Άρση Ασυλίας: Νέο καθεστώς για τους βουλευτές εξ αριστερών

Είναι γεγονός ότι η άρση της ασυλίας της βουλευτού Αγγελικής Αδαμοπούλου του ΜέΡΑ25 είναι μία πρωτοφανής πράξη. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αποτελεί τον πυρήνα των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του βουλευτή και την ουσία της ύπαρξης της βουλευτικής ασυλίας.

Η Α. Αδαμοπούλου μηνύθηκε από την  Ένωση Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Κεντρικής Μακεδονίας επειδή στη Βουλή επισήμανε ότι αστυνομικά όργανα, υποδυόμενοι τους «μπαχαλάκηδες», λειτουργούν ως προβοκάτορες για να διαλύσουν τις διαδηλώσεις. Παρόμοιες τοποθετήσεις έχουν γίνει κατά κόρον στον παρελθόν, από βουλευτές της Αριστεράς, αλλά και υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.

[caption id="attachment_1729249" align="alignnone" width="1024"] EUROKINISSI[/caption]

Η συγκεκριμένη μήνυση των συνδικαλιστών αστυνομικών αφορά συκοφαντική δυσφήμιση και είχε ως στόχο να παρακαμφθεί η προστασία του συντάγματος στην ελευθερία έκφρασης των βουλευτών, καθώς η συκοφαντική δυσφήμιση αποτελεί τη μόνη εξαίρεση βάσει της οποίας μπορεί να διωχθεί ένας βουλευτής.

Η Ν.Δ. με τη συνδρομή της Ελληνικής Λύσης του κ Βελόπουλου, εισηγήθηκε την άρση της ασυλίας της Αγγελικής Αδαμοπούλου ως ένα είδος τιμωρίας προς τους βουλευτές της Αριστεράς.

Στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας ο Δημήτρης Τζανακόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25 αντέδρασαν έντονα κι επισήμαναν, η νομολογία έχει κρίνει ότι δεν στοιχειοθετείται συκοφαντική δυσφήμιση για γενικές αναφορές, παρά μόνο για αναφορά σε συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ο ρόλος των Συνδικαλιστικών Ενώσεις των αστυνομικών

Η θέση βουλευτών εξ αριστερών θεωρεί ότι το κίνητρο των βουλευτών της Ν.Δ. μπορεί να έχει και τη διάσταση της ψηφοθηρικής ικανοποίησης των ανησυχιών των συντηρητικών συνδικαλιστών αστυνομικών, η μεγάλη εικόνα όμως είναι διαφορετική. Η Ν.Δ. δείχνει να φλερτάρει όλο και πιο πολύ με τον αυταρχισμό και με την ορμπανικού τύπου διάβρωση των θεσμών της δημοκρατίας, τάση που δυστυχώς αποκτά όλο και μεγαλύτερη υποστήριξη από την ευρωπαϊκή Δεξιά.

Θεωρούν ότι βασικό εργαλείο του σχεδιασμού για φίμωση των βουλευτών της Αριστεράς αποτελούν και οι συνδικαλιστικές ενώσεις των αστυνομικών. Από τον δημόσιο λόγο των συνδικαλιστικών αστυνομικών απουσιάζουν σχεδόν ολοκληρωτικά τα οικονομικά αιτήματα. Αντιθέτως οι συνδικαλιστές αστυνομικοί αντιλαμβάνονται περισσότερο τον ρόλο τους ως εργαλείο πίεσης για χαλάρωση της υποχρέωσης της αστυνομίας να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις της αστυνομίας δείχνουν να αποτελούν περισσότερο τη φωνή συνείδησης του «βαθέως κράτους».