διπλούν και ανιδιοτελώς. Είναι οικογένειά μου.

Τον πρώτο καιρό δεν ήταν εύκολο να μπει κάποιος στη θέση της μαμάς μου. Στην πορεία κατάλαβα ότι ακόμα και αυτή η σκέψη ήταν λάθος. Ο πατέρας μου είχε την συντροφιά του. Εκείνη ήταν ένας άνθρωπος που τον νοιαζόταν, τον αγαπούσε, που ήταν μαζί του και όταν αρρώστησε. Στάθηκε δίπλα του. Κανείς δεν παίρνει τη θέση της μαμάς μου, ο καθένας έχει το δικό του κουτάκι».