«Οδύσσεια» για χιλιάδες ομογενείς στις ΗΠΑ η ελληνική γραφειοκρατία
Ταλαιπωρία άνευ προηγουμένου αποτελεί για χιλιάδες ομογενείς η συνδιαλλαγή τους με το ελληνικό δημόσιο ακόμα και για τις πιο απλές διαδικασίες.
Η ταλαιπωρία έχει χτυπήσει «κόκκινο» για όλους εκείνους τους Έλληνες πολίτες στις ΗΠΑ, που βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να συνδιαλλαγούν με το ελληνικό δημόσιο μέσω των προξενικών αρχών της χώρας μας.
Εκτός της γραφειοκρατίας, βρίσκονται αντιμέτωποι με πολύμηνες αναμονές και καθυστερήσεις για πολύ απλά ζητήματα, όπως για παράδειγμα η ανανέωση ενός διαβατηρίου, η έκδοση ενός πιστοποιητικού κατοίκου εξωτερικού ή η διευθέτηση κληρονομικών υποθέσεων.
Ενώ δηλαδή βάση νόμου, το εκάστοτε προξενείο είναι υποχρεωμένο να απαντά στους πολίτες εντός 50 ημερών, οι καθυστερήσεις φτάνουν έως και τους 8 μήνες, κάτι που από μόνο του είναι παράνομο.
Το ακόμα πιο τραγικό της υπόθεσης είναι ότι για παράδειγμα το προξενείο μας στην Τάμπα της Φλόριντα δεν απαντά καν στα τηλέφωνα. Αντ΄ αυτού στέλνει αυτοματοποιημένα μηνύματα ότι «το αίτημα σας θα διευθετηθεί από έξι έως οκτώ μήνες». Κατά τα άλλα, αναπάντητες κλήσεις παντού.
Επιστολή στον Γεραπετρίτη
Το flash.gr συνομίλησε με την γνωστή Ελληνίδα δικηγόρο της Νέας Υορκης, κ. Μαρία Μάρκου, η οποία αφού μας παρουσίασε αναλυτικά αρκετές περιπτώσεις πελατών της, μας ενημέρωσε ότι βρέθηκε στην πολύ δυσάρεστη θέση να αναγκαστεί να στείλει επιστολή για το θέμα στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη, με κοινοποίηση σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες συμπεριλαμβανομένου και του γραφείου του πρωθυπουργού.
«Μια επιστολή που εκφράζει την οργή των Ελλήνων πολιτών στις ΗΠΑ και η οποία έχει πρωτοκολληθεί και στην Εθνική αρχή διαφάνειας» μας λέει η κ. Μάρκου.
Ομογενείς «δεύτερης κατηγορίας»
Το πρόβλημα που αναδεικνύει σήμερα το flash.gr μέσω της κ. Μάρκου, είναι ιδιαίτερα σημαντικό και χρήζει άμεσης προσοχής από το αρμόδιο υπουργείο και τον ίδιο τον κ. Γεραπετρίτη, καθώς δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για επιτελικό κράτος, αξιολόγηση στο δημόσιο, να ζητάμε χρήματα και επενδύσεις από τους ομογενείς μας αλλά επί της ουσίας να μην κάνουμε τίποτα για αυτούς, αντιθέτως να τους συμπεριφερόμαστε ως τους «φτωχούς συγγενείς».
