Οστεοπόρωση: Πειραματικό φάρμακο αντιστρέφει την εξασθένηση των οστών

Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο ταλαιπωρούνται από την οστεοπόρωση, μια πάθηση που αποδυναμώνει τα οστά και αυξάνει τον κίνδυνο καταγμάτων. Μέχρι σήμερα, οι θεραπείες περιορίζονται κυρίως στο να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, συχνά όμως συνοδεύονται από παρενέργειες ή μειωμένη αποτελεσματικότητα με την πάροδο του χρόνου. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Signal Transduction and Targeted Therapy έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα, καθώς εντόπισε έναν μηχανισμό που φαίνεται πως μπορεί όχι μόνο να ενισχύσει τα οστά, αλλά και να τα επαναφέρει σε υγιή κατάσταση.

Όπως διαβάζουμε στο Science Alert οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν σε έναν κυτταρικό υποδοχέα που ονομάζεται GPR133. Ο υποδοχέας αυτός φαίνεται να έχει καίριο ρόλο στη λειτουργία των οστεοβλαστών, των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία νέου οστού. Μελέτες είχαν ήδη συνδέσει παραλλαγές του γονιδίου που τον κωδικοποιεί με την οστική πυκνότητα, οδηγώντας τους ερευνητές να εξετάσουν πιο προσεκτικά τη δράση του.

Το πείραμα με τα ποντίκια και τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα

Για να γίνει κατανοητός ο ρόλος του GPR133, χρησιμοποιήθηκαν πειραματόζωα και συγκεκριμένα ποντίκια στα οποία έλειπε το συγκεκριμένο γονίδιο, τα οστά ήταν εύθραυστα και θύμιζαν οστεοπορωτικά. Όταν ενεργοποιήθηκε ο υποδοχέας με μια ουσία που ονομάζεται AP503, τα οστά γίνονταν πιο γερά και πιο ανθεκτικά. Η ουσία αυτή λειτουργεί σαν «διακόπτης» που δίνει ώθηση στους οστεοβλάστες να παράγουν περισσότερο οστό.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ενεργοποίηση του υποδοχέα GPR133 όχι μόνο βελτίωσε την οστική μάζα, αλλά ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αντοχή των οστών όταν συνδυάστηκε με άσκηση. Πρόκειται για μια ανακάλυψη που, αν επιβεβαιωθεί σε ανθρώπους, θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες οι οποίες θα υποστηρίζουν τα ήδη υγιή οστά ή θα αποκαθιστούν φθορά που έχει προκληθεί από την οστεοπόρωση.

Πιθανές εφαρμογές σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση

Η ερευνητική ομάδα εξηγεί ότι η σημασία του υποδοχέα γίνεται φανερή ήδη από νεαρή ηλικία: όταν αυτός είναι δυσλειτουργικός λόγω γενετικών μεταλλάξεων, τα ποντίκια εμφανίζουν έγκαιρη απώλεια οστικής πυκνότητας. Το εύρημα αυτό έχει προφανείς ομοιότητες με την πορεία της νόσου στον άνθρωπο, ιδίως στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, όταν τα κόκαλα χάνουν σταδιακά τη δύναμή τους.

Παράλληλα, οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι η αντοχή των οστών δεν εξαρτάται από έναν μόνο μηχανισμό. Διατροφή, φυσική δραστηριότητα, ορμονικές αλλαγές και γενετικοί παράγοντες παίζουν όλοι τον ρόλο τους. Ωστόσο, η ανακάλυψη του GPR133 και της δράσης της AP503 ανοίγει τον δρόμο για στοχευμένες παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την εικόνα της οστεοπόρωσης.

Ένα βήμα πιο κοντά σε νέες θεραπείες

Η προοπτική μιας θεραπείας που δεν περιορίζεται στο να «φρενάρει» την εξέλιξη της πάθησης αλλά μπορεί να επανορθώσει τη ζημιά, αποτελεί σημαντικό βήμα για τη δημόσια υγεία. Εάν έχουν και οι κλινικές μελέτες θετική έκβαση, θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια νέα γενιά θεραπειών που θα αλλάξουν ριζικά την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης.

Η επιστημονική κοινότητα τονίζει ότι βρισκόμαστε ακόμη στα πρώτα στάδια και χρειάζονται πολλά βήματα πριν η μέθοδος εφαρμοστεί στην πράξη. Ωστόσο, η δυνατότητα να ενισχυθεί η αντοχή των οστών σε στον πληθυσμό που γηράσκει χωρίς τις σοβαρές παρενέργειες των σημερινών φαρμάκων είναι μια προοπτική που αξίζει να παρακολουθήσουμε στενά.