Ο Τραμπ στοχοποιεί τον Σόρος: Η ομάδα των ψυχοπαθών του έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά

Στο στόχαστρο του Αμερικανού προέδρου μπήκε ο επενδυτής και ιδρυτής της ΜΚΟ Open Society Τζορτζ Σόρος, καθώς και ο συνεχιστής του έργου του και γιος του Αλεξάντερ. 

Ο Αμερικανός πρόεδρος με μια ανάρτησή του στο Truth Social καταγγέλλει πατέρα και υιο Σόρος, αλλά και συλλήβδην την ριζοσπαστική αριστερά για τα δεινά στις ΗΠΑ από τις βίαιες διαμαρτυρίες. 

«Ο Τζορτζ Σόρος, και ο γιος του, η Ριζοσπαστική Αριστερά, θα έπρεπε να κατηγορηθούν για την υποστήριξη τους σε βίαιες διαμαρτυρίες και πολλά άλλα, σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε αυτούς τους τρελούς να διαλύουν την Αμερική, χωρίς να της δώσουμε ποτέ ούτε μια ευκαιρία να «ΑΝΑΣΑΝΕΙ» και να ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Ο Σόρος, και η ομάδα των ψυχοπαθών του, έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη χώρα μας! Αυτό περιλαμβάνει και τους τρελούς φίλους του από τη Δυτική Ακτή. Να είστε προσεκτικοί, σας παρακολουθούμε! Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας σε αυτό το θέμα!» έγραψε στο Truth Social ο Ντόναλντ Τραμπ. 

Ο Σόρος ο Τραμπ και οι θεωρίες συνωμοσίας

Η αλήθεια είναι πώς αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο παλαιός επενδυτής και ιδρυτής της Open Society έχει βρεθεί στο επίκεντρο δηλητηριώδους κριτικής από τον Αμερικανό πρόεδρο. Ο Τζορτζ Σόρος, αλλά και ο διάδοχός και υιός του Αλεξάντερ έχουν στοχοποιηθεί από τη συντηρητική δεξιά ανά τον κόσμο, καθώς θεωρούνται ως οι άνθρωποι που έχουν θέσει μια πολιτική και κοινωνική ατζέντα που έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τις πολιτικές συντηρητικών και χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων σε χώρες της Δύσης. 

Ο Ντόναλντ Τραμπ σε πολλές σε ομιλίες και αναρτήσεις του, έχει παρουσιάσει τον Σόρος ως μία παγκόσμια δύναμη που χρηματοδοτεί πολιτικά κινήματα και υποστηρίζει πολιτικές ενάντια στα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Πολλές από τις κατηγορίες που εξαπολύει ο Τραμπ κατά του Σόρος είναι συνυφασμένες με διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παρουσιάζουν συχνά τον Σόρος ως μέρος μιας αόρατης παγκόσμιας ελίτ που προσπαθεί να υπονομεύσει την κυριαρχία των εθνών. Μάλιστα, αυτό το αφήγημα είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε συντηρητικούς κύκλους που αμφισβητούν θεσμούς όπως οι διεθνείς οργανισμοί, η κοινωνία των πολιτών, οι οργανώσεις για τα δικαιώματα ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων.