Πολυτελές ... σουβλατζίδικο στα Κανάρια Νησιά
Πολυτελές … σουβλατζίδικο στα Κανάρια Νησιά, πρόκειται να στήσει, για λογαριασμό δύο Ισπανών, ο Έλληνας Γιάννης Γκόλιας, και έτσι ο δικός του "Διόνυσος", η σουβλακερί που έχει δημιουργήσει στη Βαρκελώνη και ... τραβά από τη μύτη τους Καταλανούς με τις μυρωδιές της, θα διανύσει τα πρώτα χιλιόμετρα ενός μεγάλου "ταξιδιού", με στόχο την κατάκτηση κι άλλων καλοφαγάδων ανά τον πλανήτη.
Σε έκταση 160 τ.μ., στα Κανάρια Νησιά, ο 49χρονος Γιάννης Γκόλιας θα "ζωγραφίσει" τη χώρα μας, σ' ένα χώρο που θα "πλημμυρίζει" Ελλάδα και στον οποίο, οι πολυπληθείς τουρίστες του εξωτικού αυτού τόπου θα έχουν τη δυνατότητα να γευτούν, όχι μόνο γύρο και σουβλάκι, αλλά και να ξεδιψάσουν με ρετσίνα, ελληνικό κρασί και μπίρα και να "μυηθούν" στην ελληνική διασκέδαση.
Χορεύοντας στους ρυθμούς των μεγάλων λαϊκών φωνών της χώρας μας, όπως ο Καζαντζίδης, αλλά και σε πιο "ανάλαφρα" ακούσματα, όσοι προτιμήσουν τον "Διόνυσο", θα ανταμειφθούν για την επιλογή τους, αφού, όπως με περηφάνια μας λέει, ο ιδιοκτήτης του, "θα μπορούν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, χωρίς καν να μετακινηθούν από την μαγευτική τοποθεσία των Κανάριων Νησιών".
Πρόθεσή και όνειρο του 49χρονου Γιάννη Γκόλια, όπως εξομολογείται ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι, να ... ταξιδέψει ο "Διόνυσος" σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη του κόσμου, με τη μορφή του franchise.
Ένας Έλληνας επιχειρηματίας στην Βαρκελώνη
Ο 49χρονος σήμερα Γιάννης Γκόλιας ζει με την οικογένειά του στη Βαρκελώνη τα τελευταία 16 χρόνια. Σπούδασε τουριστικά επαγγέλματα στο Βέλγιο, όπου και εργάστηκε μόνο για τέσσερα χρόνια, αφού, όπως μας εκμυστηρεύτηκε τού έλειπε η Ελλάδα πολύ και δεν άντεξε παραπάνω.
«Το Βέλγιο επιτέλεσε το έργο του στη ζωή μου, αφού εκεί γνώρισα τη γυναίκα μου την Κλεοπάτρα», προσθέτει, χαριτολογώντας.
Ωστόσο, ούτε στην Ελλάδα ήταν "γραφτό" να βρει την τύχη του κι έτσι, έπειτα από μια επίσκεψη στον αδελφό του, στη Βαρκελώνη, αποφάσισε να αδράξει την ευκαιρία της έλλειψης ελληνικού σουβλατζίδικου στην πόλη και να στήσει τη δική του επιχείρηση, ένα εγχείρημα που, 16 χρόνια μετά, όπως φαίνεται, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Σήμερα, λειτουργούν τέσσερα σουβλατζίδικα της αλυσίδας "Διόνυσος", σε διάφορες περιοχές της Βαρκελώνης και μάλιστα σε τοποθεσίες που παραπέμπουν είτε στο Κολωνάκι της Αθήνας, είτε στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης.
Ο πρώτος "Διόνυσος" έκανε το ντεμπούτο του στη Βαρκελώνη το 1993 και όπως ο ομώνυμος θεός της ελληνικής μυθολογίας, έτσι και το σουβλατζίδικο του κ. Γκόλια κατάφερε αμέσως να γίνει πολύ αγαπητό, κεντρίζοντας με το φαγητό του το ενδιαφέρον των κατοίκων και των επισκεπτών της πόλης.
Η πρώτη δοκιμή είναι από περιέργεια, μας λέει, αλλά οι διαφορετικές γεύσεις που προσδίδουν οι αλοιφές (π.χ. χτυπητή, κηπουρού και ρώσικη), κρατούν τους πελάτες κοντά, και έτσι 16 χρόνια μετά, ο "Διόνυσος" έχει σταθερή πελατεία και μάλιστα, σε ανοδική πορεία.
Μια από τις "ατραξιόν" του πρώτου "Διόνυσου", που εδρεύει ακριβώς απέναντι από το ζωολογικό κήπο της Βαρκελώνης, είναι οι ... οπαδοί του ΠΑΟΚ, έλληνες που, αν και ζουν μακριά από τη Θεσσαλονίκη και την αγαπημένη τους ομάδα, δίνουν διαρκώς το "παρών" στο μαγαζί για να παρακολουθήσουν κάποιο αγώνα, προσφέροντας πλούσιο θέαμα στους Καταλανούς, που, ως φανατικοί φίλαθλοι και οι ίδιοι, δείχνουν να αντιλαμβάνονται πλήρως το πάθος των οπαδών του "Δικέφαλου του Βορρά". Σ' ένα από τα σουβλατζίδικα του κ. Γκόλια λειτουργεί και ταβέρνα, όπου οι απαιτητικοί Καταλανοί μπορούν να δοκιμάσουν μουσακά, γιουβέτσι, παστίτσιο, μπιφτέκι γεμιστό, γαρίδες και άλλες λιχουδιές, που δεν βρίσκονται συνήθως στο τραπέζι του σπιτιού τους.
«Οι Ισπανοί είναι μεσογειακός λαός και όλα τα φαγητά που σερβίρουμε μπορούν και οι ίδιοι να τα φτιάξουν, αλλά δεν ξέρουν το πώς και φυσικά, κανείς δεν θα τους το μάθει», μας λέει χαριτολογώντας και πάλι ο κ. Γκόλιας, προσθέτοντας ότι εκτός των φρέσκων τροφίμων που χρησιμοποιεί στα καταστήματά του, όλα τα άλλα προϊόντα έρχονται, με φορτηγό, από την Ελλάδα.
Στα σουβλατζίδικα "Διόνυσος" συχνάζουν κυρίως άτομα ηλικίας έως 30 χρόνων, ενώ στο εστιατόριο- ταβέρνα "Sukur" , με το πιο «έθνικ» ύφος και κουζίνα τόσο ελληνική όσο και ισπανική, μπορεί κάποιος να συναντήσει έναν 20χρονο με την παρέα του, αλλά κι έναν 60χρονο.
«Η ζωή στη Βαρκελώνη είναι ωραία και εδώ δεν νιώθουμε την έλλειψη της Ελλάδας τόσο έντονα», μας λέει ο κ. Γκόλιας, προσθέτοντας, ωστόσο, με μελαγχολία πως «το μόνο μελανό σημείο είναι ότι ο γιος μου ζει από πέρυσι στην Ελλάδα, αφού στη Βαρκελώνη δεν υπάρχει ούτε ελληνικό, αλλά ούτε μη καταλανικό σχολείο».
Ωστόσο, μας λέει ότι ίσως και αυτό το στοιχείο να λειτουργήσει τελικά ευεργετικά στη ζωή του ίδιου και της γυναίκας του, αφού μια φορά τον μήνα κατεβαίνουν για μια εβδομάδα στην Ελλάδα για να δουν την πρόοδο του μονάκριβου γιου τους.
