Πέτρος Κόκκαλης: Στην Ευρώπη πρέπει να πάρουμε έγκαιρα υπόψη το μάθημα των ΗΠΑ

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Πέτρος Κόκκαλης, μετείχε στο Αγροδιατροφικό Φόρουμ 2020 (Agrifood Forum 2020), με θέμα: «Ανακάμπτοντας από την Κρίση πιο Ισχυροί και πιο Πράσινοι, χάρη στην Ψηφιακή Μετάβαση», που διοργανώνεται από την Agrifood Lithuania με τη συμμετοχή του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη Λιθουανία στις 26 & 27 Νοεμβρίου 2020.

Ο κ. Κόκκαλης είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον Λιθουανό ευρωβουλευτή των Σοσιαλιστών, Γιόχας Όλεκας, με θέμα: «Εθνικές επιδιώξεις εντός Ευρωπαϊκού πλαισίου, από τη μεριά του νομοθέτη» (National ambitions within a European Framework: a policymaker perspective).

https://www.youtube.com/watch?v=V5C-fkWaypY&feature=youtu.be

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης καλύφθηκε ένα εύρος ζητημάτων, όπως:

• Η πραγματική σχέση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) σε σχέση με τις φιλοδοξίες της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και πώς μπορούν οι αγρότες να προετοιμαστούν για τις επερχόμενες μεγάλες αλλαγές,
• Ο ρόλος της ψηφιοποίησης του αγροδιατροφικού τομέα και πώς μπορεί να επιταχυνθεί μεγιστοποιώντας τα οφέλη και την πρόσβαση των νέων αγροτών στην πρωτογενή παραγωγή
• Η εφαρμογή της Στρατηγικής από το Αγρόκτημα στο Πιάτο σε ότι αφορά και την αλιεία,
• Η επίδραση της ψηφιοποίησης του αγροδιατροφικού τομέα στην ποιότητα ζωής στις αγροτικές περιοχές και η σημασία των ψηφιακών υποδομών για την πρωτοβουλία των «Έξυπνων χωριών»,
• Η ενδεχόμενη περιορισμένη ή μηδενική πρόσβαση πολιτών με χαμηλά εισοδήματα σε υγιεινή και θρεπτική διατροφή σε πόλεις, όπως παρατηρείται σε ακραία κλίμακα στις ΗΠΑ με τις «αστικές διατροφικές ερήμους» (Urban Food Deserts),
• Η ποιότητα ζωής στην περιφέρεια, οι νέοι αγρότες και τα «Έξυπνα Χωριά» με νέες ψηφιακές υποδομές, και τέλος,
• Ο ρόλος των Κέντρων Ψηφιακής Καινοτομίας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, ως μηχανισμοί υποστήριξης των αγροτών κατά την ψηφιακή μετάβαση.

Ακολουθούν σημεία της τοποθέτησης του ευρωβουλευτή:

• Η νέα ΚΑΠ σχεδιάστηκε πολύ πριν την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (ΕΠΣ), πολύ προτού η Ευρώπη αποφασίσει πως η ΕΠΣ είναι η αναπτυξιακή στρατηγική για την Ένωση και παρουσιάζει σημαντικές αδυναμίες.
• Με την ψήφιση της νέας ΚΑΠ χάσαμε την πρώτη ευκαιρία μας να αποδείξουμε πως υπάρχει συνοχή λόγων και έργων, πως εννοούμε όσα λέμε. Η ΚΑΠ είναι το μεγαλύτερο κονδύλι στην ΕΕ. Οι αγγλοσάξονες έχουν μία έκφραση, πως αν θες να γίνεσαι πιστευτός, πρέπει να λεφτά σου να ακολουθούν τα λόγια σου. Εδώ δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
• Η νέα ΚΑΠ δεν ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες της ΕΠΣ· είναι ήδη παρωχημένη και καθόλου νέα. Ελπίδα μας είναι πως κατά τη διαδικασία του τριλόγου, θα βελτιωθεί, για να γίνει πραγματικά μία σύγχρονη, επίκαιρη και χρήσιμη πολιτική.
• Σε ό,τι αφορά τους αγρότες που σήμερα ανησυχούν για τυχόν αλλαγές στην ΚΑΠ, δεν έχουν παρά να αναλογιστούν το παρόν τους, το γεγονός πως δεν ήταν ατυχήματα όσα παρατηρούν και ζουν αλλά πως οφείλονται στις αλλαγές που προκάλεσε η κλιματική κρίση και να εμπιστευτούν το αύριο, όσα μπορούμε να πετύχουμε αν δουλέψουμε όλοι μαζί. Σε απρόβλεπτους καιρούς πρέπει να μην μείνουμε εμείς προβλέψιμοι, αλλά να φύγουμε μπροστά, να κάνουμε αυτό που χρειάζεται για να αλλάξουμε, χωρίς να αφήσουμε κανέναν πίσω.
• Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να υποδεχτούμε τις θετικές ανατροπές που μπορεί να μας προσφέρει η ψηφιοποίηση, που προϋποθέτει πως θα επιμείνουμε στην επέκταση των ψηφιακών υποδομών, αν θέλουμε να κάνουμε το μεγάλο βήμα μπροστά. Θέλουμε να προσελκύσουμε νέους αγρότες να ασχοληθούν με τη γη, κάτι που προϋποθέτει πως θα βρουν στην περιφέρεια αντίστοιχες ψηφιακές υποδομές με αυτές που απολαμβάνει κάποιος στο αστικό περιβάλλον, τόσο σε ό,τι αφορά την επαγγελματική του ενασχόληση, όσο και την πρόσβαση του στη γνώση, την ψυχαγωγία, την κατάρτιση.
• Όσο ζητάμε από τους αγρότες να πετύχουν περισσότερα με λιγότερα, θα πρέπει να τους δώσουμε την πρόσβαση στις ψηφιακές λύσεις που είναι διαθέσιμες σήμερα. Το μόνο που χρειαζόμαστε σε αυτή τη φάση είναι η πολιτική βούληση για να πείσουμε και να γυρίσουμε σελίδα στην παραγωγή των αγροτικών προϊόντων που θα αναπτύξουν την περιφέρεια και θα προμηθεύσουν τις πόλεις.
• Όταν μιλάμε για διατροφή, όμως, πρέπει να συζητάμε συγχρόνως για την αγροδιατροφή και την αλιεία, απαλλαγμένοι από γραφειοκρατικά τείχη του παρελθόντος. Δεν είναι ξεχωριστά ζητήματα, αλλά μία οριζόντια πολιτική και δεν πρέπει να διασπάται αν θέλουμε να μιλήσουμε για βιώσιμα διατροφικά συστήματα. Η στρατηγική από το «Αγρόκτημα στο Πιάτο» οφείλει να αποτελέσει το πλαίσιο για μία συγκροτημένη στρατηγική, χωρίς διάσπαση δυνάμεων και πόρων.
• Στην Ευρώπη πρέπει να πάρουμε έγκαιρα υπόψη το μάθημα των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά τη μειωμένη πρόσβαση αστικών περιοχών σε ό,τι θα συνιστούσε καλή διατροφή, για ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα. Δυστυχώς το φαινόμενο είναι τόσο διαδεδομένο που έχει πλέον όνομα που είναι οι «αστική διατροφική έρημος» (Urban Food Desert), όπως ορίζεται μία περιοχή χωρίς οικονομικά προσβάσιμα, υγιεινά και φρέσκα τρόφιμα. Οι διατροφικές εναλλακτικές σε αυτή την περίπτωση προκαλούν πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα φανταζόμαστε, με πρόωρη θνησιμότητα, χρόνιες παθήσεις ενώ ενσωματώνει κυριολεκτικά τις αυξημένες ανισότητες αυτών των περιοχών. Μπορούμε να μιλήσουμε για διατροφική βαρβαρότητα που λαμβάνει χώρα στις ίδιες περιοχές που παρατηρείται αυξημένη αστυνομική βία ή βαρβαρότητα αν θέλετε, με σαφή ρατσιστικά και φυλετικά χαρακτηριστικά. Η στρατηγική από το «Αγρόκτημα στο Πιάτο» αναγνωρίζει πως οι σημερινές νόρμες κατανάλωσης τροφίμων δεν είναι καταστροφικές μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και υγειονομικά, κοινωνικά.
• Για να πετύχουν όλα αυτά, θα πρέπει να πείσουμε, να πληροφορήσουμε, να εκπαιδεύσουμε, να δώσουμε κίνητρα σε σημερινούς και μελλοντικούς αγρότες, με χρήση και των νέων εργαλείων, ψηφιακών και μη.